گروه حماسه و جهاد دفاع پرس: گروه های فرهنگی جهادی بسیاری در سراسر کشور با همت جوانان و نوجوانان به صورت خودجوش شکل گرفته اند؛ گروه هایی که در پی فرمان آتش به اختیار رهبری در زمینه های مختلف فرهنگی، آموزشی، جهادی، کمک به محرومان و غیره دست به فعالیت هایی زده اند،.
گروه هایی که بعضا با وجود کوچک بودن توانسته اند اثرگذاری خوبی بین افرادی که با آن ها سر و کار دارند داشته باشند. بسیاری از این گروه ها با هدف ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در عرصه فرهنگی کشور حضور یافته اند و عاشقانه دل به کار و خدمت برای شهدا داده اند. گروه «به یاد ابوعلی» از جمله این گروه ها است که اگرچه سال های زیادی نیست تشکیل شده ولی در این مدت کارهای زیادی انجام داده اند. به مناسبت هفته دفاع مقدس خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس به سراغ اعضای این گروه رفته است تا از حال و هوای کار در فضای شهدا صحبت کنند.
به یاد ابوعلی
2 سال از شهادت مرتضی عطایی معروف به ابوعلی می گذرد، رزمنده‌ی ایرانی لشکر فاطمیون که ابتدا به عنوان نیروی افغانستانی با رزمندگان این لشکر به سوریه رفت اما بعدا مشخص شد او ایرانی است و عشق به دفاع از حرم حضرت زینب (س) او را به سوریه کشانده است.
سال 95 مرتضی عطایی دوست و همرزم شهید مصطفی صدرزاده در اثر برخورد ترکش به رگ گردنش در لاذقیه سوریه به شهادت رسید تا پس از مدت ها بی تابی و انتظار به دوستان شهیدش بپیوندد.
شهید عطایی به جز رزمندگی در عرصه نظامی در فضای مجازی هم دستی بر آتش داشت. کانال تلگرامی او با نام «دم عشق؛ دمشق» از اولین کانال هایی بود که به موضوع مدافعان حرم پرداخت و فیلم ها و تصاویر دست اولی از شهدا در آن منتشر می شد که بعدها منبع و سند خوبی از شهدای فاطمیون و حماسه افرینی های رزمندگان در جبهه مقاومت داشت. در کنار کانال دم عشق؛ دمشق گروهی هم از دوستان و فعالان فرهنگی با همین نام تشکیل شده بود که مدیریت آن برعهده خود شهید بود.
بعد از شهادت شهید عطایی جمعی از اعضای این گروه تصمیم به تاسیس گروهی می گیرند تا سیره شهید را گسترده و منظم تر انجام بدهند. گروهی که اعضای آن به پاس فعالیت های فرهنگی و خیرخواهانه شهید عطایی نام آن را «به یاد ابوعلی» گذاشتند.
یک شهید و آغاز دوستی برای کار شهدا
گروه فرهنگی «به یاد ابوعلی» از زمان آغاز شکل گیری تا به امروز برنامه های زیادی را به خصوص برای خانواده شهدای فاطمیون انجام داده است. سمیه گنجی از اعضا و موسسین گروه است که درباره ایده اصلی تشکیل این گروه می گوید: «پیش از تشکیل گروه و زمانی که هنوز شهید عطایی به شهادت نرسیده بود همراه با وی دیدارهایی را با خانواده های فاطمیون در مشهد و تهران داشتیم که در این دیدارها سعی می شد تا بخشی از مشکلات آن ها را شناسایی و رفع کنیم. در این میان شهید عطایی با وجودی که مرتب در رفت و آمد به سوریه بود اما پیگیر مشکلات خانواده ها نیز بود. ایده تشکیل گروه از اینجا اتفاق افتاد که پس از شهادت شهید عطایی تصمیم گرفتیم فعالیت های او را دنبال کنیم.»
او ادامه می دهد: «حضور افراد مختلف از فعالین فرهنگی و نظامی در گروه تلگرامی شهید باعث شد تا با افرادی از نقاط مختلف کشور ارتباط برقرار کنیم و از ظرفیت های موجود فردی برای برنامه های بعدی استفاده بشود. دوستان شهید در مشهد مقدس به کمک آمدند و بخشی از برنامه های گروه به آن ها سپرده شد.»
یک شهید، آغاز دوستی های
شهادت شهید عطایی اگرچه بسیاری از دوستانش را داغدار کرد اما فرصتی شد تا همین دوستان با قدم هایی راسخ تر اهداف و آرمان های شهید را دنبال کنند. گنجی به برنامه های گروه اشاره ای دارد و می گوید: «برنامه های گروه به یاد ابوعلی به چند بخش تقسیم می شود. بخشی از برنامه ها به پیگیری و رسیدگی به مشکلات خانواده شهدای فاطمیون می پردازد، البته در این سال ها اقدامات بسیار خوبی از سوی مسوولان و نهادهای مربوطه و گروه های مختلف جهادی انجام شده است که گروه ما نیز در کنار این عزیزان اقداماتی از جمله برگزاری جشن برای فرزندان شهدا، برگزاری برنامه های مناسبتی در اعیاد غدیر و قربان. دیدار با خانواده های شهدا، رسیدگی به برخی مشکلات مالی خانواده ها، برگزاری اردوهای زیارتی و تفریحی را در کنار کارهای دیگر انجام داده است. بخش دیگر برنامه های ما در حوزه ترویج فرهنگ مقاومت است که در قالب گروهی با عنوان «فائزون» در فضای مجازی به خصوص اینستاگرام فعالیت می کند. در این بخش ما کار مستندسازی از رزمندگان دوران دفاع مقدس را کلید زده ایم و همراه با آن برنامه هایی را در گلزار شهدای بهشت زهرا (س) اجرا کرده ایم. در کنار این خیریه ای با نام «سایه بان» از گروه به یاد ابوعلی در حال انجام فعالیت های خیریه در سطح منطقه تهران و البرز و تحت پوشش قرار دادن تعدادی از خانواده های محروم است.
