یادداشت/ آرش شایسته‎نیا

نیاز اورژانسی دولت به سخنگو

پرسشگری، پاسخگویی و اطلاع‌رسانی سه ضلع تمامی جوامعی است که به جریان آزاد اطلاعات باور دارد و عدم هر یک از این پایه‌ها افکار عمومی آن جامعه را دچار سردرگمی می‎کند تا آنجا که پرداختن به آن، دولت را از انجام وظایف اصلی خود دورتر می‎سازد.
کد خبر: ۳۲۹۴۹۸
تاریخ انتشار: ۰۶ بهمن ۱۳۹۷ - ۱۰:۲۴ - 26January 2019

//گروه اخبار داخلی دفاع پرس_ آرش شایسته‎نیا: حیات دولت مستقر از ابتدا تاکنون دوران پرتلاطمی را شاهد بوده است که به گفته کارشناسان حوزه سیاست، اقتصاد و حتی فرهنگ ماحصل دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد است که خروج از وضعیت بحرانی و رسیدن تا نقطه مطلوب نیرو  و توان مضاعفی را می‎طلبد.

اما تنها اگر کمی منصفانه‎تر به موضوع پرداخته شود شاید تمامی این مشکلات ریشه در ناتوانی در خواندن صحیح نقشه راه از سوی اعضای هیات دولت باشد و اگر این فرضیه نیز کاملا غلط باشد؛ این برداشت ناصواب و غلط نیازمند روشنگری است که شاید بدیهی‎ترین وظیفه «سخنگوی دولت» باشد که دولت روحانی از وجود آن از نهم مردادماه سال جاری و با کناره‎گیری محمدباقر نوبخت محروم شده است.

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل دولت موقت به فرمان حضرت امام خمینی (ره) در زمستان سال 1357 تاکنون عباس امیرانتظام، صادق طباطبایی، حسن حبیبی، بهزاد نبوی، احمد توکلی، سید عطالله مهاجرانی، عبدالله رمضان‎زاده، غلامحسین الهام، سید شمس‎الدین حسینی، محمدرضا رحیمی، غلامحسین الهام و محمدباقر نوبخت از حزب اعتدال و توسعه به عنوان سخنگو در درون دولت مشغول انجام وظیفه بوده‎اند و تنها در همین دوران ریاست جمهوری دولت روحانی است که دولت رسما سخنگو نداشته و سایر اعضای دولت این نقش و وظیفه پاسخگویی را بر عهده داشته‎اند.

همین مساله سبب شده است تا فعالان سیاسی از تمامی جناح‎ها در کشور از تاخیر دولت در انتصاب سخنگو انتقاد کنند، مثلا علی تاجرنیا، فعال سیاسی اصلاح طلب با انتقاد از تاخیر دولت در انتصاب سخنگو معتقد است: متاسفانه دولت از ابتدای تشکیل و حضورش حتی در دوره اول آنچنان که باید و شاید از امکان پاسخگویی مناسب برخوردار نبود.

وی می‎افزاید: بخش عمده این موضوع به نوع نگاه حلقه اول نزدیکان روحانی برمی‎گردد. آنان عمدتا تا قبل از این بیشتر در جایگاه‎هایی حضور داشتند که کمتر نیاز به مواجهه با افکار عمومی و پاسخگویی داشتند، به همین دلیل کمتر روحیه پاسخگویی در این حلقه وجود دارد.

وی تاکید می‎کند: متاسفانه وزرای روحانی هم این نقش را به درستی ایفا نمی‎کنند و بخش عمده دفاع از عملکرد دولت بر دوش شخص رئیس جمهور است.

«پرسشگری»، «پاسخگویی» و «اطلاع‌رسانی» سه ضلع تمامی جوامعی است که به جریان آزاد اطلاعات باور و اعتقاد داشته و برای نقش والای «نظارت اجتماعی» از طریق تمامی رسانه‎ها جایگاه ویژه‎ای قائل است. بی‎شک این اضلاع سه گانه مذکور مکمل هم بوده و عدم هر یک از این پایه‌ها جامعه و افکار عمومی آن جامعه را دچار تشتت و سردرگمی می‎کند تا آنجا که پرداختن به آن، دولت را از انجام وظایف اصلی خود دورتر می‎سازد.

حسن روحانی از ابتدا و از آغاز کارزار انتخابات در دوره اول وعده‎ای را به مردم داده است و آن وعده  «پاسخگویی» است. اما چرا دولت تاکنون به وعده خود به طور جامع و شایسته پاسخ نداده است و افکار عمومی برای سوال‎های خود پاسخ قانع کننده‌ای دریافت نکرده است؟ تا آنجا که هرگاه شخص رییس جمهور در قاب تلویزیون و بی واسطه با مردم به سخن نشسته است ، اقناعی صورت نگرفته و مردم دست خالی از پای گیرنده‎های خود برخاسته و پاسخی جامع و قانع کننده برای سوال‎های خود دریافت نکرده‎اند که به طور نمونه می‎توان به سوال‎هایی با موضوع سکته‌های مکرر بازار ارز، رشد افسار گسیخته تورم و گرانی کالاهای مصرفی و ضروری، افزایش نرخ چند صددرصدی اجاره بهای مسکن ، حقوق‎های نجومی، معافیت‎های مالیاتی برای برخی از اقشار و اصناف، رکود بی‎سابقه بازار خرید و فروش مسکن، تعطیلی مراکز عظیم صنعتی و شکل‎گیری بیکاری‎های آشکار و نهان و... اشاره کرد.

باید پذیرفت که سخنگویی در هر دولت سمتی حیاتی برای آن دولت به شمار می‎رود. این موضوع تا آنجا دارای اهمیت است که در تمامی دنیا انتخاب سخنگو برای هر دولت و یا هر نهاد و وزارتخانه‎ای از اهم امور و وظایف آن به شمار می‎رود، چراکه سخنگو علاوه بر دریافت اطلاعات از سطح و درون جامعه، داده‌هایی را نیز در اختیار مردم قرار می‎دهد تا ابهامات برطرف شده و عملیات شفاف‎سازی به آسانی و به سرعت انجام شود.

انتهای پیام/341

نظر شما
پربیننده ها