به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از اعتماد، نصرت‌الله تاجیک در یادداشتی نوشت: تصمیم‌گیر اصلی در زمینه خروج نیرو‌های خارجی از خاک سوریه نه ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه است و نه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی. کسی که تصمیم‌گیر نهایی در مورد حضور یا غیاب هر نیروی نظامی خارجی در خاک سوریه است، دولت و مردم سوریه هستند.
به عقیده من هیچ موضوعیتی برای اینکه از ایران درخواست شود تا نیرو‌های خود را از خاک سوریه خارج کند وجود ندارد، جمهوری اسلامی ایران برای مبارزه با تروریسم در خاک سوریه نه از پوتین اجازه گرفته و نه مجوزی از نتانیاهو درخواست کرده است، بلکه مستشاران نظامی ایران، به دعوت و بنا به درخواست رسمی دولت سوریه به این کشور رفته‌اند. درخواست سوریه از ایران برای کمک به ایجاد صلح و ثبات و برطرف کردن سایه خشونت و تروریسم از این کشور، همچنان پابرجاست و هیچ دولت دیگری در دنیا از این حق برخوردار نیست که از ایران بخواهد برخلاف درخواست دمشق و اراده خودش عمل کند. به نظر می‌رسد که در مرحله کنونی از اوضاع سوریه، اصولا طرح چنین مباحثی بسیار زودنارس و خام باشد.
انتشار چنین خبری با این محتوا، در واقع بخشی از تلاش‌های تبلیغاتی بنیامین نتانیاهوست که سیاستمداری استاد در جوسازی و جریان‌سازی خبری است. او با این ادعا دو هدف را همزمان دنبال می‌کند. مهم‌ترین هدف او این است که با موفقیت‌ها و نفوذ ایران در منطقه مقابله کند. هدف دیگر نتانیاهو این است که در سایه فشار روزافزون افکار عمومی درون مناطق اشغالی به دلیل اتهام‌های فساد مالی در آستانه انتخابات فروردین ماه آینده، با ادعا‌های اینچنینی و جوسازی در مورد پیروزی‌های دیپلماتیک، افکار رای‌دهندگان را دستکاری کند. اما واقعیت این است که اصولا بررسی خروج همه نیرو‌های خارجی از خاک سوریه، بسیار زود است. در حال حاضر همچنان بیش از یک‌سوم از خاک سوریه تحت تسلط گروه‌های تروریستی قرار دارد و خروج نیرو‌هایی که با این گروه‌ها مبارزه می‌کنند، در شرایط کنونی تقریبا غیرممکن و بلکه بسیار خطرناک است. شاید بتوان گفت که یکی از گام‌های نهایی حل بحران سوریه خروج نیرو‌های خارجی است، چرا که ابتدا باید صلح و ثبات پایدار در این کشور احیا شود و حاکمیت ملی دولت مرکزی بر همه نقاط کشور برقرار باشد. خروج شتابزده و بی‌برنامه هر نیرویی از خاک سوریه باعث بروز خلأ امنیتی و امکان بازگشت سلطه گروه‌های افراطی و تندرو خواهد شد. اگر قرار باشد، نیرو‌های خارجی خاک سوریه را ترک کنند، اولویت با کشور‌هایی است که بدون دعوت دولت مرکزی و حتی بر خلاف میل و اراده دمشق وارد خاک این کشور شده‌اند. نیرو‌های ترکیه و ایالات متحده امریکا، قطعا اولین نیرو‌هایی هستند که باید سرزمین‌های تحت تصرف خود را به دولت مرکزی سوریه و نیرو‌های متحدش تسلیم کنند و خاک این کشور را ترک کنند. به اضافه اینکه فراموش نکنیم، بخشی از خاک سوریه تحت اشغال رژیم اشغالگر صهیونیستی قرار دارد. در مجموع این مباحث بسیار زودهنگام هستند و بنیامین نتانیاهو آن را به عنوان یک مبحث تبلیغاتی بعد از سفرش به روسیه و مذاکراتش با ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه، به عنوان یک دستاورد مطرح می‌کند. واقعیت این است که مذاکرات دوجانبه پوتین و نتانیاهو، هیچ الزامی برای طرف‌های ثالث ایجاد نمی‌کند، چرا که مساله کمک ایران به امنیت سوریه یک مساله دوجانبه در روابط تهران و دمشق است.
باید تاکید کرد که اگر زمانی مبحث خروج تمام نیرو‌های خارجی از خاک سوریه، به عنوان یک گزینه جدی مورد بحث قرار بگیرد، قطعا آزادی سرزمین‌های اشغالی جولان توسط رژیم صهیونیستی، اولویت اصلی مذاکرات خواهد بود. بدون تردید اشغال چند دهه‌ای بخشی از خاک سوریه که اجماع جهانی تقریبا بدون معارضی در مورد ماهیت اشغالگرانه آن وجود دارد، اولین مساله‌ای است که مورد توجه دولت سوریه قرار دارد. حتی حضور نیرو‌های امریکا و ترکیه در خاک سوریه نیز از اولویت‌های بعدی قرار دارند. چه دولت کنونی سوریه و چه هر دولت ملی که در آینده در این کشور روی کار بیاید، حضور اشغالگران خارجی در جولان را نخواهد پذیرفت. من تصور نمی‌کنم حتی اگر تصمیم دولت روسیه برای تشکیل کمیته بررسی نیرو‌های خارجی جدی شود و روزگاری به اجرایی شدن برسد، بتوان در چنین کمیته‌ای با استاندارد دوگانه با وضعیت سوریه برخورد کرد. جمهوری اسلامی ایران که از ابتدای تشکیل هسته‌های تروریستی در خاک سوریه برای کمک به دولت این کشور حضور پیدا کرده، آخرین گزینه برای خروج از خاک سوریه است. کمک‌های ایران باعث شده است که تروریسم در خاک سوریه، عراق و حتی کل منطقه و در نتیجه حتی از قاره اروپا به تدریج کمرنگ شود. جمهوری اسلامی ایران سرمایه‌گذاری مادی و معنوی بسیار زیادی از سال 2011 برای نجات منطقه از آفت تروریسم انجام داده و قطعا مهم‌ترین کشوری است که باید از منافع منطقه عاری از تروریسم بهره‌مند شود و اجازه یابد تا در سوریه امن و باثبات، ثمره تلاش‌های خود را دریافت کند. حکومت قانونی سوریه هم بر منافع مشروع ایران در این کشور تاکید دارد و قطعا به استمرار حضور و نفوذ جمهوری اسلامی ایران در سوریه نگاه مثبتی دارد.
انتهای پیام/ 112
