به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، روزگاری رهبر کبیر انقلاب اسلامی (ره) در مورد وصیت‌نامه شهدا می‌فرمود: «این وصیتنامههایى که این عزیزان می‌نویسند مطالعه کنید. 50 سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیت‌نامه ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید.» چند سال پیش بود که رهبر معظم انقلاب هم در یکی از دیدارهای رسمی‌شان به خواندن وصایای شهدا توصیه داشتند.
ایشان در این زمینه فرمودند: «این وصیت‌نامه‌هایی که امام می‌فرمودند بخوانید، من به این توصیه ایشان خیلی عمل کرده‌ام. هرچه از وصیت‌نامه‌های همین بچه‌ها به دستم رسیده - یک فتوکپی، یک جزوه - غالباً من اینها را خوانده‌ام؛ چیزهای عجیبی است. ماها واقعاً از این وصیت‌نامه‌ها درس می‌گیریم. این‌جا معلوم می‌شود که درس و علم و علم الهی، بیش از آنچه که به ظواهر و قالب‌های رسمی وابسته باشد، به «حکمت معنوی» - که ناشی از نورانیت الهی است - وابسته است. آن جوان خطش هم بزور خوانده می‌شود، اما هر کلمه‌اش برای من و امثال من، یک درس راهگشاست و من خودا خیلی استفاده کرده‌ام...وقتی معنویت هست، دلها مجذوب آن می‌شود. وقتی دلها مجذوب شد، نیروها به دنبال دلها و اراده‌ها حرکت می‌کند. وقتی این‌طور شد، بزرگ‌ترین قدرت‌ها نمی‌توانند یک ملت را شکست بدهند. برادران! این واقعیت در ایران اتفاق افتاد؛ بزرگ‌ترین قدرت‌های دنیا نتوانستند ایران را شکست بدهند.» اعجازهای نهفته در کلام این مردان خدا گنجینه‌ای از حکمت آن‌هاست که میدان جهاد در راه خدا به آن دست یافتند. مرور خطوط این وصایا ضروری است.
شهید علیرضا آشتیانی متولد سال 42 بود که در 60/5/6 در سن 18 سالگی در شهر بانه به درجه رفیع شهادت نائل شد. پیکر مطهر این شهید در قطعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا آرام گرفته است. در ادامه وصیت‌نامه شهید آشتیانی را می‌خوانید:
«مومنین باید در راه خدا با آنانکه حیات دنیا را بر آخرت برگزیدند، جهاد کنند و هر کس در جهاد به راه خدا کشته شد یا فاتح گردید زود باشد که او را در بهشت اجر عظیم دهیم.
حضور محترم پدر و مادر و برادر و خواهرانم: امیدوارم که حال شما خوب و همگی از من راضی باشید، به مادرم می‌گویم که بر تو بشارت باد که خداوند این سعادت را نصیب تو کرد که فرزندت شهید شد، البته اگر خدا قبول کند. دعا کنید که خداوند فنا شدن این جسم بی‌ارزش را مورد قبول قرار دهد.
مادر مهربانم، پدر بزرگوارم، برادر و خواهرانم، من چند کلامی صحبت دارم که در این وصیت‌نامه برای شما میزنم و امیدوارم تا آنجا که مقدور است به آن عمل کنید: 1- در مرگ من ماتم نگیرید و در نظر داشته باشید که با صبرتان اجرتان زیاد می‌شود و این راهم بدانید که برادران ما در پاوه و سنندج و نقاط دیگر چگونه شهیدشدند. 2- همیشه گوش به فرمان رهبر باشید و از خدا بخواهید از عمر ما بکاهد و به لحظه لحظه‌های عمر این رهبر عزیز بیافزاید. 3- اگر جنازه‌ای وجود داشت در بهشت زهرا (س) دفن کنید و قبل از دفن جنازه‌ام را در کنار مقبره شهید بهشتی بگذارید تا فیضی از روح بزرگ آن شهید مظلوم ببرم. 4- همیشه نماز خود را بخوانید. با خلوص نیت روزه بگیرید. خمس وزکات بدهید و حجاب اسلامی خود را کاملا حفظ کنید، زیرا حجاب تو ای خواهر کوبنده‌تر از خون من است. 5- اگر توانستید مقداری نماز و روزه هم بدهید برای من بگیرند. 6- از مهدی می‌خواهم هرچه بیشتر به مسجد برود، در بسیج شرکت کند و درسش را هم خوب بخواند.
در پایان پیام من به هر کس که این را می‌خواند یا می‌شنود این است که امروز اسلام را باید با مال‌ها و جان‌های خود حفظ کنیم و اگر نکنیم خداوند ما را دچار عذاب ابدی خواهد کرد.
خداوندا: بجز این خون ناقابل چیز دیگری ندارم که تقدیم کنم.»
انتهای پیام/ 211
