به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سمنان، دفاع مقدس با تمام فراز‌ها و فرودهایش بخش عظیمی از تاریخ حماسی انقلاب اسلامی ایران است. حضور رزمندگان و نیروهایی از همه اقشار و گرو‌های مختلف جامعه به رهبری حکیمانه امام خمینی (ره) در این عرصه، دلیل ریشه داشتن دفاع مقدس در باور‌های دینی و ملی ما است که به نوبه خود، تداعی‌گر حادثه پرشور عاشوراست.
رزمندگان و بسیجیان استان سمنان نیز در این مسیر پرافتخار، همانند گوهری درخشان در قالب گردان‌های خط شکن، چه در سال‌های اولیه جنگ که در یگان های لشکر 17 علی بن ابیطالب (ع)، تیپ 28 زرهی، لشکر 21 امام رضا (ع) انجام ماموریت کردند و چه در قالب یگان مستقل 12 قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف مشغول انجام مأموریت بودند.
عملیات بیت المقدس 3 با رمز مقدس «یا موسی بن جعفر (ع)» و با هدف آزادسازی ارتفاعات شمال سلیمانیه و پاسخ به شرارت‌های عراق در بمباران مناطق مسکونی، در منطقه عمومی استان سلیمانیه عراق توسط رزمندگان اسلام و نیروهای زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوقوع پیوست و طی آن سلسله ارتفاعات گوجار، 2080، ملکان و ارتفاعات سه گانه هلگان و روستاهای گوارده و سومر و قطع یال ارتباطی گوجار به اولاغلو آزاد شدند.
تیپ 12 قائم به عنوان محور اصلی عملیات برای تصرف ارتفاع گوجار از سوی قرارگاه انتخاب و عهده دار انجام مأموریتی سنگین شد. این تیپ مأموریت داشت شاخ گوجار را تصرف و سپس عملیات را تا انتهای یکی از یال های گوجار ادامه دهد. سپس منطقه تصرف شده را تأمین و حفاظت کند.
مأموریت مذکور تقریباً بیست روز قبل از انجام به تیپ واگذار شده بود. تغییر وضعیت جوی و بارش نزولات آسمانی اعم از برف و باران، انجام این مهم را به روزهای دیگر موکول می کرد و ناخواسته عملیات را به تأخیر میانداخت. به هر ترتیب، این کار میبایست با همان طرح مانور قبلی، اما در وسعت و مقیاس محدوده کمتری اجرا می شد. این آخرین مأموریت واگذار شده به تیپ 12 قائم (عج) بود.
سازمان رزم تیپ 12 قائم (عج)
تیپ 12 قائم (عج) برای انجام این مأموریت سه گردان کامل به همراه دو گروهان احتیاط به شرح زیر پیش بینی کرد:
1- گردان قمر بنی هاشم
2- گردان ولیعصر (عج)
3-گردان علی بن ابیطالب
4- یک گروهان از گردان امام حسین علیه السلام
5- یک گروهان از گردان سیدالشهداء
شناسایی در عملیات بیت المقدس 3
شناسایی دقیق معابر وصولی به دشمن و انتخاب بهترین راهکار برای رسیدن به هدف یکی از عوامل موفقیت در هر عملیات است. این وظیفه خطیر که گویا همانند بینایی چشم دارای اهمیت است و کار دشوار و طاقت فرسایی است توسط گروه شناسایی اطلاعات و عملیات صورت می گیرد. عملیات مذکور با توجه به تغییر زمان از اولین ابلاغ تا اجرا که شاید حدود یک ماه یا بیشتر طول کشید و همچنین تغییرمکان مانور یگانها، بر شناسایی و قفل کردن معابر نیز قطعاً تأثیرگذار بود.
آغاز شناسایی
برای اولین بار در تاریخ 6 بهمن 1366 مأموریت به تیپ ابلاغ شد و میبابست تیپ 12 قائم (عج) از شاخ گوجار تا پایینتر از قله هلیکان و صخرهها وارد عمل شود. زمان اجرای عملیات هم 18 بهمن ماه مشخص گردید. با توجه به وقت کم نیروها با تلاش زیاد شناسایی را شروع کردند و معابر وصولی به دشمن را مورد شناسایی قرار داده و آماده اجرای مأموریت شدند، اما به علت نامساعد بودن هوا عملیات به تأخیر افتاد.
