«امیرحسین فردی» چهره ماندگار چهار دهه ادبیات شد/ مومنی‌شریف: فردی روشنفکری بود که لوازم روشنفکری در او تأثیر نداشت
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، مراسم اختتامیه هجدهمین جشنواره ادبی شهید غنی‌پور شامگاه دوشنبه ۱۳ اسفند در مسجد جوادالائمه (ع) افتخار برگزار شد.
رضا امیرخانی، احمد دهقان، محمدرضا بایرامی، داوود امیریان، محمود احمدزاده، گلعلی بابایی، محسن مومنی‌شریف، نیکنام حسینی‌پور، محمد ناصری، ناصر نادری، محمدحسن حسینی، مصطفی خرامان، حبیب یوسف‌زاده، خسرو باباخانی، مصطفی رحماندوست، علی‌اصغر جعفریان، ابراهیم زاهدی‌مطلق و محمدعلی قربانی در این مراسم حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم آیاتی از کلام‌الله مجید قرائت شد و سپس تصاویری از شهدای مسجد جوادالائمه در قالب کلیپی پخش شد.
ناصری: فردی چهره تاثیرگذار ادبیات است
محمد ناصری دبیر جشنواره در ابتدای این مراسم اظهار داشت: بیش از ۲ هزار کتاب توسط هیئت داوران ارزیابی شد و از بین این آثار، کتاب‌هایی به عنوان نامزد در بخش‌های کودک و نوجوان، رمان و بزرگسال انتخاب شد.
وی گفت: تصمیم گرفته شد به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی یک کتاب به عنوان برگزیده ۴۰ سال ادبیات برگزیده شود اما بحث به سمت چهره شاخص کشیده شد که پس از صحبت‌های انجام شد به این نتیجه رسیدیم که چهره ماندگار م تاثیرگذار چهل ساله ادبیات انقلاب اسلامی امیرحسینی فردی است.
دبیر هجدهمین جشنواره ادبی شهید غنی‌پور به ویژگی‌های امیرحسین فردی پرداخت و افزود: تربیت نویسندگان جوان در نقاط مختلف ایران از طریق کیهان بچه‌ها، نوشتن داستان به عنوان اولین نویسنده انقلابی و تأثیرگذاری در جریانات فرهنگی داستان انقلاب و ایجاد جریانات فرهنگی در این زمینه از جمله ویژگی‌های این شخصیت ادبی است.
خاطره رحماندوست از امیرحسین فردی
مصطفی رحماندوست نویسنده و دوست امیرحسین فردی در ادامه این مراسم گفت: آشنایی من با فردی مربوط به زمانی است که در وزارت ارشاد به عنوان هیئتی برای رفع مشکلات بین ناشر و نویسنده فعالیت داشتیم.
وی با ذکر خاطره‌ای گفت: یک روز امیرحسین فردی مشغول شستن کاپشن کره‌ای خودش بود که وقتی به او گفتم تو چرا چنین کاری می‌کنی، گفت اگر من این کار را انجام ندهم، باید مادرم آن را بشورد. در مقطع دیگری نیز که برای داوری یک جشنواره به سیستان رفته بودیم وقتی همه برای خرید به بازار رفته بودیم و همه مشغول خرید بودیم گفت من پولم را به مادرم می‌دهم که اگر صلاح بداند برای بچه‌هایم لباس بخرد.
مومنی‌شریف: فردی روشنفکری بود که لوازم روشنفکری در او تأثیر نداشت
محسن مومنی‌شریف در ادامه به ذکر خاطراتی از امیرحسین پرداخت و گفت: باید از فردی به عنوان یک نویسنده بزرگ و صاحب سبک که به عناصر داستانی تسلط داشت، نام ببریم. حتماً کارهای استاد فردی از جمله آثار برجسته بعد از انقلاب است.
وی گفت: او در عرصه نویسندگی جایگاه بالایی دارد. فردی به قدری بزرگ است که صحبت از او به عنوان تقلیل ایشان محسوب می‌شود. ایشان دارای ویژگی‌های والای انسانی بود که به لیل زندگی مومنانه و سبک زندگی او بود که ایشان را بیشتر از همه چیز شبیه به شهدا کرده بود.
رئیس حوزه هنری خاطرنشان کرد: او یک روشنفکر بود اما لوازم زندگی روشنفکری در او کمترین تاثیر را نداشت چراکه تا آخر همراه مردم در مساجد و سفرها حضور داشت. او تا آخرین روزهای با اتوبوس سرکار می‌رفت و با اتوبوس به خانه می‌آمد. فردی از آرمان‌های مردم دور نبود چراکه به ایران عشق می‌ورزید و ابایی نداشت در مراسم ۲۲ بهمن شرکت کند.
