به گزارش خبرنگار بین‌الملل دفاع پرس، روابط پاکستان و رژیم صهیونیستی از سال‌های 1947 میلادی بر خلاف تلاش‌های انجام‌شده آمریکا، روابط دیپلماتیک تل‌آویو و اسلام‌آباد مانند برخی از کشورهای عربی برقرار نشد و در سوی دیگر پاکستان تاکنون از به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به عنوان کشوری مستقل تاکنون سر باز زده است. تعبیر رژیم اشغالگر قدس از پاکستان، کشوری «ضد یهودی» و در مقابل پاکستان نیز این رژیم را «صهیونیست و نژادپرست» قلمداد می‌کرد.
چندی پیش یکی از روزنامههای اسرائیلی مدعی شده بود که پاکستان و رژیم صهیونیستی در گذشته در برخی موارد از سفارت‌خانه‌های خود در استانبول برای ارتباط و مبادله اطلاعات با یکدیگر استفاده می‌کردند. اما به یکباره معاملات این 2 کشور رنگ و بوی تازه‌ای گرفت؛ پیوستن سازمان‌های جاسوسی پاکستان و اسرائیل در سال 1980 میلادی به «عملیات طوفان» علیه اتحاد شوروی سابق پس از اشغال افغانستان، نقطه عطف همکاری آن‌ها بشمار می‌آید.
محمد ضیاءالحق فرمانده ارتش پاکستان که با کودتا علیه «ذوالفقارعلی بوتو» نخست‌وزیر در سال 1977، بر مسند نخست وزیری پاکستان تکیه زد. وی همواره تلاش داشت تا روابطش را با رژیم صهیونیستی گسترش بدهد، ولی ناکام ماند و طی اظهار نظری گفت: «پاکستان مانند اسرائیل یک کشور ایدئولوژیک است و اگر یهودیت را از این کشور برداریم، این کشور تکه تکه می‌شود و برعکس اگر اسلام را از پاکستان برداریم و این کشور را به کشوری سکولار تبدیل کنیم، سرنگون خواهد شد».
پس از حمله رژیم صهیونییستی به نیروگاه اتمی عراق در سال 1981، محافل خبری از حمله‌ی مشابه به تأسیسات هسته‌ای پاکستان توسط رژیم صهیونیستی و با همکاری هند مطرح گردید. نگرانی از دستیابی اسلام آباد به سلاح هسته‌ای زمزمه یورش هواپیما‌های صهیونیستی از فرودگاه گجرات هند به تأسیسات هسته‌ای کاهوتا حمله کنند، اما بنا به مخالفت دهلی، این حمله در نطفه خفه شد. نواز شریف در واکنش به شایعه حمله رژیم صهیونیستی در سال 1991 گفت: «کشورش نگران حمله رژیم صهیونیستی به سایت‌های هسته‌ای پاکستان است.»، اما مقامات ارشد رژیم صهیونیستی اظهار داشتند که هیچ تمایلی برای حمله نظامی به این تأسیسات ندارند.
با قرار گرفتن «پرویز مشرف» بر مسند قدرت در سال 1999، احتمال همکاری دیپلماتیک پاکستان با رژیم صهیونیستی پیش از پیش قوت یافت. برای اولین بار در تاریخ این 2 کشور، اولین گفت‌وگوی عمومی میان «سیلوان شالوم» وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و «خورشید محمود قصوری» وزیر امور خارجه پاکستان در سپتامبر 2005 در استانبول برگزار شد. وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی اظهار داشت: «این دیدار تاریخی، به‌مثابه امیدی برای مردم رژیم صهیونیستی است و همچنین به تقویت میانه‌روی در طرف پاکستانی نیز کمک خواهد کرد.» حزب مسلم لیگ شاخه نواز و حزب مردم پاکستان با اعلام مخالفت با این دیدار، تاکید کردند: تصمیم برای این ملاقات، صرفاً توسط مشرف و بدون مشورت با پارلمان پاکستان اخذ شده است.» در سوی مقابل هم مشرف هم در واکنش به نظرات پارلمان تأکید کرد: «احساس می‌کنم از طریق تماس با تل آویو می‌توانیم نقشی در حل مشکل فلسطین و اسرائیل بازی کنیم. ما هنوز معتقد به تأسیس دولت مستقل فلسطینی به پایتختی بیت‌المقدس هستیم.»
مشرف در ادامه اقداماتش جهت عادی سازی با رژیم صهیونیستی، در 17 سپتامبر 2005 در کنگره یهودیان امریکا به‌عنوان مهمان افتخاری در این کنگره حضور یافت و گفت: «پاکستان مشکلی با رژیم صهیونیستی ندارد. ما تهدید امنیتی برای رژیم صهیونیستی بشمار نمی‌آییم و تل‌آویو هم وعده داده است تهدیدی برای امنیت ملی اسلام‌آباد نباشد.»
اسلام را می‌توان یکی از چلش‌های پیش روی روبط پاکستان و رژیم صهیونیستی؛ حضور گروه‌های اسلام‌گرا در این کشور و ایجاد موج اعتراضات در داخلی دلیلی است که و در همین راستا تاکنون این کشور از به رسمیت شناختن این رژیم ناکام مانده است. در پایان ذکر این نکته ضروری است که آمریکا و ترکیه همواره در تلاش‌اند که به عنوان میانجیگر در روابط پیش روی گام بردارند. حال باید دید و منتظر ماند که تا چه زمان روابط پاکستان و رزیم صهیونیستی در خفا می‌ماند.
انتهای پیام/ 441
