به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، صدور قطعنامه مجلس نمایندگان آمریکا درباره عذرخواهی از به بردگی کشیدن سیاهان این کشور به معنای به رسمیت شناختن بی عدالتی و انسان ستیزی سیستم برده داری و «جیم کرو» از سوی مجلس نمایندگان بود؛ یعنی دوره ای از تبعیض نژادی شدید بین سال 1865 که برده داری رسما ملغی گشت و دهه 1960 که با اصطلاح جیم کرو شناخته می شود.
در این زمان تشکیلات سیاسی آمریکا مجبور شد علیه تبعیضات نژادی شرم آوری دست به اقدام بزند که دربرخی از ایالت ها بیشتر و در برخی کمتر بود؛ تبعیضاتی که موجب می شد شهروندان سیاه پوست قانونا از سفیدپوستان جداسازی و آزادی های مدنی آنها محدود شود و حتی حق رای دادن از آنها سلب گردد. درایالت های جنوبی، این جداسازی قانونی، غیرانسانی تر و خشن تر از ایالت های شمالی بود.
نام «جیم کرو» به دوره ای شرم آور در تاریخ آمریکا اشاره دارد که کمدین و خواننده ای به نام رایس که ترانه ای به اسم «بپر جیم کرو» را در سال 1828 تصنیف و اجرا کرد و در آن از خدمتکار سیاه پوستی سخن می گفت که همزمان با جارو کشی خانه اربابش، می رقصد.
روشن نیست که چرا اصطلاح جیم کرو برای اشاره به هر حوزه ای که جدایی سازی جنسیتی را عملی کرده مورد استفاده قرار گرفته است، نظیر: «قوانین جیم کرو»، «مدارس جیم کرو»، «اتوبوس های جیم کرو» و غیره. محل های کار، دانشگاه ها، تاکسی ها، قطارها، اتوبوس ها، قایق ها، بوفه ها، رستوران ها، خدمات درمانی، آبخوری ها، زندان ها، خانه های سالمندان، سلمانی ها، پارک های عمومی، میادین ورزشی، سیرک ها، بازارهای روز، تئاترها، سینماها، کنسرت ها یا سالن های جشن، کتابخانه ها، نیمکت ها، استخرهای شنا، اتاق های انتظار، باجه های تلفن، کارگاه ها، روسپی خانه ها، صف ها، ورودی ها و خروجی های ساختمان ها. هر چیزی را که می شد در قالب این شکل از آپارتاید آمریکایی گنجاند.
جدایی سازی در مورد ازدواج، برخی حرفه ها، محلات، کلیساها و گورستان ها نیز اعمال می شد. در برخی شهرها قوانین موضوعه جیم کرو وضع شد و سیاهان دیگر نمی توانستند شب ها بعد از ساعت مشخصی از خانه خارج شوند. در دادگاه های جیم کرو سفیدپوستان در حالی که دستشان را روی یک نسخه از انجیل می گذاشتند قسم می خوردند و سیاهان با نسخه متفاوتی از انجیل این کار را انجام می دادند.
سیاه پوستان به اکثر اتحادیه های تجاری راهی نداشتند. به آنها اجازه ورود به جمع های زنانه، باشگاه ها و انجمن های جیم کرو داده نمی شد. بازی های تخته ای و ورزش هایی که مستلزم تماس فیزیکی بین سیاهان و سفید پوستان بود از جمله بازی هایی چون مشت زنی ممنوع بودند، مگر آنکه رقیب یک فرد خارجی می بود.
در مواجهه با چنین تبعیض هایی، تلاش آمریکاییان سیاه پوست برای کسب حقوق مدنی خود هر چه می گذشت بیشترمی شد. در این فرایند شخصیت هایی چون مالکوم ایکس و مارتین لوتر کینگ ظاهر شدند، بعلاوه صدها شهید به نام یا بی نام از سازمان های «قدرت سیاهان» و دیگرانی که در دهه 1960 وضعیتی را به دنیا آوردند که به نظر می رسید پیش درآمد یک انقلاب باشد.به این وضعیت ننگ آور، خشونت کوکلوس کلان ها، اعضای انجمن جان بیرچ، شورای شهروندان سفیدپوست و دیگرعناصر راست افراطی آمریکایی فعال در آنها را نیز اضافه کنید. وضعیت موجود یک سیستم تروریستی سفیدپوست به تمام معنا بوده است!
اگر چه هراس از انتقام جویی از سوی امپراتوری و کنترل آن بر رسانه ها، محکومیت های بین المللی از این سوء استفاده ها و همبستگی جهانی با سیاهان را محدود می کرد، اما پیروزی انقلاب در کوبا، رشد ضدیت با امپریالیسم و ایده های عدالت اجتماعی در آمریکای لاتین، مشوق تلاش کاملا دمکراتیک سیاهان شد.
این وضعیت با نیاز به استخدام سربازان سیاه پوست برای جنگ امپریالیستی بی تقارن آمریکا علیه ویتنام همزمان شد و تمام این ها، تشکیلات را به دفن همیشگی جیم کرو وادار کرد.
به خاطر امنیت ملی خود بود که امپراتوری، «تسلیم و توافقات» رفرمیستی بزرگی را در روابط نژادی، آن هم در کشوری انجام داد که در آن قوانین سفیدپوست بودند، پلیس ها سفید پوست بودند، قضات سفید پوست بودند، شهرداران سفیدپوست بودند. و روی پرده سینماها و صفحه تلویزیون ها نیز بازیگران زن و مرد سفیدپوست بودند و سیاهان همیشه در نقش هایی فرودست و راضی نشان داده می شدند.
پیش از درخواست عذرخواهی از سوی مجلس نمایندگان، دیگر شعبه کنگره یعنی سنا قطعنامه دیگری را در آوریل 2008 از تصویب گذراند که در آن به خاطر «موارد بسیار خشونت، سوءاستفاده و غفلت» تحمیل شده برآمریکاییان بومی پوزش خواهی می شد. سنا نیز در سال 1993 به خاطر «سرنگونی غیرقانونی» پادشاهی هاوایی در یکصد سال پیش تر پوزش خواهی کرده بود.
با این حال بشریت همچنان منتظر است تا آمریکا از بسیاری کشورها در تمام قاره ها که از زمان تبدیل شدن ایالات متحده به یک قدرت امپریالیستی در اوایل قرن بیستم موجودیت دمکراتیک آنها مورد تهاجم واقع شده، پوزش خواهی و جبران مافات کند. و به همراه آن قول دهد که دیگر هرگز در امور داخلی سایر کشورها دخالت نکند، همچنین به حقوق بشر شهروندان خودش و دیگر نژادها و دیگر طرز تفکرها احترام بگذارد.
نویسنده: مانوئل یپ (Manuel E. Yepe) وکیل، اقتصاددان، روزنامه نگار و استاد موسسه عالی روابط بین الملل در هاوانا
منبع: yon.ir/nuGkz و فارس
