نوری که خاموش نمی‌شود/ عشقی که تاریخ انقضا ندارد!

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از استان مرکزی، روزها را خط میزنی تا میان تمام دل مشغولی های دنیای مادی به محرم برسی، به عاشورا و عزای فرزند زهرا(س)، انگار زنگارهای دلت را تنها حسین ابن علی می تواند بزوداید و با نفس مسیحایی اش میان تمام سینه زنی ها تاریخ انقضای دلت را بار دیگر تمدید کند.

اصلا انگار محرم که می آید یادت می رود که وسط تمام دویدن هایت به دنبال چه بودی؟؟؟ هرچه بار بر روی شانه هایت بوده را زمین میگذاری و با کاروان اهل بیتش راهی سرزمین کرب و بلا می شوی.

ده روز می گذرد و ظهر عاشورا از راه می رسد؛ ظهری که چشم هایت حق مطلق را بر نیزه می بینند و تو که از قرن 21 به سال 61 هجری سفر کرده ای فقط می بینی و اشک می ریزی.

عاشورا ظهر سال 61 هجری در سرزمین کربلا تمام نمی شود، هنوز هم محرم که می آید در گوشت صدایی را می شنوی؟؟؟ صدایی که نجوا می کند «کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند»

داغ حسین و 72 حقیقت بر نیزه برافراشته در همان ظهر عاشورا تمام نمی شود، اربعینش از راه می رسد تا حقانیت دردانه زهرا(س) را در تاریخ  برای ابد حک کند.

به قرن 21 برمیگردی، به اربعین قرن 21، به همان روزی که هزاران پای پیاده در گوش هایشان صدای حسین ابن علی را شنیدند، صدایی که هنوز هم نجوا می کند کجاست یاری کننده ای که مرا یاری کند؟؟؟؟

به قرن 21، به عصر ماهواره‌ها، به عصری که نوادگان یزید در رسانه هایشان فریاد می زنند و می خواهند با تبلیغات دروغی شان  پرده بر عظمت خورشید بیفکنند و آن را از چشم های حقیقت بین مخفی کنند، گویی که هنوز هم دریافتنه اند عشق حسین ابن علی عالمگیر است و تلالوی آن سراسر جهان هستی را در بر می گیرد.

بگذار ماهواره هایشان تا می خواهند فریاد دروغین سر دهند، دردانه زهرا بر دل ها حکومت می کند.

نام حسین (ع) که در عالم شنیده می شود دیگر فرقی نمی کند که اهل کدام مذهب باشی، چرا که هزاران پای پیاده را می بینی که با دعوتنامه های فرزند زهرا به کربلا آمدند.

اینها آمدند تا به دنیا نشان دهند که در قرن 21 هم این حسین (ع) است که بزرگ ترین رسانه را در اختیار دارد.

عشق به حسین زبان نمی شناسد، چرا که هر کدام از این زائران متعلق به سرزمین و دیاری متفاوت هستند، آن یکی را می بینی که ندای ثارالله را از قاره ای دور شنیده و با همسفر شدن دیگر عاشقان فریاد لبیک سر می دهد.

اینجاست که تو با وضوح هر چه تمام کربلا را «حسین یجمعنا» میبینی.

یکی از این زائران  رزمنده ای از دوران دفاع مقدس است که از سال های جنگ و خمپاره نشانه هایی را بر بدنش به یادگار نگهداری می کند، جانبازی که پایش را در سرزمین جبهه ها جا گذاشت؛ اما قولش را به مولایش حسین(ع) نه.

او دیروز رزمنده میدان نبرد بود و کلاشینکف بر دوش به خطوط مقدم می رفت و حالا سلاح قلم را بر دست گرفته و راه همسنگرانش را در جبهه جنگ نرم ادامه می دهد.

سعید وفایی مقدم رزمنده پیشکسوت، پژوهشگر و نویسنده حوزه دفاع مقدس در کارنامه زندگی اش افتخار چهار بار زیارت دردانه زهرا را دارد که دوبار از این سفر را به صورت پیاده روی شرکت کرده است .

صحبت های جذاب این رزمنده در خصوص پیاده روی اربعین شنیدنی است که مشروح گفت و گوی خبرگزاری دفاع مقدس استان مرکزی را با این زائر در ادامه می خوانیم:

دفاع پرس: اربعین به چه معناست؟ و چرا تاکیدات بسیاری بر اهمیت زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین شده است؟

برخی از حکمت ها در قرآن کریم توسط مفسران معنا شده اند و برخی دیگر نه، نظیر رمز و راز مربوط به اعداد که در پس هر یک حکمتی مشخص شده است .

