به گزارش خبرنگار دفاع پرس از استان مرکزی، «رضا حاتمی» در دوازدهمین روز از فروردین‌ماه سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد و هشتم بهمن‌ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات «کربلای ۵» در منطقه «شلمچه» به شهادت رسید.
به بهانه سالروز ولادت خورشید هشتم آسمان امامت و ولایت امام رضا (ع)، چند خطی از وصیت‌نامه شهید «رضا حاتمی» را که همنام مولای خویش بود، می‌خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
به همه شما سفارش می‌کنم که امام را تنها نگذارید و جبهه را خالی نکنید و اگر شما عزیزان نمی‌توانید در جبهه‌ها خدمت کنید، در برابر خون شهدا خود را مسئول بدانید و خون شهدا را پایمال نکنید. در دعا‌های کمیل و نماز‌های جمعه و جماعت فعالانه شرکت کنید.
پدر و مادر عزیز! برای من ناراحت نباشید؛ زیرا که راه من پایان نیست راه من آغاز است و می‌دانم اسلحه من که در جبهه‌ها افتاده برادر رزمنده دیگری به میدان آمده و اسلحه‌ام را برمی‌دارد و به سوی دشمن حمله‌ور می‌شود.
مادر عزیز! برای من اصلاً ناراحت نباش؛ زیرا که من نمرده‌ام و زنده‌ام، خدا در قرآن می‌فرمایند «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» فکر نکنید آنان که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.
برادر عزیزم محمد! تو درسَت را بخوان؛ زیرا که اگر تو درسَت را بخوانی و هر چه علم و عمل شما بیشتر باشد و در راه خدا کار کنید به نظر من از یک رزمنده که اسلحه به دست می‌گیرد بیشتر می‌توانید خدمت کنید.
هر تیر و ترکشی که بدنم می‌خورد به خاطر خدا تحمل می‌کنم و درد آن را شیرین‌تر از عسل می‌دانم. ما که ۶۰ سال عمر بی‌فایده و بی‌خاصیت می‌کنیم؛ چه بهتر که ۲۰ سال عمر کنیم و به خاطر خدا و در راه خدا شهید بشویم و خدمتی بر امت مستضعف بکنیم.
انتهای پیام/
