خبرگزاری دفاع مقدس: در برخی مباحث و نظراتی که درباره سینمای دفاع مقدس بیان می شود شاهدیم که چگونه سعی می شود تمام دستاوردهای با ارزش سینمای دفاع مقدس زیر سوال برده شود و فیلم های تولید شده و کارگردان های فعال در این عرصه با چوب کیفیت به حاشیه رانده شوند.
حربه اکثر این نویسندگان و گویندگان عدم ارتباط برقرار کردن فیلم های دفاع مقدس با مخاطبین عام است. "سینمای شخصی"، "سینمای شهودی"، "سینمای روشنفکرانه و ضد مردمی" القابی هستند که تاکنون به شاخص ترین فیلم های جنگی ما اطلاق شده است.
از مجموعه این مناظرات، تحولات و سخنرانی ها چنین برمی آید که سینمای جنگی ایران قرار است از این پس دارای دو مولفه مشخص باشد؛ مردم پسند بودن و در عین حال پروپاگاندا بودن. چیزی شبیه به اخراجی های مسعود ده نمکی که هم توانست توجه توده مردم را به خود جلب کند و هم نظر مسئولین را.
آن چه باعث می شود دورنمای این سینما را چندان روشن نیابیم عدم سازش این دو مولفه است؛ سینمای تبلیغاتی و مردم پسند دو بردارغیر قابل جمع هستند که موفقیت در هر کدام از این زمینه ها لازمه اش کم رنگ شدن دیگری است. این نکته را تاریخ دفاع مقدس و فیلم هایی که در این حوزه تولید شده اند ثابت کرده است.
در اغلب فیلم های دفاع مقدس ما شاهدیم که افزایش بودجه و امکانات فیلم ها تنها منجر به زیاد شدن ارتفاع شعله های آتش و عظیم شدن انفجارات و تعداد توپ و تانک ها منجر شده و در عوض باعث کم رنگ شدن خصلت های انسانی و صمیمیت روابط بین رزمندگان فیلم های جنگی شده است. وقتی که قرار است فیلم های عظیم با امکانات عظیم تولید شود، چرا جنگیدن در برابر چگونه جنگیدن محو می شود.
نسل امروز همان طور که نیاز دارد تاریخچه این جنگ و حوادث آن را ببیند و بداند و نسبت به آن آگاه باشد، باید از انگیزه های تمام آن سربازانی که هشت سال تمام شب و روز در جبهه ها جنگیدند نیز آگاه باشد. او باید بفهمد و درک کند که رزمندگان چرا اینگونه از جان خود می گذشتند، او باید قهرمان های راستین این جنگ را بشناسد، او باید از فرهنگ و فضای حاکم بر جبهه ها آگاه باشد، او باید بداند که آن سربازها و بسیجی ها چگونه با هم شوخی می کردند، چگونه حرف می زدند، چگونه می ترسیدند، چگونه دلاوری می کردند و دست آخر چگونه می مردند. نسل امروز باید همه اینها را بداند تا بتواند با این جنگ و علت های آن به خوبی آشنا شود.
فیلم های دفاع مقدس که در دهه اخیر تولید شده اند به شدت از این مسائل دور شده و در عوض تصویری مبهم، بی فراز و نشیب با حوادثی مشابه و قهرمان هایی مشابه و حتی داستان هایی مشابه به تماشاگر ارائه داده اند. مطمئن باشیم که با ادامه این روند ده ها سال بعد وقتی فرزندانمان پی جوی علت های این جنگ می شوند چیز دندانگیری برای ارائه به آنها نخواهیم داشت.
