به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، «غلامرضا حیدری» فرزند اسماعیل در 11 بهمن ماه سال 1337 در بخش «ده پیر» از توابع شهرستان «خرم آباد» به دنیا آمد.
تا پایان دوره ابتدایی درس خواند که با شروع جنگ تحمیلی با لبیک گفتن به ندای رهبر کبیر انقلاب، «امام خمینی(ره)» وارد میادین نبرد شد تا اینکه در 3 خرداد 1361 در «خرمشهر»، سینه ایشان مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به سوی معبود خویش پرکشید که پس از انتقال جنازه اش به خرم آباد، در آرامگاه خضر این شهرستان به خاک سپرده شد.
بخشی از وصیت نامه شهید «غلامرضا حیدری»
قبل از اینکه در راه عقیده و ایمان و قرآن و استقلال و آزادی ایران و ملت های ستمدیده جهان به خصوص قدس عزیز تحت رهبری های مدبرانه و خردمندانه بت شکن عصر، حسین زمان، «امام خمینی» به شهادت برسم، لازم می دانم به والدینم گفته باشم که بعد از من هیچ گونه عذری و بهانه ای و درد سری و مزاحمتی برای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به وجود نیاورند و یقین دارم که در سنگر ملت و سنگر حق علیه باطل، جان برکف به شهادت خواهم رسید که این آرمان و آرزوی ما جوانان اسلام است.
چشمانم را هنگام مردن نبندید تا نگویند کورکورانه مرد، دست هایم را از تابوت بیرون گذارید تا نگویند چیزی با خود برد، چون منافقین می گویند سپاه پول ها را خورد. مشت هایم را گره کرده بگذارید تا بدانند تا آخرین لحظه با کفار و دشمنان اسلام جنگیده ام.
لباس هایم را به جای کفنم بگذارید و غسلم ندهید که خودم غسل شهادت کرده ام و شمعی را برمزارم بگذارید تا به جای مادرم اشک بریزد.
به ملت شهید پرور ایران سلام عرض می کنم من فرزند این ملت و اسلام هستم و خانواده من در میان این ملت اسلامی هستند. ای ملت مسلمان و دلیرᴉ شما عزیزان خود را در راه انقلاب از دست دادید و فرزندانی در راه گسترش امر قرآن به میادین نبردفرستادید. مواظب رهبر و اسلام باشید.
برادر و خواهرᴉ درخت اسلام را که پیامبر کاشته حفظ کنید و من با شما اتمام حجت می کنم که اگر شما حافظ رهبر و جانشینانش و قرآن و اسلام باشید، به صراط مستقیم هدایت می شوید.
ای خانواده هایی که شهید دادید در راه انقلاب، باید محافظ راه شهیدان خود باشید و به صراط مستقیم هدایت شوید.
شاید وصیت نوشتن برای جوانانی که هنوز عمری و سالی نگذرانده اند، بسیار سخت باشد چرا که هزاران امید در دل و آرزو در سینه دارند و تپش قلبشان مالامال از عشق و حرکت خونشان امید بخش فردایشان است، بخصوص وصیت نوشتن به معنای آن است که انسان خودش را برای مرگ آماده می کند و مرگ یعنی رها کردن همه آن امیدها و آرزوها.
چه سخت است این لحظه و چه دردناک است این قضیه هر لحظه باید خود را برای مرگ آماده کنی مرگ را در برابر دیدگان خویش قرار دهی. همه اینها به یک طرف، لحظه بعد از مرگ را به خاطرآوری که دیگر یارای هیچ نداری و تنها اعمالت، گناهت و شهادتت و کردارت، پس چه خوب قبل از آنکه مرگ تو را دریابد و هیچ کاری از تو برنیاید به خویش باز گردی و خود را در ترازوی خویش بسنجی.
وای برتوᴉ وای برتوᴉ که تمام عمرت بی حاصل، تمام عمرت غرق در گناه و تمام عمرت در پوچی و بیهودگی، به کوله باری که برای خودبستی نظر کن و ببین چه داری برای جواب.
و پیام من به مادران و خواهران مبارز مسلمان این است که ای مادر و خواهر مسلمانᴉ شما اگر عزیزانی را از دست داده اید و یا در جبهه حق علیه باطل حضور دارند، راه آنها را ادامه دهید و سنگری را که اسلام در اختیار شما مادران و خواهران گذاشته آن را نگه دارید و آن سنگر که نگهداشتن آن بزرگترین مشت را به دهان منافقین و شرق و غرب می زند، حجاب است. نگهدار خواهرᴉ نگهدار خواهرᴉ این سنگر را که دستور فاطمه (س) است. دستور پیامبر (ص) است و دستور پیامبر (ص) قرآن و قرآن هم دستور خداست.
از دیدگاه قرآن منافقان تمام حرکت های سیاسی و اجتماعی خویش را مبتنی برحیات زودگذر این جهان می دانند. بنا براین آنان نمی توانند ملاک و معیارهای الهی و اسلامی را در مورد زندگی پس از مرگ بپذیرند. آنان گمان می کنند که مرگ پایان همه چیز است.
انتهای پیام/
