بابایی: علوی شعر متواضع می‌خواند نه متکبر/ فیض: یکی از پاسداران زبان فارسی احمد علوی است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، چهل و پنجمین شب شاعر پاسداشت شاعر آیینی «احمد علوی» با حضور حسین قرایی، مازیار بیژنی، ناصر فیض  و احمد بابایی در نخلستان اوج برگزار شد.

حسین قرایی شاعر و دبیر سلسله نشست‌های شب شعر اظهار داشت: ما آدم‌های باصفا و نازنین را در دوران زنده بودن بزرگ نمی‌داریم. احمد علوی را باید بزرگ داشت. او از هشت سالگی که پدرش را از دست می‌دهد وارد کار گچ‌کاری می‌شود و سپس به تربیت معلم می رود.

وی افزود: ۲۷ سال احمد علوی آموزگار و در محلات فقیرنشین قم بوده است. او در سنین ۱۸ سالگی به روستای چشمه‌شور قم می‌رود و مدتی معلمی می‌کند و با همراهی همسرش مدرسه می‌سازد و کارهای فرهنگی و خدماتی انجام می‌دهند.

قرایی با بیان اینکه در این روزگار کمتر کسی معلم می‌شود گفت: بیشترین شعرهای احمد علوی شعر آیینی است اما او شعر خوب دفاع مقدسی زیبا هم گفته است.

دبیر سلسله نشست‌های شب شعر خاطرنشان کرد: در روزگاری که شاعران طریق شعر را رها کرده‌اند اما احمد علوی در طریق و طریقت است و می‌شود خیلی چیزها را از او آموخت. به نظرم علوی باید معلمی شعر را نیز آغاز کند.

قرایی در ادامه این شعر را از آثار احمد علوی خواند:

مادرم قوت غالبش گریه، پدرم قوت غالب غم بود
به گمانم برای این دو نفر، همه‌ی ماه‌ها محرم بود
سال شصت و چهار شمسی بود، عصر یک روز سرد پاییزی
مادرم آش پشت پا می‌پخت، در نگاهش چقدر شبنم بود

پدرم مانده بود چشم به راه، عملیات کربلا شد و ... آه
مثل قاسم شبیه عبدالله، سن و سال برادرم کم بود
پیر مرد و نگاه در به درش، بدن تکه تکه‌ی پسرش
همه دیدند خم شده کمرش، پدرم روضه‌ی مجسم بود

مادران شهید منحنی‌اند، پدران بیشتر شکستنی‌اند
مادرم مثل رود در جریان، پدرم مثل کوه محکم بود
پدر و پینه‌های دستانش، پدر و شصتمین زمستانی
در کنار غم فراوانش، روزی شعر من فراهم بود

احمد بابایی در ادامه این مراسم اظهار داشت: در دوره بدی زندگی می‌کنیم. دوره آخرالزمانی ظلمت‌ها. هنر و شعر اگر بخواهد در خدمت حجت خدا و ولی خدا باشد، در صاحت اسم‌الهی خواهد بود.

وی به ویژگی اشعار احمد علوی پرداخت و افزود: علوی یک شاعر حرفه‌ای است که طمع و هوس از اشعار او دور است. یک دلتنگی را در شعر احمد علوی شاهد هستیم. اعتقاد قلبی من این است که شعر علوی تراز شعر آیینی را دارد.

این شاعر آیینی افزود: آثار علوی بین واقعیت و تخیل رندانه تعادلی ایجاد کرده که افراط و تفریط نداشته است. چیزی که در شعر آیینی مرسوم است. اطلاعات دینی و معرفی شاعر در آثارش بالاست. این هم اکسیر و فوت کوزه‌گری است که نقطه قوت اوست.

وی عنوان کرد: خیلی جاها اطلاعات دینی در شعر نقطه ضعف است اما در اشعار علوی چنین نیست. علوی در اشعارش دارای سبک است و خواننده با شعرهای او شعر متواضع می‌خواند نه شعر متکبر.

