«اکبر حسنی» عضو پیوسته کانون نمایشنامه‌نویسان ایران در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، با بیان اینکه نمایشنامه‌نویس دفاع مقدس نمی‌تواند فضای راهیان نور را ندیده باشد و بنویسد، اظهار داشت: گاهی اوقات به‌واسطه شغل پدرم به آبادان سفر کرده‌ام. برای نوشتن از دفاع مقدس لازم است حتی درباره عشیره‌‌ها و مردم روستای منطقه هم اطلاعات وجود داشته باشد.
وی گفت: بنیاد فرهنگی روایت فتح بخشی از فیلم و اسنادی که امکان دیدن آن برای یک نمایشنامه نویس را داشته باشد، به ما نشان داد. بنده حتی کتاب‌های این حوزه را نیز مطالعه کرده‌ام. فیلم‌های آرشیوی و تولیدی همچنین به ما کمک زیادی می‌کند تا کارهای با کیفیتی تولید کنیم.
این نمایشنامه نویس حوزه دفاع مقدس خاطرنشان کرد: این تحقیقات به ما کمک می‌کند تا بفهمیم در دفاع مقدس چه اتفاقاتی رخ داده چون ما ایامی که جنگ شروع شد و خرمشهر سقوط کرد بهدنیا نیامده بودیم. ما بچه جنگیم ولی بعد از آغاز تجاوز رژیم بعثی عراق به دنیا آمده‌‌ایم.
حسنی افزود: دفاع مقدس همیشه به عنوان یک موضوع مهم در اندیشه من برای نوشتن بوده است. این نگاه بدون جهت گیری و هیچ پیش داوری از قبل بوده است که چه کسی حق و چه کسی باطل بوده است.
نفر اول جایزه نمایش نامه‌نویسی دفاع مقدس ادامه داد: هدف از حضور هنرمندان در مناطق عملیاتی دفاع مقدس ختم شدن به یک اتفاق خوب دراماتیک، داستانی یا فرهنگی است. هنرمندان مدیون رشادت‌های رزمندگان ما در دوران دفاع مقدس هستند. لذا باید در این حوزه ادای دینی داشته باشند.
این نمایشنامه نویس با تاکید بر لزوم برنامه‌ریزی صحیح فرهنگی در زمینه دفاع مقدس گفت: احساس نیاز نویسنده به تولید یک مطلب خوب اتفاقی است، که باید پیش از خلق آن اثر رخ دهد. یعنی در ابتدا باید دغدغه تولید اثر در هنرمند به وجود آید و سپس مراحل تولید آن شروع شود.
وی مقاومت مردم خرمشهر در برابر تجاوزگران بعثی را یکی از افتخارآمیزترین نقاط تاریخی کشور دانست و گفت: بزرگترین و پُرافتخارترین بخش جنگ هشت ساله، 23 روز مقاومت مردم خرمشهر در برابر متجاوزگران بعثی است که از بسیاری از دستاوردهای ما مهم‌تر است. در این 23 روز، مردم با دست خالی خرمشهر را نگه داشتند. معادل این شرایط در هیچ کجای دنیا وجود ندارد که چنین مقاومتی وجود داشته باشد.
حسنی بیان کرد: مجموعه‌های فرهنگی متولی موضوع دفاع مقدس باید به ایجاد احساس نیاز در هنرمندان توجه داشته باشند. کتاب‌های مرجعی که در حوزه دفاع مقدس چاپ شده با قیمت‌های بسیار بالایی عرضه می‌شود در حالی که نیاز است علاقمندان بتوانند با قیمت معقولی بتوانند به این کتب دسترسی پیدا کنند. چراکه چیزی که باعث ایجاد یک اثر خوب می‌شود علاقه به موضوع دفاع مقدس است.
نفر اول جایزه نمایش نامه‌نویسی دفاع مقدس افزود: برای نوشتن درباره دفاع مقدس منتظر دستور، بودجه و امکانات نخواهم ماند چون وابسته به هیچ دستگاه و ارگانی نیستیم و تا کنون هیچ ارگانی از من حمایت نکرده است اما کشورم را دوست دارم.
وی تاکید کرد: همانقدر که امیرکبیر را دوست دارم و درباره او نمایشنامه نوشته‌ام؛ این افتخار را دارم که به حسن باقری فکر کنم و درباره ایشان نمایشنامه بنویسم. بین حسن باقری و محمد جهان‌آرا با امیرکبیر تفاوتی قائل نمی‌شوم، شهدا همه اسطوره هستند و با بزرگان همگی در یک کفه قرار می‌گیرند. من درباره این شخصیت‌ها فکر کرده‌ام و دقیق کتاب خوانده‌ام. زمانی که درباره شخصیتی می‌نویسم هیچ چیزی از او را جا نمی‌گذارم و اگر مقدور باشد بازماندگانش را می‌بینم. این احساس نیاز است.
این نمایشنامه نویس عنوان کرد: نباید اجباری به زائرین راهیان خوراک فرهنگی بدهیم. بسیاری از نمایش‌هایی که در مناطق راهیان نور اجرا می‌شود، ضعیف است. این نمایش‌ها حوصله مخاطب را سَر می‌‌برند. حق رزمندگانی که جانشان را کف دست گرفتند و از همه چیزشان گذشتند بیشتر از آن است که یک نمایشنامه دسته صَدم و به دردنخور برای آن‌ها اجرا کرد. این نمایش‌ها نمی‌تواند تندیس مقاومت باشد.
عضو پیوسته کانون نمایشنامه‌نویسان ایران گفت: رزمنده‌های ما مقاومت کرده‌اند؛ ما هنرمندان نیز باید نسبت به کاهلی و تن پروری مقاومت کنیم و کتاب بخوانیم تا وقتی می‌خواهیم نمایشنامه‌ای با موضوع مقاومت بنویسیم، خوب بنویسیم. ما صدها هزار ساعت صوت بی‌سیم از رزمندگان دوران دفاع مقدس داریم که بسیار دراماتیک و بی نظیراند. حفظ این صداها خیلی هوشمندانه است که از جمله فکرهای شهید حسن باقری بوده است.
انتهای پیام/ 121
