گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، نشست ورشوی لهستان با محوریت آنچه که به اصطلاح صلح در خاورمیانه مطرح شد، در شرایطی برگزار شد که سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر نیز در ایران به تازگی پایان یافته است.
علاقه‌مندان حرفه‌ای تئاتر به خوبی می‌دانند که نمایشنامه‌های موفق همیشه در پرده اول خود سعی دارند در دقایق ابتدایی با دادن اطلاعاتی کلی در قالب دیالوگ به مخاطبی که هنوز روی صندلی‌اش آرام نگرفته به واسطه بازی‌های اگزجره (بزرگ نمایی بیش از حد) بازیگران در صحنه، وی را با خود همراه کرده و آرام آرام زمینه را برای فینال نمایش که پرده آخر نام دارد، مهیا سازند. اوج یک نمایشنامه برای جلب رضایت مخاطبی که چشم در چشم بازیگر روی صحنه دوخته به مهارت نویسنده نمایش در پرده آخر و توانایی بالای بازیگران معطوف می‌شود.
جان بولتون رئیس شورای عالی امنیت ملی ایالات متحده آمریکا که در زمان جورج بوش پسر سفیر آن کشور در سازمان ملل متحد بود و نقش اصلی را در جریان جنگ دوم خلیج فارس برعهده داشت، مسئولیت نوشتن نمایشنامه‌ای در ژانر ترسناک برای مخاطب ایرانی در کشور لهستان و پایتخت آن ورشو را از سوی دونالد ترامپ بر عهده گرفت تا به زعم خودشان پیامی وحشتناک به ملت ایران مخابره کنند و قرار هم این بود که در پایان نمایش حتی شرکت کنندگان در سالن نیز از ترس سر جای خود میخکوب شوند؛ و همگی به یاد آثار تحسین شده ترسناکی، چون نمایشنامه شقاوت اثر فرناندو آرابال و یا نمایشنامه مشقت آنتونی آرتو بیافتند که اتفاقا پیام کارگردان نمایش یعنی جان بولتون نیز دقیقا قرار بود به ایرانیان همین باشد که مشقت برای تان در پیش است.
اما ناشی‌گری کارگردان نمایشنامه در نوشتن درام مد نظرش آنقدر چشم نواز بود که از همان ابتدا بدون این که خود بداند چیزی نوشت شبیه تاتر روی حوضی خودمان که سیاه بازی هم نام دارد و نقش‌ها را هم میان بازیگرانی تقسیم کرد که موجب خنده جهانیان شد. رول اول به بنیامین نتانیاهو، نقش دوم محمد بن سلمان، حمد بن عیس آل خلیفه، عبدالله بن زاید آل نهیان، منصور هادی، مریم رجوی و از همه مهم‌تر رودی جولیانی.
به محض چاپ شدن نمایشنامه ورشو و انتشار لیست بازیگران، فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اعلام کرد در آن نشست شرکت نمی‌کند، هایکو ماس و لودریان هم راهی ورشو نشدند؛ چراکه نمی‌خواستند شریک در فضاحت دیدن تاتری باشند که فرجامش از قبل مشخص بود. وزیر خارجه انگلستان هم خیلی زود سالن را ترک کرد، چرا که دیدن دعوای بازیگران در روی صحنه مشمئز کننده‌تر از آنچیزی بود که جرمی هانت انتظارش را داشت.
و، اما پرده آخر، نوبت به نتانیاهو رسید که در جمع خبرنگاران اعلام کند تا در گفت‌وگوی صریح با همتایان عربش به این نتیجه رسیده‌اند که باید با ایران وارد جنگ شوند. دو ساعت بعد سایت فارسی دفتر نتان کلمه جنگ را برداشته و به جایش از کلمه مقابله استفاده کرد. مشاور رسانه‌ای وی، ولی معتقد بود که او به زبان عبری از واژه جنگ استفاده کرده است. آمریکائی‌ها شوکه شدند چرا که در پرده آخر نمایشنامه جان بولتون چنین واژه‌ای نیامده بود و به همین علت با وی از وزارت امور خارجه ایالات متحده تماس گرفته و توضیح خواستند.
لهستان به عنوان میزبان حاضر نشد تا در بیانیه پایانی که قرار بود، منتشر کند واژه جنگ با ایران یا تقابل با ایران را لحاظ کند و به همین علت نتان از کوره در رفته و کشور میزبان نشست را همدست هیتلر در قتل عام یهودیان معرفی کرد. لهستان نیز از اعزام وزیر خارجه خود به تلاویو جلوگیری کرده و به نخست وزیر رژیم غاصب به شدت تاخت.
جرارد کوشنر دست از پا درازتر راهی ایالات متحده شد بدون اینکه خبری از معامله سال باشد چه رسد به معامله قرن؛ و از همه دردناک‌تر برای تاجر نیویورکی چیزی نبود جز پیامی که به ایران منتقل شد؛ نه شفقت که عزت پیش روبود؛ و اینگونه است که نمایش «کمدی موزیکال» نشست ورشوکه با تبلیغات گسترده ایالات متحده، حضور بیش از ۶۰ کشور جهان را در خود به نظاره نشسته بود در پرده آخر فضاحت بار به پایان رسید. تا جان کردی با عصبانیت فریاد زند: ترامپ با برگزاری اجلاس ورشو آمریکا را هرچه بیشتر در جهان منزوی کرد.
انتهای پیام/