بابایی اظهار داشت: تنوع و فراوانی در آثار علوی همراه با تناسب‌های مضمونی است. شعر علوی سهل و ممتنع است. آثار علوی شبهه‌ساز نیست، چیزی که از گرفتاری‌های امروز است. برعکس شعرهای او تقویت کننده مبانی معرفتی است.

این شاعر آیینی تاکید کرد: علوی آداب ادبی را رعایت می‌کند و غالبا در چارچوب‌های تاریخی پُر از شگفتی حرف می‌زند. این شاعر استفاده بجا و درستی از ارایه‌های ادبی دارد. از لحاظ مفهومی و جهت‌گیری سوگیری آثار او زنده، هوشیار کننده و هشدار دهنده است.

وی افزود: او یک شاعر حرفه‌ای است که درگیر و اسیر مخاطب حرفه‌ای شعر نیست بلکه شاعر مردم است. مخاطب شناسی در شعر یعنی اینکه شاعر مردم عزیز را دوست ‌داشته باشد اما نه آنقدر که شأن و شئون ولایت و عصمت را دچار مشکل کند. علوی چنین است که اسیر مخاطب نیست.

ناصر فیض: یکی از پاسداران زبان فارسی احمد علوی است

ناصر فیض شاعر طنز در ادامه شب شعر اوج اظهار داشت: خصوصیات اخلاقی احمد علوی نیاز به شمردن ندارد چون کسی که او را با آثارش می‌شناسیم این مراحل را گذرانده است چون با گذر از این مراحل می‌تواند شعر گفت.

وی گفت: شاعر در کنار درایت می‌تواند اثر ادبی خلق کند. ادبیات برای اثر آیینی باید در شأن باشد. احمد علوی کسی است که در جلسات مجاهدی دست پُر می‌رود و دست پُر برمی‌گردد و هیچ‌گاه وارد انجمن‌های ادبی روزمره نمی‌شود.

فیض خاطرنشان کرد: علوی اگر قصیده می‌گوید متفاوت سخن می‌گوید اما این متفاوت گفتن منجر به سطحی‌نگری و ابتذال نمی‌شود. آثار علوی را شاید با بزرگترین قله‌های شعر فارسی اشتباه گرفته بگیریم. اشعاری که با زبانی فهیم گفته شده است.

این شاعر تاکید کرد: علوی برای یک شعر آیینی اکتفا به یک منبع تاریخی نمی‌کند تا آن چیزی بگوید که مخاطب بپسندد. نمونه بارز از اسلام و تشیع آثار احمد علوی است که در آن حتی کینه‌ای نسبت به مخالفین هم وجود ندارد.

وی افزود: دو دهه است احمد علوی را می‌شناسم که به جرات می‌گویم شعر و بیت سستی از این شاعر ندیده‌ام. وقتی به زبان امروز حرف می‌زند نگاه متفاوتی موجود در ادبیات که دخل و تصرف در ادبیات داشته باشد را جدی نگرفت. به همین اعتبار یکی از پاسداران زبان فارسی احمد علوی است.

فیض توجه به سنت‌ها را از دیگر ویژگی اشعار علوی دانست و افزود: آثار علوی مخاطب عام و خاص را جذب می‌کند. سهل و ممتنع همین است. چیزی که دیگران نتوانستند آن را رعایت کنند. کسانی مثل احمد علوی در دهه‌های بعد چنان خواهند درخشید که ما به آن‌ها افتخار خواهیم کرد.

احمد علوی: برای امثال من مراسم کوچک‌داشت لازم است

احمد علوی در پایان این مراسم گفت: باید برای امثال من مراسم کوچک‌داشت برگزار شود. وقتی که ۴۰ ساله شدم این شعر را سرودم که «اندوه مرا از انکه آدم نشدم هر وقت که چهل ساله شدم می‌فهمید».

وی گفت: من فقط معلمی هستم که در مقطع ابتدایی درس داده و همواره پاهای مادرم را مرتب بوسیده‌ام. رابطه عاشقانه با مادرم موجب لطف عزیزان به من شده است.

انتهای پیام/ 121