به گزارش دفاع پرس، نسانهای بزرگی که با تمام سختیها، مسیر دشوار پیشرو را با توکل به خدا و وعده او آسان دیدهاند، هرگز نهراسیدهاند و ذرهای از عقاید حقطلبانه خود عقب ننشستهاند. تاریخ چنین انسانهایی کم به خودش ندیده است و «جمیله بوپاشا» یکی از آنهاست. دختر 23 ساله الجزایری که در جریان مبارزات مردم الجزایر از استعمار فرانسه، دستگیر شد و مورد شکنجههای جسمی شدید و فجیعی قرار گرفت. بوپاشا همانند زنان مبارز ایران اسلامی، بانوانی چون «فرنگیس حیدرپور»، «مرضیه دباغ» و هزاران زن ایرانی دیگر که در دوران انقلاب و دفاع مقدس با تمام وجود از کشور اسلامیشان و آرمانهای حقطلبانهشان دفاع کردند، در میان مسلمانان الجزایری نماد مقاومت به شمار میرود و سالها برای استقلال وطنش جنگید و همراه هموطنانش به پیروزی رسیدند. در این فرصت مروری کوتاه به زندگی این بانوی مسلمان و مجاهد خواهیم داشت.
جمیله بوپاشا که بود؟
قیام مردمی مردم مسلمان الجزایر برای استقلال و خارج شدن از استعمار و سلطه فرانسه در سال 1954 شروع شد. قیام الجزایریها که زیر پرچم اللهاکبر آغاز شده بود طی 8 سال 1954 تا 1962 یکی از خونینترین قیامهای مردمی در جهان بود، فرانسویها بهرغم ادعاهای خود درباره آزادی و پرچمداری حقوق بشر بیش از یک میلیون الجزایری که بخش اعظم آنها غیرنظامی و مردم عادی بودند را کشته یا مورد شکنجه قرار دادند که بسیاری از کشته شدهها زیر شکنجه جان خود را از دست داده بودند. بیشتر از 500 هزار مسلمان الجزایری دقایق پایانی زندگی خود را با هراس مثله شدن، حلقآویز شدن و زنده زنده سوخته شدن سپری کردند. نظامیان فرانسوی در شب یازدهم فوریه 1960 به خانه عبدالعزیز بوپاشا حمله میکنند و تمام اعضای خانواده که جمیله 22 ساله هم در بین آنها بوده را بیرحمانه از بسترهایشان بیرون میکشند، مورد ضرب و شتم قرار میدهند و به اتهام بمبگذاری دستگیر میکنند. دستگیری جمیله و شکنجههایی که فرانسویان در زندان بر روی او انجام دادهبودند باعث شد تا مردم جهان از وضعیت سیاه و وحشتناک اسیران الجزایری آگاه شوند. فجایعی که ژنرال ماسو در سخنرانیهایش به راحتی به ذکر آن میپرداخت و آشکارا آن را به افسران جوان فرانسوی آموزش میدادند. نقش زنان الجزایری در روند استعمارزدایی از الجزایر به قدری اهمیت داشت که استعمارگران میگفتند: «اگر بر زنها پیروز شویم، باقی چیزها به دنبال آن درست خواهد شد.» آن طور که در تاریخ مستند انقلاب الجزایر آمده است، پس از دستگیری جمیله سروان «د» ضربات مشت و لگد را بر سر و صورت جمیله فرود میآورد و سرش را چند دقیقه یک بار به دیوار میکوبد. پس از آن جمیله را به سلول تنگ و تاریک زیرزمینی میفرستند و هر چند ساعت یک بار سیلی و ضربات مشت و لگد بر تمام بدنش میبارد. ولی با تمام این شکنجهها جمیله با افتخار اعلام میکند که عضو جبهه نجات ملی است و خدماتی که برادران همرزمش کردهاند را بازگو میکند. روز سوم دستگیری به او تکلیف میکنند استغفارنامهای بنویسد و از اعمال گذشتهاش ابراز ندامت و تأسف کند ولی جمیله حرفهای دشمنانش را نادیده میگیرد. پس از این جدال هر روزه جمیله با درجهداران ارتش فرانسه شروع میشود و او هر روز با شکنجههای فجیعی روبهرو میشود.
جرم جمیله چه بود؟
پلیس فرانسه جمیله را به جرم بمبگذاری دستگیر میکند اما هیچگاه جرم او اثبات نمیشود. طبق ادعای پلیس آنها زن جوانی را پس از بمبگذاری در حال فرار دیده، به او فحش داده و با او همکلام شدهاند. ولی وقتی این مأموران و سه تن از شاهدان پس از مواجهه با جمیله در زندان اظهار داشتند که جمیله را نمیشناسند، این اعترافات نه تنها باعث آزادی جمیله نمیشود بلکه بر شدت شکنجههای او اضافه میشود. بازجویان با اعمال شکنجه هم از او میخواهند محل اختفای برادرانش را لو دهد هم اعتراف کند بمبی را در شهر الجزیره کار گذاشته است. جدال مرگبار جمیله با نظامیان فرانسه تا سال1962 و زمان استقلال الجزایر ادامه داشت. پس از استقلال الجزایر، او هم از زندان آزاد میشود. جمله معروف جمیله در زندان استعمارگران فرانسوی این بود: «هنگامی که خلق آزاده زندگی میکند سرنوشت باید به او بگوید چشم. شبهای تاریک باید رخت بربندد و زنجیرها باید از هم بگسلد.»
این بانوی مبارز الجزایری در دیدارش از ایران پس از بازدید از حسینیه حضرت امام خمینی(ره) در یادداشتی کوتاه در دفتر حسینیه به زبان عربی نوشته است: من از تماشای بزرگی روح و تواضع مادی امام خمینی(ره) با حضور در این مکان به شدت متأثر شدم. اینها از صفات صالحین است. ایشان فردی هستند که در اقتدار و بزرگی نظیر ندارند.
منبع:روزنامه جوان
