به گزارش گروه بین‌الملل دفاع پرس، روزنامه لبنانی «البناء» در یادداشتی به قلم «وفیق ابراهیم» تحلیلگر لبنانی مطرح در امور منطقه با عنوان «شرق سوریه، خیابانی در استانبول ترکیه نیست»، تصمیم آمریکا برای خروج از سوریه و ارتباط آن با تدارک ترکیه برای حمله به شرق فرات را تشریح کرد.
در مقدمه این یادداشت آمده است: «رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهور ترکیه با اطمینان کامل اعلام می‌کند که نیرو‌های کشورش به محض خروج آمریکایی‌ها از شرق فرات که دست‌کم سه ماه طول خواهد کشید برای حمله به این منطقه آماده می‌شوند.
البناء افزود: اردوغان همچنین مقصود خود را مبنی بر مدفون کردن «پروژه کُردی» در «سنگر جنگجو‌های تروریستی» که در مسیر تحقق این پروژه کار می‌کنند، مخفی نکرد.
به عقیده نویسنده، در اینجا گویی رئیس جمهور ترکیه از آمادگی ارتش کشورش برای حمله به باند‌هایی سخن می‌گوید که در خیابان‌های یک شهر ترکیه پرسه می‌زنند و نه در منطقه‌ای متعلق به دولت سوریه که وسعت آن تقریبا به پنجاه هزار کیلومتر مربع می‌رسد و در آن ده‌ها هزار نیروی مسلح کُرد در کنار عناصری از ده‌ها ملیت دیگر در قالب گروه‌هایی تندرو هستند که بیشترشان دست پرورده سرویس اطلاعات ترکیه هستند.
ابراهیم گفت: اردوغان همچنین فراموش کرده که پایگاه‌های هوایی فرانسوی و انگلیسی نیز در شرق فرات وجود دارد که شامل گردان‌هایی از نیرو‌های جنگجوی این 2 کشور هستند. حتی اگر فرض کنیم که آمریکایی‌ها از 13 نقطه نظامی خود در شرق فرات از جمله پایگاه‌هایی هوایی و نیرو‌های ویژه از سه پایگاه مرکزی خارج شوند، باز هم علاوه بر نیرو‌های فرانسوی و انگلیسی، نیرو‌های عشایر عرب هم که تحت حمایت عربستان و امارات هستند در شرق فرات حضور دارند.
البناء با طرح این سوال که «اما حالا صاحبان سوریه و متحدانشان چه کار خواهند کرد؟»، ادامه داد: رئیس جمهور ترکیه فراموش کرده است که شرق فرات مناطق وابسته به دولت سوریه است که سازمان ملل آن را به رسمیت می‌شناسد و دولت سوریه برنامه‌هایی تدریجی برای آزادسازی مناطق اشغالی خود وضع کرده و اصلا از هیچ وجبی از خاک کشورش تحت هیچ فشاری چشم‌پوشی نکرده است.
این روزنامه لبنانی افزود: برهان اثبات این قضیه هم اقدام دولت سوریه در آزادسازی نیمی از اراضی اشغالی این کشور به دست گروه‌های تندرویی است که از مرز‌های ترکیه، اردن و عراق و تحت حمایت کامل سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا، ترکیه و اردن به سوریه هجوم بردند، بنابراین دولت دمشق که همه توان نظامی، اقتصادی و سیاسی خود را در راه مقابله با اشغالگران اعم از کشور‌ها و گروه‌ها به کار بسته است، چگونه ممکن است که از ادلب و شمال و شرق سوریه دست بکشد؟
نویسنده تصریح کرد: این در حالی است که دولت سوریه برای تکمیل آزادی مناطق این کشور آماده است و نیرو‌های خود را به مناطق درگیری دیرالزور و مناطق دیگری برای مقابله با برخی پایگاه‌های آمریکایی حرکت داده است و یک تصمیم واحد اتخاذ کرده است، اینکه ترکیه را از حمله به شرق بازدارد و از شهروندان عرب و کُرد خود در برابر این نقشه‌های مخرب و دسیسه‌های شوم دفاع کند.