گنجی فعالیت اینگونه گروه های خودجوش فرهنگی را از جهتی زمینه حضور جوانترها را در فضای فرهنگی کشور بیشتر می کند و هم بازوی کمکی برای نهادها و متولیان فرهنگی است که از ظرفیت جوان ها استفاده شود. نکته مهمتر این که مردم در فضای جامعه امروز غرق در زندگی ماشینی و مادی هستند و فرهنگی از فضائل اخلاقی و در راس آن شهادت کشتی نجاتی محسوب می شود که می تواند او را نجات دهد. شهدا نمونه خوبی از انسان های رشد یافته در مسیر معنویت و نجات یافته های این کشتی هستند. اشخاصی که روزی در بطن جامعه و در کنار مردم زندگی می کردند و امروز در میان ما نیستند اما می توان رفتار و کردار آنان را الگو قرار داد تا از غرق شدگی نجات پیدا کنیم.
عدم حمایت دولت عمر گروه های فرهنگی را کم می کند
مهمترین نکته در شکل گیری اکثر گروه های خودجوش وابسته نبودن آن ها به نهاد و یا سازمان های دولتی است، البته همین مورد می تواند باعث بروز مشکلاتی چون کمبود بودجه نیز بشود. محرابی از اعضای دیگر گروه به یاد ابوعلی اشاره به این موضوع دارد که نهادهای متولی فرهنگی کشور به خصوص فرهنگ ایثار و شهادت باید از گروه هایی که در این زمینه فعالیت می کنند حمایت های مالی و معنوی کنند، در غیر این صورت عمر این گروه ها به کمتر از 10 سال می رسد و از هم می پاشد. او می گوید: «اگر بخش مهمی از هزینه های ما را خیرین تقبل نکنند ما در تامین آن دچار می شکل می شویم لذا نیازمند این هستیم که از طرف نهادها حمایت هایی صورت بگیرد. اگرچه می دانیم روال کار به این صورت که گروه های فرهنگی کاملا مستقل عمل کنند اما لازم است برای ادامه حیات خود از ارگان ها کمک بگیرند و مجموعه های دولتی نیز در قبال این گروه ها مسوول هستند.»
جوان های انقلابی، راه باز کن مسوولان
گنجی می گوید یک سری حرف هایی مانع راه گروه های جهادی می شود و ادامه می دهد: «همت گروه به یاد ابوعلی این بود که بازوی مسوولین باشند یعنی با ظرفیت نیروی‌های مردمی، کارهایی که به هر دلیلی اجرا نشده بود را به انجام برسانند.اعضا نیز، مانند دیگر گروه‌های های مردمی، به لحاظ ارتباط مستقیم، مستمر و عاطفی که با خانواده شهدا برقرار می‌کردند گاهی زودتر از مسوولان متوجه آسیب‌ها، نیازها و کمبودهای خانواده می‌شدند و از این رو، با بسیج امکانات مردمی سعی در برطرف کردن آن یا ارجاع آن موضوع به مسوولان داشتند. اما بسیار پیش آمد که با مهری مسوولان مواجه شدند، ما می‌خواستیم ابوعلی باشیم و بی‌چشم‌داشت و ادعا کار کنیم اما توقع نهادهای حاکمیتی برای ثبت مراسم‌ها و عملکردها به نام خودشان تا آنجا پیش رفت که موجب دلسردی اعضا شد. ازطرفی، ابوعلی رفقایی داشت که برای شهادتش جامه دریدند و اشک‌ها ریختند. اما همین رفیق‌ها، وقتی حرف از بار زمین مانده ابوعلی و دغدغه‌های او شد یا راه به بیراهه کج کردند یا از سر تعصب ما را بی‌تجربه و گاه کلاه‌برداری و شهرت‌طلبی معرفی کردند.»
مروج دیگر عضو این گروه در مشهد مقدس مسوولیت بخش دیگری از فعالیت ها را در مشهد برعهده دارد او معتقد است جوانان مومن انقلاب تنها راه را برای مسوولین باز می کنند و این عملکرد با صحبت های مقام معظم رهبری اختلاف دارد «رهبر معظم انقلاب جوان را محور کار می داند اما مسوولان به جوان ها در حوزه مدیریتی میدان نداده اند و اعتمادی به جریان سازی از طریق نسل جوان ندارند. چون مسوولین نمی توانند برخی کارها را انجام دهند جوانی که جریان ساز است را حذف می کنند.»
انتهای پیام/ 141