عدد چهل نیز همواره یکی از همان اعداد مقدسی است که در پس آن رمز و رازی وجود دارد که در زبان عرب به این عدد اربعین گفته می شود.

زیارت اربعین و توجه به آن همواره یکی از تاکیداتی است  که ائمه اطهار نسبت به آن سفارش های بسیاری را داشتند و در این خصوص نیز آداب و قائده مشخصی را ترسیم کردند.

مهم ترین ویژگی حرکت و نهضت حضرت سیدالشهدا ظلم ستیزی و مبارز پروی بود از این رو یکی از مهم ترین دلایل تاکید و سفارش ائمه مبنی بر گرامیداشت و توجه به زیارت اربعین عدم فراموشی حماسه های این خون در حال جوشش و این نهضت پایدار است.

یکی از مهم ترین موضوعات در خصوص اربعین تعمیم عشق حسینی و انتشار آن در سراسر جهان است، ما گذشت نزدیک به 1400 سال از قیام امام حسین(ع) امروز می بینیم که بسیاری از اندیشمندان مطرح دنیا در خصوص شخصیت و نهضت حضرت سید الشهداء صحبت کرده و نظریه ارائه می دهند که این مصداق محکمی بر جوشش این خون حقیقت مدار و ادامه دار بودن این مسیر است.

سخنان بسیاری از بزرگان، نخبگان ، دانشمندان و آزادی خواهان سراسر دنیا اثبات می کند که قصه سید و سالار شهیدان و 72 تن از یاران ایشان در ظهر روز عاشورا سال 61 در سرزمین کربلا پایان نیافته بلکه هنوز هم سرهای بر نیزه رفته ندای حق و حقانیت سر می دهند و از سراسر جهان به خیل عاشقان سید الشهداء افزوده می شود.

 طبق گواه تاریخ نخستین فرد در ارتباط با پیاده روی اربعین شخصی به نام جابر ابن عبدالله انصاری بوده که در نخستین اربعین امام حسین (ع) به صورت پیاده اقدام به زیارت قبر مطهر حضرت ابا عبدالله کرده و همزمان با کاروان امام حسین (ع) به کربلا رسید.

پس از آن این حرکت بزرگ معنوی توسط شیعیان و دلسوختگان ادامه یافت و به یک سنت پایدار تبدیل شد.

در طول تاریخ تشیع، محرم،  صفر، عاشورا و پیاده روی اربعین کاخ های ظلم و ستم و استبداد را به لرزه در آورده است .حزب بعث و دلت بعثی صدام آخرین کاخ نشینانی بودند که حدود 37 سال با تمام توام اقدام به جلوگیری از راهپیمایی اربعین کردند و در مبارزه خود خون های شیعیان عراق را بر جاده نجف تا کربلا ریختند ، اما آن جلوه که خاموش نگشت نور خدا بود که از کربلا ساطع می شد.

از آنجایی که عشق به امام حسین(ع) محدود به زمان و مکان و شرایط خاصی نمی شود این حرکت توسط عراقی ها در پوشش گله های گوسفندچرانی ادامه داشت که با سرنگونی صدام این آتش زیرخاکستر بار دیگر شعله ور شد و پس از 37 سال دوباره از سر گرفته شد.

سال 1383 برای نخستین بار که ایرانی ها در این حرکت شرکت کردند و با گذشت زمان بر خیل عاشقان کوی اباعبدالله حسین(ع) افزوده و گرده افشانی شهد شیرین عشق حسینی هر چه بیشتر در دنیا منتشر شد.

حضور و مشارکت عاشقان کربلا آنقدر وسعت یافت تا خبرنگاران و اصحاب رسانه به منظور ثبت و انعکاس و همینطور مخابره این رویداد خارق العاده و شگرف  از سراسر جهان خودشان را به کربلا برسانند  و واژگانی از قبیل امام حسین(ع)، کوفه، نجف، اربعین برای تمامی دنیا شناخته شدند.

دفاع پرس: آیا می توان گفت که شهد شیرین عشق به امام حسین(ع) تنها در پیاده روی اربعین در تمام دنیا منتشر می شود؟

در اربعین و در مراسم پیاده روی ما صحنه هایی را مبینیم که شاید در مواقع دیگر آن را نمی توان دید ،  در واقع حرکتی جهانی به سوی عشقی ابدی .

