به گزارش دفاع پرس، از ظاهر برخی ادله استفاده می شود که کراهت آن ذاتی نیست و لذا در صورتی که عنوان دیگری به خود گیرد؛مثل این که شعار حزن بر اولیای الهی شود نه تنها کراهت سابق را از دست می دهد بلکه داخل در عنوان احیای شعائر الهی شده،مستحب نیز می گردد.
خصوصاً آنکه با مراجعه ی اخبار و تواریخ پی می بریم که اهل بیت(ع) هنگام عزا در مصیبت فقدان یکی از بزرگان،لباس مشکی را می پوشیده،یا پوشیدن آن را امضا کرده اند.اینک به نمونه هایی که در کتب شیعه و سنی آمده اشاره می کنیم:
الف – روایات شیعه
1- برقی به سندش از امام زین العابدین(ع) نقل می کند که فرمود:«چون جدم حسین(ع) کشته شد،زنان بنی هاشم در ماتم او لباس سیاه پوشیدند و آن را در گرما و سرما تغییر ندادند.و پدرم علی بن الحسین(ع) برای آنان در هنگام عزاداری غذا آماده می کرد».3
2- ابن قولویه به سندش نقل کرده که فرشته ای از فرشته های فردوس بر دریا فرود آمد و بال های خود را بر آن گسترد.آن گاه صیحه ای زد و گفت:«ای اهل دریاها! لباس های حزن به تن کنید؛زیرا فرزند رسول خدا ذبح شده است.آن گاه قدری از تربت او را بر بال های خود گذارده و به سوی آسمان ها برد.و هیچ فرشته ای را ملاقات نکرد جز آن که آن را استشمام نمود و اثری از آن نزد او ماند».4
ب – روایات عامّه
1- ابن ابی الحدید از مدائنی نقل می کند:چون علی(ع) وفات یافت،عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب نزد مردم آمد و گفت:همانا امیرالمؤمنین(ع) وفات یافت،او کسی را به عنوان جانشین خود قرار داده است،اگر او را اجابت می کنید نزد شما می آید و اگر کراهت دارید کسی بر دیگری اصراری ندارد؟ مردم گریستند و گفتند:بلکه به سوی ما بیاید.
حسن(ع) در حالی که لباس مشکی به تن داشت نزد آنان آمد و خطبه ای ایراد فرمود.5
2- ابی مخنف روایت کرده که نعمان بن بشیر خبر شهادت امام حسین(ع) را به اهل مدینه ابلاغ نمود...در مدینه زنی نبود جز آن که از پشت پرده بیرون آمد و لباس مشکی پوشیده،مشغول عزاداری شد.6
3- عمادالدین ادریس قرشی از ابی نعیم اصفهانی به سندش از امّ سلمه نقل کرده که چون خبر کشته شدن امام حسین(ع) به او رسید خیمه ای سیاه در مسجد رسول خدا(ص) زد و لباس مشکی به تن نمود.7
4- و نیز ابن ابی الحدید از اصبغ بن نباته نقل می کند که گفت:«بعد از کشته شدن امیرالمؤمنین(ع) وارد مسجد کوفه شدم،حسن و حسین را مشاهده کردم که لباس مشکی به تن داشتند.8
پی نوشت ها
1- من لا یحضره الفقیه،ج 2،ص 252.
2- وسائل الشیعة،ج 3،ص 281،باب 20 از ابواب لباس مصلّی،ح 3.
3- بحارالأنوار،ج 45،ص 188 ؛ وسائل الشیعة،ج 2،ص 890.
4- کامل الزیارات،ص 67 و 68 ؛ بحارالأنوار،ج 45،ص 221 و 222.
5- شرح ابن ابی الحدید،ج 16،ص 22.
6- مقتل ابی مخنف،ص 222 و 223.
7- عیون الاخبار و فنون الآثار،ص 109.
8- شرح ابن ابی الحدید.
منبع : برپایی مراسم جشن و عزا – سلسله مباحث شناخت وهّابیان - علی اصغر رضوانی.