رئیس حوزه هنری عنوان کرد: جایزه ادبی شهید غنی‌پور یادگار امیرحسین فردی است. فردی از کسانی بود که وهم در دامن او ننشت و از وهم به دور بود.
بایرامی: شخصیت فردی چند وجهی بود
محمدرضا بایرامی در ادامه خاطرات خود درباره امیرحسین فردی را قرائت کرد و گفت: رابطه من با فردی عاطفی و احساسی بود. به نظرم فردی چند وجهی بود. امیر فردی نقش بزرگی و میانداری داشت چون هیچ وقت آدم دگمی نبود و نمی‌گفت من حق مسلم‌ام و می‌توان او را با جلال آل احمد و آوینی مقایسه کرد. فردی خیلی برای بسیج و بنیاد حفظ آثار وقت می‌گذاشت که ما هم به احترام او همکاری می‌کردیم.
رضا امیرخانی در ادامه گفت: بهترین نمازهایم که آرام و با حضور قلب بوده همیشه خدمت امیرخان فردی بوده است. فکر نکنید معارف و حمد و سوره من را درست کرده باشد، نه. واقعیت به همراه او فوتبال می‌رفتیم و وی مربی ما بود. او خیلی نرمش را جدی می‌گرفت و طولانی می‌کرد و من برای نرمش نکردند همیشه نمازهایم را در وقت نرمش می‌خواندم با تعقیبات و همه مستحبات.
وی افزود: امیرخان به کسی تلفن و پیامک نمی‌زد. یک بار به من زنگ زد و گفت رضا دوستدارم یک چیزی به تو بگویم. او پشت تلفن عادت نداشت حرفش را بگوید بخاطر همین گفتم حتما شنبه به دفتر می‌آیم. اما وقتی شنبه پیش او رفتم در قطعه هنرمندان بهشت زهرا او را دیدم و نفهمیدم می خواست چه بگوید.
مصطفی خرامان در ادامه به ذکر خاطره‌ای پرداخت و گفت: سال ۵۷ فردی کتابدار مسجد بود و من هم دستیار او بودم. دو گروه تئاتر هم در مسجد داشتیم که یک گروه آن‌ها نوجوانان بودند که در کتابخانه تمرین می‌کردند.
وی گفت: روزی که قرار بود نمایش اجرا شود تیمسار ازهاری نخست‌وزیر شده بود و بچه‌ها بخاطر تهدیداتی که وجود داشت برای دیدن تئاتر به مسجد نیامده بودند چراکه ترسیده بودند و ما هم قصد داشتیم برنامه را تعطیل کنیم که فردی رفت و ۳۰ نفر جمع کرد و گفت قرار نیست عقب بکشیم و تئاتر اجرا شد. او معتقد بود هیچگاه نباید عقب بکشد.
در بخش کوک و نوجوان:
نشان زرین حبیب به عباس غدیر محسنی برای کتاب «مهمانی دیوها» از انتشارات پیدایش اهداشد.
فاطمه نفری برای کتاب «زمستان بی شازده» از انتشارت سوره مهر در بخش نوجوان مورد تقدیر قرار گرفت.
در بخش نوجوان:
نجات الاغ، نوشته فاطمه دهقان نیّری، انتشارات محراب قلم کتاب سال شد.
زمستان بی‌شازده، نوشته فاطمه نفری، انتشارات سوره مهر به عنوان اثر تقدیری شناخته شد.
رمان آزاد بزرگسال:
«شهرهای گمشده» نوشته آیدا مرادی آهنی، انتشارات کتاب سده را به عنوان «کتاب سال جشنواره در بخش رمان آزاد» انتخاب کرد.
«رتبه تقدیر» رمان «ابدی» نوشته مهدی صفری، از انتشارات شهرستان ادب شناخته شد.
در پایان این مراسم از مرحوم «امیرحسین فردی» به مناسبت چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی به عنوان چهره ماندگار چهار دهه ادبیات انقلاب اسلامی تقدیر شد.
مریم فردی در سخنانی کوتاهی گفت: خوشحالم در شرایطی که این روزها همه دغدغه نان و گوشت دارند اما کسانی دغدغه بدون چشم داشت مالی دغدغه ادبیات و فرهنگ دارند.
انتهای پیام/ ۱۲۱
