به گزارش خبرنگار ساجد، بسیجی شهید «مهدی شهیدی» در تاریخ یکم دی ۱۳۴۵ در تهران چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۱۲ اسفند ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ منطقه شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«با سلامی گرم به پدر و مادر خوبم: که همواره در طول زندگی زحمتکش برای من بودند و چه بسیار رنج‌ها و مشقت‌ها که در این مدت ندیدند تا بتوانند حقیر را بزرگ بکنند تا بتوانم خدمتی هرچند به اسلام عزیز بکنم و فرد مفیدی برای جامعه باشم، اما جای بسیار تأسف است، چون من قدر شما را ندانستم و چه بسیار ناراحتی‌هایی که برای شما بوجود نیاوردم، من واقعاً شرمنده شما هستم و نمی‌دانم چه بگویم یا از کدام رنج شما صحبت بکنم شما نسبت به من واقعاً مهربان بودید و از شما طلب حلالیت می‌کنم و امیدوارم این حقیر را ببخشید تا در آن دنیا در مقابل خداوند متعال روسیاه نباشم.
ولی بدانید که فرزندتان خوب راهی را انتخاب کرد و باعث افتخار شماست که چنین فرزندی را بزرگ کردید البته در این راه بسیار مشکلات و سختی‌ها وجود دارد که باید در مقابل آن‌ها صابر بود و بدانید که من امانتی بیش پیش شما نبودم که خداوند به شما عطا فرموده بود و چه بسیار سعادتمند بودید شما که امانت خود را به خوبی به صاحبش برگرداندید.
و امیدوارم که در مقابل این مصیبت که سعادتی است بزرگ بر تمامی مشکلات صابر باشید که همانا خداوند با صابران است و خودش پاداشی را خواهد داد. (ان‌شاءالله)
پدر و مادر عزیز در مجالس ختم من گریه مکنید، زیرا که اولاً فرزند شایسته‌ای برای شما نبودم و ثانیاً با گریه کردن شما دشمنان ما دل شاد می‌شوند و از شما می‌خواهم مانند کوه استوار باشید و اگر هم خواستید گریه کنید برای امام حسین (ع) که مظلومانه در صحرای کربلا شهید شد، اشک بریزید و همواره از پدر و مادرانی که سه یا چهار فرزند در راه خدا داده‌اند درس بگیرید. باشد تا ان‌شاءالله خداوند متعال در آن دنیا اجرعظیم به تمامی خانواده‌های شهداء عنایت فرماید.
و با سلام به برادران عزیزم و دوستان گرامی: از شما برادران عزیز مخصوصاً کوچکتر‌ها معذرت می‌خواهم و امیدوارم که این حقیر را حلال کنید چرا که می‌دانم در طول این مدت عمرم چه رنج‌ها به شما وارد کردم و چه بسیار کار‌هایی که ناپسند بود انجام دادم و باعث ناراحتی شما شدم.
برادران عزیزم امیدوارم که همچنان ادامه دهندگان راه شهداء باشید و کار‌های خود را فقط برای رضای خدا انجام دهید و همیشه به نمازهایتان اهمیت فراوان بدهید، زیرا که اگر نماز مورد قبول خداوند قرار گیرد کار‌های مورد قبول واقع می‌شود و همینطور به نماز جماعت و دعا‌ها خیلی اهمیت بدهید، زیرا که هرچه داریم از دعا داریم و همیشه یار و یاور امام عزیزمان باشید و قدر این نعمت بزرگ را بدانید که اگر ایشان نبودند خدا می‌داند که جوانان ما در کجا‌ها بودند.
و بدانید که ما هر کدام که در هر درجه و مقام که هستیم همه از وجود مبارک ایشان است و امیدوارم که خداوند متعال وجود ایشان را تا ظهور آقا امام زمان (عج) برای ما حفظ کند. (ان‌شاءالله)
و از دوستان و آشنایانم که جز بدی چیزی از ما ندیدند هم عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم که این بنده حقیر را نیز ببخشید و همواره خدمتگزار به اسلام و جمهوری اسلامی باشند و جبهه‌ها را گرم نگه بدارند تا ان‌شاءالله امسال که سال پیروزی است به گفته امام عزیزمان بتوانیم با پیروزی کامل به زیارت مرقد مطهر امام حسین (ع) برویم و همیشه یاد مرگ باشید، زیرا که یاد مرگ خیلی از مسائل را حل می‌کند.
و در مورد جبهه رفتن و مرگ، امام علی (ع) می‌فرمایند من دو روز بیش نمی‌بینم، یکی آن روز که مقدر شد تا بمیرم، پس چرا از جنگ و جهاد بترسم بروم، نروم خواهم مرد و دیگر آن روز که مقدر شد تا بمانم باز چرا از جنگ و جهاد بترسم بروم، نروم خواهم ماند باشد تا بتوانیم از این احادیث درس بگیریم تا بسیاری از مشکلات ما حل شود.
به جبهه برویم، زیرا که به گفته شهید «حاج همت»، کربلا رفتن خون می‌خواهد و به همین سادگی‌ها هم به کربلا نمی‌توان رفت.
در پایان از تمامی دوستان و آشنایان و فامیل طلب عفو می‌نمایم و التماس دعا دارم.
ضمناً از خانواده محترم خواستارم، چون این حقیر ۲۰ روز از روزه‌ام مانده به جای اینجانب بگیرند با عرض تشکر.
خرم آن روز که پرواز کنم تا بَر دوست
به هوای سرکویش پر و بالی بزنم
السلام علیک یا اباعبدالله
التماس دعا
مهدی شهیدی»
انتهای پیام/ 900
