گروه بین‌الملل دفاع پرس- علیرضا رحیم‌طهرانی؛ انگلیس زمانی که اعلام کرد قصد ترک خلیج فارس را دارد، داستان مسکوت مانده بحرین را پس از 10 سال دوباره مطرح کرد؛ مسأله‌ای که یک‌سوی آن رژیم شاهنشاهی ایران و انگلیس و در سوی دیگر آن خلیج فارس و اهمیت تاریخی آن بود.
رژیم پهلوی با وجود اینکه نمی‌خواست جدایی بحرین از ایران نشان بی‌کفایتی این رژیم قلمداد شود؛ تلاش می‌کرد رضایت انگلیسی‌ها را جلب و آنها را متقاعد کند که نگه‌داشتن این جزیره هیچ‌گونه خطری برای منافع بریتانیا ندارد.
مجلس شورای ملی در سال 1336 مصوبه‌ای را تصویب کرد که بحرین را به عنوان 14 استان ایران به رسمیت شناخت. در همان موقع، منوچهر اقبال نخست‌وزیر وقت ایران هشدار داد که «ما روابط سیاسی خود را با هر دولتی که سعی می‌کند پیمانی با بحرین ببندد تا ابد قطع خواهیم کرد.»
انگلیس زمانی که خواست چمدان خود را در خلیج فارس جمع کند، «طرح تشکیل اتحادیه‌ای متشکل از قطر، بحرین و هفت امیرنشین سواحل خلیج فارس (امارات متحده عربی) را ارائه کرد.» این طرح که در زمان محمدرضا شاه پهلوی مطرح شد.
شاه ایران در کنفرانس مطبوعاتی دهلی‌نو که در تاریخ 14 دی 47 برگزار شد، حادثه‌ای رقم زد که همه را شگفت زده کرد. محمدرضا شاه که تا چند روز قبل از حق حاکمیت کشورش بر جزیره بحرین پافشاری می‌کرد، از «حق رای مردم بحرین» سخن گفت و اظهار داشت: «چنانچه مردم بحرین علاقه‌مند به الحاق به کشور من نباشند، ایران ادعای ارضی خود را نسبت به این جزیره پس خواهد گرفت... ایران به اراده و خواست مردم بحرین، در صورتی که مورد شناسایی بین‌المللی نیز واقع شود، احترام خواهد گذاشت.»
شورای امنیت به اتفاق آرا، پرونده میل مردم بحرین را در داشتن استقلال کامل تصویب کرد و نماینده ایران هم فوری آن را پذیرفت و از آن به بعد بحرین به‌طور کامل استقلال یافت. محمدرضا شاه که مسرور از این اتفاق بود در جمله‌ای خطاب به اسدالله علم گفت: «حالا که من و تو هستیم آیا فکر می‌کنی در آینده ما را خائن خواهند گفت، یا چنان که معتقدم و اغلب سیاستمداران دنیا هم معتقدند، من که حاضر به حل مطلب بحرین شدم، خواهند گفت: کار بزرگی انجام دادیم و این منطقه از دنیا را از شر کشمکش‌های پوچ و در نهایت نفوذ کمونیسم نجات دادیم؟»
در سال 1350 بحرین تحت سرپرستی انگلستان استقلال خود را اعلام کرد و حکومت پادشاهی آن رسما کار خود را آغاز کرد. پادشاه به‌طور موروثی از خاندان آل خلیفه انتخاب می‌شود. حمد بن عیسی آل‌خلیفه در سال 1964 با داشتن 14 سال سن به عنوان ولیعهد بحرین انتخاب و در سال 1999 امیر بحرین شد. حکومت بحرین از سال 2002 درپی تغییرات از امیر نشینی به پادشاهی تغییر پیدا کرد.
شیعیان که از جمعیت بیشتری نسبت به سنی‌ها در این کشور برخوردارند. در همین سو خاندان سلطنتی بحرین که اهل سنت هستند همواره سعی می‌کنند با انتقال شهروندان دیگر کشور‌های سنی مذهب و دادن شناسنامه بحرینی به آنها، نسبت جمعیت شیعیان به اهل سنت بحرین را کاهش دهند.
از 14 فوریه سال 2011 اعتراضات مردمی با راهپیمایی کار خود را آغاز کرد و تاکنون ادامه دارد. خواسته‌های اصلی معترضان بحرینی، برکناری شیخ خلیفه بن سلمان آل خلیفه نخست‌وزیر و پسرعموی امیر بحرین بود که از سال 1971 ریاست دولت را در اختیار دارد، آزادی زندانیان سیاسی که البته دولت قول آن را از قبل داده بود و تدوین یک قانون اساسی جدید که در سال 2002 تصویب شده بود را شامل می‌شد.
یکی از راه‌های سرکوب مخالفان بحرینی سلب تابعیت مخالفان است که تاکنون تابعیت بیش از 550 بحرینی لغو شده است. در هفته گذشته، این رژیم تابعیت هشت شهروند خود را به اتهام ضربه زدن به امنیت ملی، از بحرین اخراج و به شهر نجف عراق تبعید کرد. این لغو تابعیت‌ها زمینه افزایش افراد بی‌تابعیت شده است که با قوانین بین‌المللی و منشور حقوق بشر در تناقض است. در منشور حقوق بشر که بحرین نیز آن‌را امضا کرده است دقیقا به این موضوع اشاره شده است که هر فرد و شهروندی حق دارد که دارای تابعیت باشد و طبق قوانین و تعهدات بین‌المللی به مقامات کشور‌ها اجازه لغو خودسرانه تابعیت شهروندان داده نشده است.
به گزارش پایگاه خبری منامه پست بحرین، شیخ جلال الدین الصغیر از روحانیون سرشناس عراق ضمن انتقاد از رژیم آل خلیفه گفت: «مقامات بحرین با سواستفاده از اوضاع نابسامان منطقه و سکوت شرم‌آور بین‌المللی در قبال اوضاع بحرین، به اجرای الگوی اسرائیل در زمینه تغییر بافت جمعیتی و سیاسی روی آورده‌اند».
سازمان دیده‌بان حقوق بشر که اجازه هیچ‌گونه فعالیتی در بحرین ندارد در بیانه‌ای اعلام کرد: «دولت بحرین به طور گسترده و غیرقانونی به سیاست سلب تابعیت و تبعید مخالفان خود متوسل شده است.» حکومت بحرین با استفاده از دادگاه‌ها به عنوان ابزاری برای خفقان مخالفان استفاده می‌کند. اما با وجود این اقدامات سرکوب گرایانه رژیم آل خلیفه علیه شیخ عیسی قاسم که همچنان ادامه دارد؛ این رژیم ذره‌ای نتوانسته است با ابزار شکنجه، سلب تابعیت و اعدام مجاهدین خللی در پیگیری خواسته‌های مشروع آنها ایجاد کند.
انتهای پیام/ 441
