به گزارش خبرنگار ساجد، «مصطفی نهازی» در تاریخ هفتم آبان ۱۳۵۸ از نجف آباد استان اصفهان برای امام خمینی (ره) نامه‌ای نوشت.
متن نامه به شرح زیر است:
«رهبر مجاهد و قائد عظیم‌الشأن و امید مستضعفین و منجی بشر در این زمان، سلامم را بپذیر، از نجف آباد اصفهان نامه می‌نویسم.
در حوادث خونین نجف آباد، در حالی که زن بیماری را به بیمارستان می‌رساندم، عوامل سواک مرا شناسایی کردند و بعد از شکنجه مرا به گلوله بستند در حالی که خون بدنم جاری بود، آخرین جملات من درود بر خمینی بود، به گمان این که شهید می‌شوم؛ ولی لیاقت شهادت نداشتم.
یک سال در بستر خوابیدم و ۲ مرتبه در ایران و یک مرتبه در آلمان عمل شدم. اکنون معلول هستم و آرزوی من زیارت روی شما است. من هیچ در خواست مادی ندارم و فقط خواهان فیض معنوی از دیدار حضوری می‌باشم؛ دیداری که به من امید می‌بخشد و به زندگی امیدوار.
من یک زن و یک فرزند دارم و تقاضای ما این است که ما را در یکی از ملاقات‌های حضوری خود بگنجانید. تقاضایی که از قلب مریضی مملو از عشق به شما است و برپایه معنویت استوار است.
مرا به حضور بپذیرید که بی‌صبرانه منتظر دعوت شما هستم. با تقدیم صمیمانه‌ترین علاقه قلبی نسبت به شما.
مصطفی نهازی
۱۳۵۸/۸/۷»
انتهای پیام/ 900
