گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ حامد افروغ؛ امسال چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) است و دوستان و دشمنان این انقلاب خود را برای موقعیتی شگرف آماده خواهند کرد؛ دوستان برای برگزاری جشنی به یاد ماندنی و دشمنان برای ایجاد توطئه‌ای به بزرگی این جشن.
اما از فضای نگاه سطحی امنیتی به این مقوله که دور شویم و باید اصل امنیت انقلاب را جای دیگری جست‌وجو کنیم و اینکه چرا علی‌رغم آشفته بودن منطقه غرب آسیا و جدیدا اروپا، ایران اسلامی در آرامشی عجیب اما شیرین به سر می‌برد. آنچه که در نگاه اول در توجه به ذات انقلاب ایران جلب توجه می‌کند، اسلام است. اسلامی که با کربلا چونان روح و جسم عجین شده و تصور یکی بدون دیگری، لااقل برای قاطبه مردم ایران غیرممکن است.
اساسی ترین سوال این است که ایران امروز با این وضعیت مشوش اقتصادی که ناله موافق و مخالف انقلاب و به تبع آن نظام را به عرش رسانده، چرا باید در آرامش باشد حال آنکه جلیقه‌زردها چند گام آن طرف‌تر بخاطر گرانی چند سنتی نان، فرانسه را به آتش کشیده‌اند!
قطعا این معجزه! نمی تواند از ید بیضای مدیرانی منبعث شده باشد که هر چه به عمر انقلاب می‌افزاید بر شکاف بین آنها و انقلاب افزوده می‌شود. مدیرانی که روزی برای انقلابی جلوه کردن حقوق خود را فله‌ای بین کارمندان می گذاشتند تا هرکس به قدر نیازش از آن بردارد اما امروز برای دریافت حقوق های نجومی بعضا در حد یک پیامبر بی کتاب! آیه و حدیث و روایت جعل می کنند.
انقلاب اسلامی مانند آن دریایی است که با دریاهای کنار خود مرز روشنی دارد، به قول قرآن کریم: «مرج البحر یلتقیان، بینهما برزخ لایبقیان، فای آلاء ربکما تکذبان». آری انقلاب اسلامی علی‌رغم همه زخم‌های کاری‌ای که از مدیران و مسئولانش می‌خورد، همچنان پابرجاست، چرا که ریشه در خون مظلومانی دارد که مصداق اتم آیه شریفه: «الذین قالوا ربنا الله، ثم استقاموا» هستند و هیبت استقامت آنان است که روی کم‌کاری مسئولان را کم کرده است.
اما 40 سالگی انقلاب فرصت خوبی برای حجامت نظام از کسانی است که در این بهار دلکش باید از رگ و پی نظام جدا شوند چرا که درتراز این انقلاب نیستند. مدیرانی که مدیریت اشرافی را بر مدیریت انقلابی، اقتصاد وابسته و تقلیدی (بخوانید بردگی) را بر اقتصاد مقاومتی، دلبستگی به دشمن و غربیان را به اعتماد به فرزندان سخت‌کوش و دلسوز میهن ترجیح داده‌اند.
40 سالگی انقلاب فرصتی است تا غبار از چهره مدیران انقلابی که در موزه عبرت‌های تاریخ خفته‌اند پاک کنیم و مدیران فعلی را در کنار آنها به مقایسه بنشانیم و دل از وابستگی ها و دلبستگی ها بکنیم و برای مصالح کشور و حفظ حرمت انقلاب و شهیدانش، آنها را به کنار نهیم و با بازخوانی رهنمودهای امام رفته و امام زنده، از نو زنگ مدرسه انقلاب را بنوازیم برای تربیت مدیرانی به صلاح نزدیک‌تر.
40 سالگی انقلاب برای ملت نه فقط یک جشن که یک رستاخیز است، برای حساب کشی از کسانی که باید پاسخگوی خون شهیدانی باشند که ترجیع‌بند کلامشان پشتیبانی از ولایت و خدمت به مردم بود. امید است که این جشن بزرگ به محفل انسی بدل شود برای ملت تا به ورانداز مدیران خود بپردازد برای برهه‌هایی که نیاز است سره را از ناسره بشناسند و انقلاب را که 40 سال است از نفوذ نفوذیان رنج می کشد، نجات داده و آرام ببخشند.
انتهای پیام/ 112