ارتشی 20 میلیونی که با لباس های مشکی رنگ مانوری جهانی می دهند و صحنه هایی را خلق می کنند که در دنیا نادر است.

جمعیتی را میبینی کوله بر دوش بدون حمایت از هیچ نهاد یا سازمانی به شکل داوطلب و خودجوش میهمان خالق اربعین شده و در خلق این حماسه حضور یافته است.

در پیاده روی اربعین اخلاص در عشقبازی حسین ابن علی(ع) را به وضوح میبینی ، مردمانی را میبینی که با وجود همزبان نبودن ما با همانند یک برادر رفتار می کنند و بر سر موکب هایشان می نویسند: هرکس حسین(ع) را دوست بدارد برادر ما به شمار می آید.

مردمانی که در تمام ایام سال اندوخته هایشان را جمع می کنند تا در ایام اربعین در راه عشق به حضرت سید الشهداء هزینه کنند و زندگی شان را متبرک به پذیرایی از میهمانان حسین (ع) کنند.

قلب‌هایی که ماورای خطوط جغرافیا برای حسین (ع) می‌تپد

امام حسین(ع) همانند خورشیدی است که در تمام ایام می تابد و تو می توانی این گرما را در تمام فصول سال احساس کنی ، اما در ایام اربعین این عشق و این شهد دلدادگی برایت شیرینی و حلاوت خاص تری به خود می گیرد.

بی شک دستی از غیب هدایت جریان اربعین را بر عهده دارد و آن رهبری می کند که جمعیتی چند میلیونی وارد کربلا می شوند اما هیچ یک تشنه  و گرسنه نمی مانند.

دفاع پرس: از تجربه و حال و هوای خودتان از زیارت اربعین و پیاده روی این ایام بگویید.

هرکس در لحظات زندگی خود صحنه های ماندگار و نابی را دارد که برایش غیر قابل تکرار هستند.

من در پاسخ به این سوال که چه لحظاتی در زندگی ام ناب بودند می گویم که هرکس که دوران انقلاب و حماسه های آن دوران را ندید درواقع هیچ ندیده ، هرکس که دوران دفاع مقدس و جانفشانی های رزمندگان و شهداء را مشاهده نکرده هیچ ندیده است و در نهایت هر کس که اربعین و پیاده روی این ایام را ندیده است در واقع دز زندگی اش هیچ ندیده استو هرکس برای یکبار هم که شده باید در پرونده زندگی خود یک پیاده روی کربلا را ثبت کند.

توفیق زیارت امام حسین(ع) تا کنون چهار بار نصیب بنده شده که دو مرتبه از آن مربوط به زمانی است که صدام در راس کار بود و در دوران جنگ با آمریکا به سر می برد و دو مورد دیگر به صورت پیاده روی در سال های 94 و 96 بود.

خوب به خاطر دارم که سال 78 نخستین بار بود که همراه یکی از دوستان جانباز توفیق زیارت حضرت سید الشهداء نصیبمان شد و آنجا بود آتشی در قلبم روشن شد و به این اعتقاد رسیدم که محبین اهل بیت و به ویژه رزمندگان به طور حتم ضروری است که زیارت امام حسین(ع) را تجربه کنند.

سال 80 بود که دوسال از سفر اولم می گذشت که  دوباره حضرت اباعبدالله دعوتنامه تشرف به کربلا را برای فرستاد و بار دیگر زیارت قطعه ای بهشت نصیبم شد.

زمان گذشت و دوره سفرهای پیاده روی و حضور ایرانی ها آغاز شد، سال 94 بود که به جای یکی از دوستان توفیق حضور در این سیل خروشان نصیبم گردید و آنجا بود که عشق به حسین ابن علی(ع) معنای دیگری برای پیدا کرد.

چهارمین سفر من به سرزمین کربلا نیز مربوط به سال 96 است که همراه یکی از موکب های ستاد عتبات عالیات راهی نجف شدم و در صحن حضرت زهرا (س) مشغول خدمت رسانی به زائران دردانه اش شدم و در نهایت روز اربعین نیز توفیق حضور در مسیر نورانی نجف تا کربلا را یافتم.