البناء آورده است: ایرانی‌ها به نوبه خود، به عنوان متحدان اصلی دولت سوریه، برای خروج آمریکا صبر نکردند، رئیس جمهور آن‌ها آقای روحانی، با عجله برای دیدار با اردوغان به آنکارا رفت و یک پیام واحد به وی انتقال داد اینکه سوریه با حمله ترکیه مخالف است و در مقابله با آن درنگی نخواهد کرد، موضوعی که متحدان سوریه یعنی ایران و روسیه را متقاعد می‌کند در کنار دمشق بایستند.
این روزنامه افزود: در مورد روس‌ها آن‌ها هم در درک تحرکات جدید آمریکا در سوریه، عراق و یمن حرفه‌ای هستند، روس‌ها دلایل هر حمله یا عقب نشینی آمریکا را به خوبی می‌دانند و آن را فورا به میدان نبرد و اقتصاد منسوب می‌کنند.
البناء آورده است: هر بار که آمریکایی‌ها در مراکز قدرت خود احساس افول نظامی و اقتصادی می‌کنند به دنبال ایجاد ساز و کار‌های جدیدی می‌گردند، اما در نهایت از امپراطوری که با بالا رفتن از اجساد میلیون نفر از مردم جهان بنا کردند دست نمی‌کشند؛ امپراطوری که به دست نظامیان آمریکایی با نابودی مردم جهان حاصل شده و تسلط بی سابقه اقتصادی را برای آمریکا در قاره‌های مختلف رقم زده است.
نویسنده ادامه داد: از همین رو استراتژیست‌های روس بر این باورند که آمریکایی‌ها در شرق فرات و شمال سوریه به بن بست رسیدند و دیگر امکان این را ندارند که با ایجاد تغییری منحصر به فرد سوریه، ایران و روسیه را به پذیرش نقشه‌های تجزیه طلبانه خود وادار کنند از همین رو این ضرورت را احساس کردند که بار دیگر «سیاست ترکیه در سوریه» را بپذیرند.
به نوشته البناء، اردوغان از همکاری آمریکایی‌ها با کُرد‌ها ناراضی است، چون آن را تهدیدی برای وحدت و یکپارچگی کشورش می‌داند از این لحاظ که کُرد‌های سوریه رابطه نزدیکی با کُرد‌های ترکیه دارند، بنابراین ایجاد مناطق کردنشین در شمال سوریه و شرق بدون اینکه پیامد‌های ژئو سیاسی خطرناکی برای ترکیه از طریق مرز‌ها نداشته باشد غیرممکن است بخصوص که آنکارا معتقد است که طبق نقشه حزب کارگران کردستان ترکیه که به عقیده آنکارا در کوهستان‌های قندیل عراق و شرق ترکیه و شرق سوریه حضور دارد، کرد‌ها از رهبری واحد برخوردارند.
البناء نوشت: اینجاست که نقشه آمریکا در شروع به خارج کردن نیروهایش از سوریه به عراق و در پایگاه‌هایی موجود در نزدیکی مرز‌های بین 2 کشور تا حدودی لو می‌رود، بخصوص که آمریکا حضور ناتو را با نیرو‌های ویژه فرانسوی و انگلیسی تقویت می‌کند و پایگاه‌هایی هوایی در اختیارشان قرار می‌دهد و احتمالا آلمانی‌ها هم به آن‌ها ملحق شوند.