برای اجرای عملیات با طرح پیشنهادی چهار راهکار شناسایی و قفل شد، اما با توجه به تغییر مانور یگان، دو راهکار تحویل تیپ امام حسن علیه السلام و لشکر 5 نصر شد. راهکار هلیکان تحویل تیپ امام حسن و راهکار پایین تر از هلیکان تحویل لشکر 5 نصر شد و دو راهکار برای تیپ 12 قائم (عج) درنظر گرفته شد. راهکار گردان ولیعصر از شیار بین گوجار و شیلانه آغاز میشد و بعد از عبور از شیار کلیجان به طرف ارتفاع2152 و شاخ گوجار ختم میشد. راهکار دوم که مربوط به گردان قمر بنی هاشم بود، از ارتفاع 1368 روی گوجار شروع و با عبور از ارتفاع 1956 به تقاطع دو یال بالای گوجار ختم میشد.
با توجه به زیاد بودن برف در منطقه و باقی ماندن ردپای نیروهای شناسایی سعی شد تا با یک مرحله، شناسایی به صورت کامل انجام شود تا رفت و آمد زیاد باعث حساسیت دشمن نگردد، اما با توجه به تأخیر افتادن عملیات ناچار می بایست مسیر شناسایی کنترل و چک میشد. به همین دلیل، چند مرتبه در این دو مسیر رفت و آمد صورت گرفت.
وجود برف زیاد در اکثر مسیرهای تردد، وقت کم برای شناسایی، سنگینی مه و آسیب دیدن نیروها از بوران زیاد در منطقه، از مشکلات موجود برای شناسایی راهکارها بود. به همین دلایل نیروهایی که میبایست از شیار کلیجان عبور کنند، با تأخیر وارد منطقه شده و اندکی دیرتر از موعد مقرر و در حوالی صبح با دشمن درگیر شدند. تعداد نیروهایی که برای شناسایی هر راهکار پیش بینی و سازماندهی شده بودند 9 نفر بودند که توانستند با موفقیت کار خود را به پایان برسانند.
بعد از انجام شناسایی برای کنترل راهکار شیار تنگه گوجار – شیلانه، و جلوگیری از نفوذ دشمن به راهکار، یک گروهان از نیروهای گردان سیدالشهدا بر روی ارتفاع 1925 مستقر و با دقت دشمن را تحت نظر داشتند، البته هرچند که این استقرار دو کار را انجام میداد: یکی کار کنترل منطقه شناسایی شده و دیگری حالت پدافندی در برابر دشمن را داشت.
طرح مانور
گردان ولیعصر از قسمت شمالی ارتفاع گوجار از شیار کلی جان به خط دشمن نزدیک و شاخ گوجار را تصرف نماید و پس از تصرف شاخ گوجار، عملیات را به سمت یال چپ ادامه داده تا با گردان قمر الحاق نماید.
گردان قمر بنی هاشم از سمت راست هلیکان و یا به عبارتی از شرق ارتفاع روبروی گوجار خود را به بالای ارتفاعات رسانده و با دشمن درگیر و بعد از عقب راندن دشمن به سمت راست ارتفاع (شمال ارتفاع) که همان شاخ گوجار است مأموریت را ادامه تا به گردان ولیعصر ملحق شود.
گردان علی بن ابیطالب در صورت ضرورت بعد از تصرف یال گوجار در ادامه ی کار گردان قمر بنی هاشم وارد عمل و یال پشت یال اصلی که محدوده مأموریت تیپ 35 امام حسن علیه السلام بود را اشغال و دشمن را به عقب براند.
یک گروهان از گردان امام حسین علیه السلام در مسیر حرکت گردان ولیعصر در نزدیکی نقطه درگیری با دشمن در کنار یک صخره مستقر تا در صورت ضرورت به پشتیبانی گردان ولیعصر رفته و در ادامه تک او را یاری نماید.
ضمناً با توجه به نزدیکی ارتفاع 1925 به شاخ گوجار یک گروهان از گردان سیدالشهداء از دو شب قبل از آغاز عملیات در آن پدافند و ضمن کنترل راهکار شناسایی شده در صورت نیاز در شب عملیات یا بعد از آن بکارگیری شود. علاوه بر اینکه در طرح مانور جایگزینی گروهان دوم امام حسین علیه السلام در صورت حرکت گروهان اول نیز تصریح شده است.
انتهای پیام/
