به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، احمد صدیقی در یادداشتی نوشت: اخیرا در اقدامی تعجب برانگیز و مداخله جویانه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از توسعه موشک های ایران انتقاد کرده است. «ینس استولتنبرگ» دبیر کل ناتو گفته است که «اعضای ناتو درباره برنامه موشکی ایران نگرانی دارند و اعضای ناتو برای حمایت از هم پیمانان، توانمندی های دفاع موشکی خود را افزایش خواهد داد». وی در مصاحبه با خبرگزاری اینترفکس روسیه و در آستانه نشست سران ناتو در بروکسل گفت: «موشک های بالستیک ایران همچنان باعث نگرانی ماست. تهران همچنان در حال توسعه موشک های پرقدرت تر خود است. این موشک ها ممکن است به هم پیمانان اروپایی ما برسند ... پیمان ناتو توسعه توانمندی های موشکی خود را برای حمایت از هم پیمانان در برابر تهدید روبه افزایش موشک های ایران ادامه می دهد.» مسئله مداخله اروپایی ها در امور داخلی ایران، موضوع جدیدی نیست، اما با این حال مسئله ای که در اینجا مطرح می شود این است که چرایی این اظهارات مداخله جویانه علیه ایران چیست و چرا ناتو خود را وارد این کارزار کرده است و بدتر از آن چرا دبیر کل ناتو این اظهارات را مطرح کرده است؟
1. دبیر کل ناتو و نقض غرض
سخنان دبیر کل ناتو، یعنی سازمانی متشکل از 28 کشور دنیا، کشورهایی که خود جزو اصلی ترین ارتش های دنیا محسوب می شوند و به ادعای خود دارای زرادخانه ها و انبارهای مختلف تولید و ذخیره سلاح ها اعم از سلاح های فضایی و موشکی و زمینی و هوایی هستند، در خصوص ایران و ابراز نگرانی در خصوص برنامه موشکی ایران، صورت می گیرد. چگونه دبیر کل نظامی ترین نهاد دنیا در خصوص یک مسئله نظامی در داخل یک کشور دیگر غیرعضو ناتو اظهار نظر می کند و آن را دغدغه مندانه و توام با نگرانی می داند؟ این به معنی نقض غرض شکل گیری این نهاد نظامی نیست؟ این به معنی نقض غرض نظامی گری نیست؟ اگر بنا بر این باشد که دبیر کل ناتو در خصوص توان موشکی ایران خط و نشان بکشد و آن خط و نشان عملی شود، اساسا چرا دولت ها نظامی گری می کنند. بهتر نبود همه ارتش ها را منحل می کردند و همه تحت فرمان دبیر کل ناتو قرار می گرفتند؟
اگرچه اظهارات مقامات اروپایی در خصوص نظام موشکی ایران، بی پایه و بر اساس مداخله در امور داخلی ایران است، اما شنیدن این اظهارات از دبیر کل ناتو بسیار تعجب بر انگیزتر از شنیدن آن از مقامات سیاسی اروپایی است. طبیعی است که نهادهای نظامی کشورها به دنبال تقویت بنیه نظامی خود خواهند رفت. آیا دبیر کل ناتو تصور کرده است که ایران قرار است عضوی از ناتو شود که نیاز به سلاح های دفاعی و نیروهای نظامی ندارد؟ آیا دبیر کل ناتو بین ایران و آلمان دچار اشتباه شده است؟
پاسخ به این سوالات منفی است، چرا که بر اساس داده های موجود و تقسیم کاری که آمریکایی ها برای اروپایی ها و سایر همپیمانانش به وجود آورده، به نظر می رسد دبیر کل ناتو دچار اشتباه در درک تقسیم کار شده است. اگر هم قرار است تقسیم کاری صورت گیرد، این نه برای «دبیر کل ناتو»، بلکه برای مقامات اروپایی است. اگرچه آن هم معنایی جز مداخله در امور داخلی ایران ندارد، ولی با این حال یک موضع دیپلماتیک است. دبیر کل نظامی ترین و بزرگترین نهاد نظامی دنیا طبق قاعده عقل نمی تواند در خصوص توان نظامی سایر کشورها سخن بگوید. این موضوع درست شبیه این است که فرمانده ارتش روسیه از استقرار سامانه پدافند اس 400 توسط ترکیه در مرز های ترکیه انتقاد کند. یا رئیس ستاد ارتش فرانسه از آلمان بخواهد تانک های خود را منهدم کند. این اظهارات احتمالی همانقدر تعجب انگیز است که سخنان اخیر دبیر کل ناتو.