البناء افزود: علاوه بر این، آمریکا به ترکیه هم اجازه داده است در شمال شرق سوریه تا عمق چهل کیلومتری خاک سوریه پیشروی داشته باشد، بنابراین در آنجا منطقه‌ای تحت تسلط ترکیه درست می‌شود که آنکارا ده‌ها هزار آواره سوریه را به آنجا بازمی‌گرداند و بدین ترتیب نقشه تجزیه طلبانه آمریکا از طریق ترکیه تکمیل می‌شود؛ علاوه بر این، نگرانی آنکارا از پروژه کرد‌ها هم رفع می‌شود.
این روزنامه آورده است: بدین ترتیب این پروژه آمریکا منجر به خروج ترکیه از دایره دوستی با روسیه و ایران می‌شود علاوه بر اینکه احتمال وقوع جنگ مستقیمی بین سوریه و ترکیه را ایجاد می‌کند تا پیچیدگی روابط آنکارا با ایران و روسیه را بیشتر کند.
نویسنده تاکید کرد: اما مسکو راضی به ایفای چنین نقشی از سوی ترکیه نخواهد شد و اقدامات متقابل خود را در این زمینه انجام خواهد داد، اما تهران هم بر اساس اصول سیاسی و ژئواستراتژیک در کنار دولت سوریه خواهد بود.
وی افزود:، اما در سطح اروپا، کشورهایش در موضوع شرق فرات به دنبال رسیدن به خرده‌ای از منابع انرژی این منطقه هستند و الا فرانسه و انگلیس با شعار‌های دروغین خود درباره آزادی و دموکراسی چگونه می‌توانستند در شرق سوریه جایی داشته باشند و از همین رو امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه هر چه را از چاه‌های نفت و گاز در شرق سوریه به سرقت ببرد، حداقل برای بستن دهان جلیقه زرد‌های معترض کشورش کافی می‌داند و همان گونه که انگلیس هم با خروج از اتحادیه اروپا به دنبال پشتوانه‌های مالی می‌گردد.
البناء در ادامه پرسید: بنابراین آیا شرق فرات به صحنه درگیری بین بسیاری از کشور‌ها مبدل می‌شود یا اردوغان در حالی بر آنجا مسلط می‌شود که گویی خیابانی در شهر استانبول است؟. در این خصوص، گزینه اصلی باقی می‌ماند، اینکه مناطق سوریه در شرق، شمال و ادلب متعلق به دولت سوریه است که دمشق برنامه تدریجی خود را برای آزادسازی کامل مناطق آن تحت هر فشاری پیش می‌برد.
البناء نوشت: اما چیزی وجود دارد که پشتوانه فرآیند عملیات‌های آزادسازی دولت سوریه است. اینکه جریان‌های کُرد مخالف رویکرد نیرو‌های دموکراتیک سوریه (قسد) تشکیل شده است، چون این نیرو‌ها به آمریکایی‌ها دل خوش کردند و بر همین اساس به ابزاری در دست آن‌ها در شرق وشمال سوریه مبدل شدند.
نویسنده تصریح کرد: قسد (شبه نظامیان «نیرو‌های دموکراتیک سوریه») به ارتکاب همین اشتباهات خود ادامه می‌دهد و امروز به فرانسوی‌ها برای تامین پشتیبانی هوایی خود اتکا کرده است. علاوه بر این، زمزمه‌هایی از وعده‌های اسرائیل برای تامین حمایت نظامی و هوایی از آن‌ها وجود دارد؛ موضوعی که جریان‌های کُرد مخالف قسد را به تسریع هماهنگی با دولت سوریه برای نجات کُرد‌ها از این وضعیت بی‌سابقه خودکشی واداشته است.
البناء در پایان آورده است: سوریه به کجا پیش می‌رود؟ شام زیر پرچم حکومت متمدن و اصیلی است که به تنهایی می‌تواند نظامی منطقه‌ای ایجاد کند که لرزه به اندام آمریکا، متحدان تُرک آن و دولت‌های حاشیه خلیج فارس و رژیم اسرائیل و بیشتر رژیم‌های مرتجع عرب افکند.
انتهای پیام/ 441