دفاع پرس: مهم‌ترین چیزی که در اربعین در دنیا منعکس می‌شود چیست؟

در اربعین به وضوح لشکرکشی عاشقان کوی سیدالشهداء و دلدادگی آنان را میبینی و قدرتی طوفنده از حسین ابن علی (ع) را نظاره می کنی که به تمام جهان مخابره می شود.

در مراسم پیاده روی اربعین دست قدرتمندی را مبینی که وارستگانی از سراسر جهان را گرد هم کشانده و عشق را میانشان قسمت می کند.

لنزهای بین‌المللی که برعشق اباعبدالله فوکوس کردند

تمامی دوربین ها و ماهواره ها و شبکه های تلویزیونی از سراسر دنیا فرمانروایی ابر قدرتی جهانی را منعکس می کند که ورای مرز های بین المللی دلها را برده است.

اربعین آمد تا به جهانیان اثبات کند که حق و حقیقت رفتنی و تمام شدنی نیست و نمی توان آن را در گوشه ای از فراموشخانه تاریخ به دست فراموشی سپرد ، چرا که حقیقت همچون نور، جهان را از تاریکی نجات  داده و همانند رودخانه مسیرش را ا پاکسازی می کند.

خداوند به امام حسین (ع) صفت ثارالله را نسبت داده است و این بدان معنی است که حضرت سید الشهداء مایه حیات بخش توحید و یگانگی و یکتاپرستی است .

شاید در ایام دیگر زمانی که نام حسین (ع) شنیده می شود تنها یک زیارتگاه در ذهن ها تداعی شود اما اربعین و پیاده روی اش آمد تا وقتی که قصه اباعبدالله روایت می شود قدرت بی مثل و مانند فرزند زهرا (س) در جهان منعکس شود تا جایی که یکی سرکردگان یهود بگوید : ما باید به دنبال از بین بردن این اژدهای سیاه باشیم که از نجف تا کربلا است، گویا از این موضوع بی خبر است که امام حسین (ع) صلاح برنده و برهان قاطع خداوند است.

دفاع پرس: امام حسین(ع) برای شما تا قبل و پس از سفر به کربلا یک تعریف داشت؟

من تا قبل از اینکه به کربلا بروم گویا اصلا امام حسین(ع) را نمی شناختم و تا قبل از آن به چشم  مشکل گشا  نگریسته  و تنها همان لایه سطحی از این اقیانوس بیکران را می دیدم، تا قبل از رفتنم به کربلا احساس می کردم که تنها اردات داشتن به ایشان کافی است درحالی که پس از سفر دریافتم که من اصلا عاشق حسین ابن علی (ع) نیستم و عاشق آن کسی است که بهای این عشق را با گشادن سینه اش در مقابل دشمن پرداخته است.

عاشقان واقعی کوی حسین (ع)همان شهیدانی هستند که با جانفشانی و نثار خونشان اجازه ندادند که قدم های کثیف حرامیان تکفیری به حرمین شریفین اهل بیت راه یابد.

داکند که امام حسین(ع) ما را هم دوست داشته باشد ، از آشنایی ما را به محبت و پس از آن به شناخت و در نهایت به درک عشق عمیق خود برساند.

آیا من عاشق حسینم؟

عاشق بودن در راه سید الشهداء ادعای سنگینی است که تنها شهدا توانستند آن را اثبات کنند و با آغاز رابطه ای دوسویه با مولایشان جانشان را در طبق اخلاص گذاشتند.

آنها جانشان را بی‌منت بخشیدند و به همه اثبات کردند که در پاسخ به «آیا من عاشق حسینم» با گذشتن از جانشان پاسخ محکم «لبیک» را دادند.

این اربعین هم آمد، یا حسین (ع) این زائران با پاهای پیاده و زخمی آمدند تا در قرن 21 به تو بگویند که صدای «هل من ناصرا ینصرنی» تو را لبیک گفته اند و فریاد زنند زیر علمت امن ترین جای جهان است... چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است...

زائرانی که به خوبی دریافتند حسین (ع) نه تنها دردانه زهرا (س) است، بلکه همان کشتی نجات بخشی است که قرار و مامن امن هزاران دلسوخته است.

ای سرزمین کربلا تو شاهد باش که این زائران دردانه زهرا (س) را تنها نگذاشتند و تا آمدن منتقمش مهدی موعود خون خواه حسین (ع) تنها حقیقت جاودان تاریخنند....

گفت و گو و تنظیم از: مهری کارخانه

انتهای پیام/