2. فشار آمریکا به اروپا و ناتو در خصوص ایران
اما یکی از فرضیاتی که برای سخنان اخیر دبیر کل ناتو مطرح می شود این است که به دلیل فشار هایی که آمریکایی ها بر روی اروپایی ها و سایر همپیمانانشان آورده اند، وی مجبور به واکنش شده است. در اینکه این فرضیه تا چه حد می تواند صحیح باشد، بایستی به مجموع داده هایی که در این خصوص وجود دارد نگریست. از بررسی اتفاقاتی که در چند ماه گذشته، خصوصا از زمان خروج آمریکا از برجام افتاده است، می توان به این مهم پی برد که آمریکا در حال پاسکاری با اروپا در خصوص ایران و مسئله سازی برای مسائل ملی این کشور است.
ترامپ به واسطه صراحتی که در مواضع ضد ایرانی اتخاذ کرده است، می داند که مواضع تندتر او چندان جدی گرفته نخواهد شد، به همین دلیل در حال فعال کردن اروپا علیه ایران است. اظهارات استولتنبرگ با واقع همان چیزی است که ترامپ از اروپا و ناتو انتظار دارد. از نظر ترامپ، گام اول فشار بر ایران بایستی تا اواسط مرداد به مرحله عمل برسد تا او بتواند گام دوم فشار خود علیه ایران را تقویت کند.
با احتساب این فرضیه، در روزهای آینده بایستی منتظر مواضع ضد ایرانی تر از ناحیه رهبران اروپایی و رهبران همپیمان آمریکا باشیم. سخنان اخیر مایک پمپئو که در امارات در مصاحبه اختصاصی با وب سایت «نشنال» در ابوظبی، گفت برای وادار کردن ایران به تغییر سیاست‌ها و وادار کردن تهران به در پیش گرفتن رفتارهای عادی، یک فشار همه‌جانبه جهانی نیاز است و واشنگتن می‌کوشد این فشار را ایجاد کند، دقیقا در همین بستر قرار می گیرد. آمریکا مسئله فشار بر ایران برای تغییر مواضع این کشور را به سادگی رها نخواهد کرد، خاصه اینکه آمریکا مزاحم اول خود در منطقه را ایران، سپاه پاسداران و شخصیت های برجسته آن می داند. در همین مصاحبه پمپئو با بیان این موضوع که «فشارهای آمریکا هزینه رفتارها و اقدامات سپاه پاسداران ایران به ویژه قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه در منطقه بالا خواهد رفت»، در حال انتقال این تصور دستگاه سیاست خارجی آمریکا است که «احتمال توافق جدید با ایران را بالا ببرد». وزیر خارجه آمریکا در این خصوص می گوید «اگر توافق جدیدی باشد یک توافق کاملا متفاوت خواهد بود. این توافق دایمی خواهد بود و ( بر خلاف برجام) موقت نخواهد بود و تعهدات و محدودیت‌های هسته‌ای ایران در قالب توافق جدید دابمی خواهد بود. این توافق همچنین منحصر به موضوع هسته‌ای نخواهد بود بلکه مسایلی همچون برنامه پوششی فضایی ایران برای توسعه برنامه موشکی این کشور، توسعه برنامه موشکی و اقدامات شرورانه این کشور و همه فعالیت های ایران خواهد بود تا مطمئن شویم ایران نیز به گونه‌ای رفتار می‌کند که از دیگر کشورهای عادی جهان انتظار می‌رود.»
شبیه این ادبیات را پیشتر از زبان امانوئل مکرون و آنگلا مرکل نیز مشاهده کرده ایم. بنابراین سخنان اخیر دبیر کل ناتو را دقیقا بایستی در راستای سیاست های آمریکا در خصوص ایران قلمداد کرد. آمریکا به دنبال فشار موشکی و منطقه ای بر ایران است و اظهارات دبیر کل بزرگترین نهاد نظامی جهان دقیقا برای رسیدن به این خواسته آمریکا صورت می گیرد.
منبع: فارس
