یادداشت/ فتح الله آملی

در گذر از سیزده‌ آبان

دوران پس از سیزده آبان چون همه این سال‌ها از این پس نیز برای آنها که خیال به زانو در آوردن این ملک و ملت تسلیم ناپذیر را دارند کابوس وار خواهد گذشت و خواهند دید که ملت چگونه هرسال پرشورتر از سال پیش روز جهانی مبارزه با استکبار را برگزار خواهند کرد.
کد خبر: ۳۱۷۱۷۴
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۷ - ۱۱:۴۶ - 05November 2018

در گذر از سیزده‌ آبانبه گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، سیزده‌‌آبان آمد و گذشت. برخلاف تصور رئیس‌جمهور آمریکا نه لحن مردم ایران در راه‌پیمایی عوض شد و شعارهایی که او می‌خواست از دهان کسی بیرون آمد و نه زلزله‌ای زمین و زمان را به‌هم ریخت. اصولاً‌ مردم این سرزمین و آب و خاک با گردن کلفتی اربابان میانه خوبی ندارند و مدتهاست که دیگر نمی‌شود با زبان تهدید با آنان سخن گفت و با زبان لات‌ها و قداره‌بندها به سکوتشان وا داشت. با هزار گرفتاری و مسأله و سختی هم که روبرو باشند که در این روزها خیلی‌هایشان این دشواری را شوربختانه احساس می‌کنند اما زیر بار حرف زور نمی‌روند و شرافتشان را با هیچ چیز معامله نمی‌کنند. این حرف و سخن اصلی مردم است که در جای خود بسیار هم قابل توجه است و سردمداران قلدر دولت فعلی آمریکا اگر آنرا نمی‌فهمند بهتر است بفهمند اما حرفهای دیگری هم هست که با دولتمردان خودمان باید داشت که این حرف البته بسی اساسی‌تر و مهمتر است. همه می‌دانیم که دور جدیدی از جنگ تبلیغاتی و اقتصادی و روانی آغاز شده است. اما آیا فقط این مردمند که باید تکلیف خود را بدانند و به وظیفه عمل کنند؟ آیا در این جنگ فقط آنها باید تمام‌قد بایستند و آثار و تبعات آنرا حس کنند؟ و آیا اگر دولت و حکومت را مرد این میدان و همراه و همدرد خود نبینند همچنان پای کار می‌مانند؟ و یا اگر بمانند که می‌مانند شرط مُروّت هم همین است؟

بی‌تعارف باید گفت احساس بسیاری از همین مردم خوب این است که در بسیاری از مواقع در این جنگ تمام‌عیار اقتصادی، تنها مانده‌اند. حرفهای جدی و قابل تأملّی هم دارند. حرف بسیاری از مردم بسیار حرف ساده و قابل فهمی است. می‌گویند ما می‌مانیم. ما می‌توانیم سختی‌های دوران مبارزه جدید را به خاطر عزّت و شرف و سرفرازی ملک و میهن و ارزشهایمان تاب آوریم. در عرصه‌های گوناگونی نیز این را نشان داده‌ایم امّا شما که به اعتماد همین مردم بر سریر قدرت تکیه زده‌اید هم آیا مرد این میدانید و پشت ما را خالی نمی‌کنید؟

شما چقدر با درد و رنج خانواده‌هایی که سرپرستشان چند ماه است حقوق نگرفته همداستانید؟ آیا شده است چند ماه و فقط چند ماه مثل بسیاری از ما با درآمدهای یک یا دو یا حداکثر ۳ میلیونی روزگار بگذرانید؟ چند نفر از شما حاضر شده است اندکی از حقوق کلان خود را به نفع این مبارزه و در همنوایی با مشکلات اقتصادی اکثریت مردم کم کند؟ در همین مجلس که بسیاری از نمایندگان محترم نطقهای آتشینی درباره گرانی و سختی معیشت مردمان ایراد فرموده‌اند چه مصوّباتی درباره اندکی تعدیل در پرداخت‌های نجومی داشته‌اید؟ و یا حداقل اصلاح در نظام مالیاتی و افزایش مالیات حقوقها و درآمدهای کلان؟

تکلیف مالیات بر خانه‌های خالی و مالیات بر عایدی سرمایه و نظام هماهنگ پرداخت چه شده است؟

بگذارید یک مثال دم‌دستی و ساده که ممکن است سطح بحث را هم اندکی تنزّل دهد به روشنترشدن مطلب کمک کند.

چندی پیش به نطق آتشین نماینده محترمی در مجلس گوش می‌دادم که از مشکلات مردم سخن می‌گفت و دفاع تمام قدّی از مستضعفین و لزوم حمایت از آنان انجام می‌داد و دولت را به تازیانه‌های عدیده می‌نواخت. بعد که تحقیق کردم دریافتم نماینده محترم مزبور، خود حقوقی بالای ۲۰ میلیون تومان دریافت می‌داشته با مزایا و خانه سازمانی اعیانی و… بگذریم و از حاشیه دوری کنیم. بحث اصلی این است که برای عبور از مرحله دشواری که در پیش داریم و برای آشفته کردن خوابی که گردنکشان برایمان دیده‌اند و برای حفظ وحدت کلمه و حمایت مردمی که در هر مبارزه‌ای اصلی‌ترین عامل موفقیت هستندو در یک کلام برای حفظ سرمایه‌ اجتماعی و راهکار مقابله با تحریم‌ها و دشمنی‌ها، داشتن برنامه راهبردی و نقشه راه و تیم مدیریتی همراه و همسویی دولت با ملت از امهات است. در یک جنگ تمام عیار اقتصادی همه باید پای کار باشند. می‌دانیم که کیک اقتصاد کوچکتر شده است پس نباید اجازه‌ دهیم در همین شرایط عده‌ای قلیل تکه‌های درشت‌تری بردارند و یا برای خودمان تکه‌های درشت‌تری برداریم و برای اکثریت نوحه قناعت بخوانیم. در دولت و در مجلس و در قوه قضائیه و در تمام ارکان حکومت باید این اراده و احساس و تکلیف و تدبیر به وجود آید که مبارزه نیاز به مردان و زنان و مسئولان مجاهدی دارد که برای روزهای سخت آماده باشند و با عقل و تدبیر و عدل و انصاف علمداری کنند و مردم هم ایمان بیاورند که حرف و عمل همه مسئولانشان یکی است و آنان هم حداقل بخشی از دردشان را دارند.

در این باب حرف و سخن بسیار است و به این اشارات کوتاه نمی‌توان اکتفا کرد اما حرف آخر این که مردم برای گذر از دوران سخت آماده‌اند به شرطی که ما و شما هم ‌ای مسئولین عملاً و نه شعاراً آماده باشیم. در این صورت دوران پس از سیزده آبان چون همه این سال‌ها از این پس نیز برای آنها که خیال به زانو در آوردن این ملک و ملت تسلیم ناپذیر را دارند کابوس وار خواهد گذشت و خواهند دید که ملت چگونه هرسال پرشورتر از سال پیش روز جهانی مبارزه با استکبار را برگزار خواهند کرد. ان‌شاء‌الله

منبع: روزنامه اطلاعات

نظر شما
پربیننده ها