به گزارش خبرنگار دفاع پرس از ساری، «آرزو ولی‌پور» فرزند شهید «علی ولی‌پور» به مناسبت بازگشت پیکر شهید مدافع حرم «علیرضا بریری» به آغوش وطن، سروده ای را تقدیم این شهید بزرگوار کرد.
ای زخم داران لحظه ی دیدار آمد
خورشید من، خورشید ما، تب دار آمد
ای وای بر این لحظه های استخوان سوز
پس کو؟ چه شد؟ آن قامتِ رعنا و پیروز
من با تو هستم ای مهاجر مرغ عاشق
باتو سفیر سرزمینهای شقایق
تو عشق را با خون پاک خود نوشتی
من شک ندارم تو ز مرغان بهشتی
پرواز کن، اینجا وداع آخرین است
اینجا که نامش خطه ی زرد زمین است
من دیده بودم نعش پاک یاسمن را
یک استخوان خفته در دام کفن را
من دیده بودم اشک سرخ همسرت را
تابوت سنگین سکوت مادرت را
با خاطراتت روزه‌مان را باز کردیم
صورت نبودُ استخوان را ناز کردیم
ای وای بر این لحظه‌های استخوان سوز
پس کو؟ چه شد؟ آن قامت رعنا و پیروز
اشک زلال همسرت را کس نفهمید
فریاد سرخ مادرت را کس نفهمید
ای وای بر آنان که با داغت غریبند
آنان که از اندوه هجرت بی نصیبند
ای وای بر آنان که سر در لاک کردند
یاد تو را از سینه هاشان پاک کردند
ما بیرق سبز شما را پاسداریم
در هجرتان غمگین ولیکن استواریم
خوش آمدی ای همسفر، یار قدیمی
خوش بادتان با خیل خوبان همنشینی
خوش بادت ای عباس را یاور؛ برادر
سردارِ خان طومانیِ سالارِ بی سر
خوش بادت این پرواز در اوجِ دلیری
برگشته ای تنها ز خان طومان ... بریری؟
از رادمهر و از رجایی فر خبر کو؟
بلباسی و جمشیدی مادر خبر کو؟
خوش آمدی جان برادر، ناز شستت
مانده عَلَم در اوج، روی هر دو دستت
ما را به غیر کویتان، آرامشی نیست
آری برادر جز شهادت خواهشی نیست
انتهای پیام/
