به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا طی مصاحبهای با «بی بیسی» بوق تبلیغاتی دولت انگلیس ضمن حمله به سیاستهای متین و منطقی جمهوری اسلامی ایران خواستار تسلیم بدون قید و شرط ایران در برابر سیاستهای ابلهانه آمریکای ترامپ شد. وی تهدید کرد اگر ایران نمیخواهد شاهد رنج و گرسنگی مردمش باشد، باید در برابر شروط 12 گانه واشنگتن تسلیم شود و از آن اطاعت کند.
پیداست که دارودسته ترامپ از شکست راهکارهای ضدایرانی خود تا این مرحله بسیار خشمگین و برآشفته شدهاند که چنین واکنشهای خشم آلودی را از خود نشان میدهند. اظهارات اخیر پمپئو حتی با ادعاهای چند روز اخیرش هم در تناقض است که فریبکارانه تلاش میکرد سیاستهای ضدایرانی ترامپ را در جهت دفاع از منافع ملت ایران قلمداد کند و حتی پا را فراتر گذاشته و مدعی بود که سیاستهای واشنگتن در همراهی و همگامی با مردم ایران تدوین شده و هیچگونه فشاری به مردم وارد نخواهد کرد. لکن امروزه آرزوی گرسنگی و رنج ملت ایران را در سر میپروراند و به دولت و نظام هشدار میدهد که نپذیرفتن شروط شرم آور آمریکای ترامپ، به گرسنگی و رنج ملت ایران منجر خواهد شد. از همان ابتدا هم کاملاً آشکار بود که ترامپ به دنبال چیست و موضوع برجام صرفاً بهانهای نیست که آنرا یک توافق بد معرفی میکرد.
ترامپ از همان روزهای اولیه پس از استقرار در کاخ سفید به دنبال اعمال فشار بر ملت ایران بود و هرگونه حادثهای در صحنه سیاسی – اجتماعی ایران را نشانه موفقیت سیاستهای ضد ایرانی خود معرفی میکرد لکن امروزه اظهارات پمپئو نشانگر آنست که آنها در محاسبات خود به این جمع بندی رسیدهاند که هنوز در نقطه صفر قرار دارند و نتوانستهاند میان دولت و ملت جدائی بیفکنند و مردم را علیه نظام و انقلابی که خود مردم آغازگر و حامی آن بودهاند و هستند، بشورانند که البته همچنان احساس ناکامی و شکست میکنند. کاملاً آشکار است که آمریکا از تصمیم و اراده ملت بزرگ و سلحشور ایران به تنگ آمده و خواستار تسلیم شدن بدون قید و شرط ملت است ولی دارودسته ترامپ هم این آرزو را همچون گذشتگان به گور خواهند برد.
این برای نخستین بار نیست که مقامات کودن و نادان آمریکا به وضوح از دشمنی با ملت ایران سخن میگویند. چند دهه قبل هم گاسپار واین برگر وزیر دفاع وقت آمریکا در دوره جنگ تحمیلی خواستار «خشکاندن ریشه ملت ایران» شده بود. او بسیار در این زمینه شرارت کرد ولی این آرزو را به گور برد و اکنون پمپئو با مطالعه تاریخ معاصر ایران میتواند از فرو غلتیدن در همان باتلاق بپرهیزد.
خشم کنونی دارودسته ترامپ صرفاً از این بابت نیست که آنها نتوانستند در سالروز تسخیر انقلابی لانه جاسوسی آمریکا، صدور نفت ایران را به صفر برسانند و ناچار به عقب نشینی و قبول شکست شدند، بلکه عمدتاً به این خاطر است که آنها حتی در جمع متحدین خود نیز تنها و منزوی هستند و هیچ کشور مستقلی نه تنها حاضر به همراهی با تحریمها و سیاستهای جنون آمیز ترامپ نشد بلکه مراتب مخالفت و اعتراض خود را نیز در مقیاس وسیعی رسانهای کردند.
حتی خواستههای ملتمسانه پمپئو و جان بولتون و شخص ترامپ برای دعوت از دیگران برای پیوستن به سیاستهای ضدایرانی واشنگتن هم راه به جائی نبرد و آنها اکنون با تلخکامی احساس میکنند در ابراز دشمنی علیه ملت ایران تنها ماندهاند. ترامپ و دستیارانش قاعدتاً باید این نکته کلیدی را میدانستند که وقتی تحریمهای شورای امنیت هم نتوانست خدشهای در اراده پولادین ملت وارد کند، از سیاستهای جنون آمیز ترامپ هم که عملاً تنها مانده، کاری ساخته نیست. در اینجا خوب است نقش موذیانه بیبی سی بوق تبلیغاتی دولت انگلیس را هم مدنظر قرار دهیم. به ویژه آنکه امروز انگلیس هم به خاطر سیاستهای ضد اروپائی و طرح برگزیت در انزوای کامل به سر میبرد و نقش یک دولت ورشکسته را بازی میکند. اگرچه بیبی سی همواره سیاستهای ضد ملت ایران را سرلوحه کارش قرار داده ولی در دوره اخیر عملاً بازیچه سیاستهای ترامپ شده و امیدوار است از ریخت و پاشهای آمریکا و سعودی به خاطر دشمنی با ملت ایران بیش از گذشته بهرهمند شود و نشان دهد که انگلیس همچنان زائده شرم آور آمریکا محسوب میشود.
این رسوائی بزرگی است که آمریکا و انگلیس به طور همزمان حتی در میان متحدین غربی هم وزن و جایگاه گذشته را به کلی از دست دادهاند. استقبال سرد فرانسه و رهبران اروپائی از ترامپ در جریان سفر اخیرش به پاریس و حضور در مراسم یکصدمین سالگرد پایان جنگ جهانی اول یک شکست تاریخی برای آمریکای ترامپ محسوب میشود و نشان میدهد که تکرویهای ناپسند ترامپ تا چه اندازه به مذاق متحدینش تلخ و ناگوار است.
دارودسته ترامپ قطعاً در اهداف و برنامههای جدیدشان زودتر از گذشته به شکست و ناکامی خواهند رسید. چرا که در میدان عمل به دوست و دشمن، رقیب و رفیق ثابت کردند که برجام، برنامه موشکی و سیاستهای منطقهای ایران صرفاً بهانه است ولی آنها با اراده و استقلال ملتی که الگوی دیگران شده، مشکل دارند و برای سرپوش گذاشتن بر شکست خود عربده میکشند.
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی