گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس - محمدحسن جعفری؛ 31 مرداد، روز صنعت دفاعی در تقویم تاریخ کشورمان است که برای تجلیل از خدمات متخصصان و کارکنان وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح این روز به آنان اختصاص یافته است. این روز در واقع تجلیل از کسانی است که ما را در تولید محصولات دفاعی از دیگران بی‌نیاز ساختند، «ما می‌توانیم» را به منصه ظهور رساندند و ایران اسلامی را به عنوان قدرت برتر نظامی منطقه و حتی در برخی حوزه‌های تکنولوژیک دفاعی همچون موشک و پهپاد ما را به عنوان قدرت توانمند جهانی معرفی کردند.
با پیروزی انقلاب اسلامی، مستشاران آمریکایی و غربی، کیف خود را بستند و راهی کشورهای خود شدند و ما ماندیم و تجهیزاتی که توان تعمیر و نگهداری آن را نداشتیم. کارخانجات تعمیراتی ما نیز که توسط غربی‌ها چراغش روشن شده بود، خاموش شد و از کار افتاد. در همین بحبوبه که ارتش وضعیت نابسامانی داشت و سپاه نیز درست و حسابی شکل نگرفته بود، ضد انقلاب آتش فتنه را در کردستان روشن کرد و سپس ماشین جنگی دشمن بعثی با حمایت آمریکای جنایتکار در مرزهای غربی ما روشن شد و پس از بمباران فرودگاه‌های ما در روز 31 شهریور 59، مرزهای زمینی ما مورد تجاوز قرار گرفت و دشمن بخش‌هایی از سرزمین ما را به تصرف خود درآورد.
ارتش و سپاه وارد میدان دفاع شدند. مردم نیز بدون سازمان در کنار نیروهای مسلح، حماسه‌ها آفریدند اما در گوشه‌ای از این سرزمین مردانی نه با دویدن که با ایستادن پای دستگاه‌های فنی اقدام به راه‌اندازی مجدد کارخانجات دفاعی کشورمان کردند و شب و روز خود را وقف این کار کردند تا بتوان حداقل‌ها را در حوزه تسلیحات دفاعی تامین کرد. سال‌های سختی بر این مردان گذشت؛ چرا که جبهه‌ها شدیداً نیازمند تسلیحات بودند و اینان نیز در شرایط تحریم از سوی شرق و غرب، می‌بایست ضمن یادگیری، اقدام به ساخت تجهیزات آن هم در حد تولید انبوه می‌کردند.
«دفاع مقدس» موجب شد تا زمینه‌های شکل‌گیری صنعت بومی دفاعی بر مبنای نیاز داخلی به وجود آید و در برخی از عرصه‌ها نیز توانستیم گام را فراتر برداریم و کاری تخصصی‌تر از مستشارانی انجام بدهیم که قصد داشتند ایران را به انبار سلاح‌های خود در برابر شوروی و بلوک شرق تبدیل کنند. دفاع مقدس، دوران طلایی آغاز نهضت قطعه‌سازی در نیروهای مسلح بود؛ این نهضت گرچه ابتدا روند کندی داشت، اما انباشت دانش موجب شد تا در آینده شاهد درخشش نهضت قطعه‌سازی در صنعت دفاعی کشورمان باشیم که مراحل ساخت پیچیده‌ترین قطعات از خلق ایده تا تولید محصول توسط متخصصان داخلی انجام بگیرد.
صنعت دفاعی کشورمان مهمتر از اینکه بر مبنای نیاز خودمان شکل گرفته و توسعه یافته است، این است که با اتکای به خودمان و داشته‌هایمان به وجود آمده است و این بدان معناست که صنعت دفاعی کشور ما همچون صنعت دفاعی کشورهای قدرتمند و بزرگ، مستقل است و وابسته نیست. برخی از کشورها که در بسیاری از حوزه‌ها در لبه تکنولوژی قرار دارند، از صنعت دفاعی مستقل برخوردار نیستند و مستعمره دفاعی قدرت‌های جهانی هستند؛ اما ایران پس از 4 دهه از انقلاب اسلامی و پشت سر گذاشتن طولانی‌ترین جنگ در قرن اخیر و تحمل تلفات فراوان، اینگونه نیست؛ چرا که ما در جنگ فهمیدیم که باید روی پای خودمان بایستیم.
تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی متخصصان و کارکنان صنعت دفاعی موجب شده است که امروز ایران اسلامی از عمق دفاع راهبردی برخوردار باشد و با دستیابی به موشک‌های بالستیک نقطه‌زن دارای توان بازدارندگی برای حفظ صلح و امنیت در منطقه و دور نگه داشتن سایه جنگ از سر کشور باشد. ارتقای صنعت دفاعی کشورمان موجب شده است تا به جای اینکه همچون دهه شصت در مرزهای سرزمین‌های اشغالی فلسطین نیرو مستقر کنیم، دست‌های بلند و محکم موشکی را آماده نگه داریم تا در صورت بروز خطایی از سوی صهیونیست‌ها محکم بر صورت آنان سیلی بزنیم و در ازای یک زدن دشمن، ده تا بخورد.
همچنین تلاش مردان صنعت دفاعی کشورمان موجب شده است تا ایرانی که روزگاری واقعاً گرفتار وارد کردن سیم خاردار برای ایجاد میدان موانع در جبهه‌ها بود، امروز با کمترین هزینه به تولید محصولات دفاعی بپردازد و حتی برای برخی از محصولات دفاعی خود بازاریابی کند و به مرحله صادرات و فروش برساند. ضمن اینکه متخصصان صنعت دفاعی کشورمان این ظرفیت را در سازمان‌های صنایع دفاعی کشورمان به وجود آورده‌اند که علاوه بر تولید محصولات نظامی و تامین مایحتاج دفاعی، محصولات غیرنظامی برای مصارف مختلف در بخش‌های گوناگون را نیز تولید کنند. این همت و جهاد متخصصان موجب شده است تا با کمترین بودجه دفاعی از امنیتی پایدار و دائم برخودار باشیم؛ نه اینکه مانند عربستان با خرج میلیاردها دلار امنیتی آن هم به صورت عاریتی به دست آورده باشیم؛ امنیتی که روزی است و روزی نیست.
صنعت دفاعی کشورمان امروز به سطحی از بالندگی رسیده است که می‌تواند الگوی دیگر بخش‌ها نیز باشد.
انتهای پیام/ 211
