نیویورک تایمز: توتالیتر رفت، اما توتالیتاریسم ماند
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از سازندگی، آنچه رخ داد در ظاهر بسیار ساده بود؛ مردم در اعتراض به افزایش قیمت نان به خیابان آمدند و بعد از آن به امید تحقق دموکراسی تا پایان حکومت بشیر بر موضع خود ایستادند
پس از ماه‌ها اعتراض به افزایش قیمت مواد غذایی در نهایت ارتش وارد میدان شد و عمر البشیر را از قدرت برکنار کرد، قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد و قدرت را در اختیار گرفت.
طبیعتا این مهم باید برای مردمی که طی این ۳۰ سال رنج‌های بسیاری برده‌اند، نقطه عطفی قلمداد شود و برای نخبگان حاکم که کشور را به این روز انداختند، درسی آموزنده باشد. اما حقیقت تلخ است، مردم سودان به آنچه می‌خواستند دست نیافتند. آن‌ها خواستار گذار مسالمت‌آمیز و دموکراسی در قدرت بودند، نمی‌خواستند قدرت میان خودی‌های حاکم دست به دست شود، اما تاریخ ثابت کرده که اصولا ریشه‌کن کردن ساختار‌های توتالیتر و دیکتاتوری و برگزیدن رهبرانی دموکرات تقریبا در کوتا‌ه‌مدت نشدنی است. تحقق این مهم زمان‌بر است و نیازمند مبارزه‌ای است طولانی و سخت؛ بنابراین شاید بتوان گفت: آنچه در سودان رخ داد این است «رهبری توتالیتر سودان رفت، اما توتالیتاریسم ماند». برخی ناظران با اشاره به حضور چهره‌های رادیکال در کابینه بشیر و تلاش این گروه برای سرکوب اعتراض‌ها معتقدند که برقراری مسالمت‌آمیز اعتراض‌ها را باید مولفه‌ای امیدوار‌کننده قلمداد کرد. ارتش برابر خواست رادیکال‌ها مبنی بر سرکوب مردم از انجام این مهم خودداری کرد. پاسخ به چرایی این مسئله را کسی نمی‌دانست تا این که ژنرال عواد ابن عوف، وزیر دفاع سودان طی بیانیه‌ای از به دست گرفتن قدرت صرفا برای دو سال گفت. آن زمان همه چیز روشن شد، ارتش تبانی کرده بود تا با قربانی کردن البشیر قدرت را در دست بگیرد.
ارتش خود را نماینده مردم قلمداد می‌کند، اما هیچ‌کس نمی‌داند مراد از بیان چنین عبارتی چیست. آیا بیانیه اخیر نظامیان می‌تواند مطالبه مردم سودان که همانا اجرای اصول حاکم بر دموکراسی است را محقق کند؟ ناظران می‌گویند خیر. هم‌اکنون نوعی چند‌صدایی و رقابت میان نیروهای امنیتی نیز ایجاد شده است. با این حال گروهی دیگر از تحلیلگران سقوط بشیر و بازداشتش توسط ارتش را نشانه‌ای مثبت قلمداد می‌کنند. از منظر آن‌ها شواهد نشان می‌دهد که سودان می‌خواهد از حالا به بعد برمبنای قوانین و هنجار‌های بین‌المللی رفتار کند.
با این حال حقیقت مغفول در تحلیل این دسته آن است که فرمانده‌ای که قدرت را در اختیار گرفته نیز به سان عمر البشیر به اتهام جنایت جنگی در دارفور تحت تعقیب است. به‌طور کلی باید گفت که نخبگان حاکم سودان ناچارند برای پایان دادن به نبرد دارفور راهی پیدا کنند. علاوه بر این آن‌ها باید به درخواست دموکراسی‌خواهانه سودانی‌ها نیز توجه کرده، ساختار ویران اقتصادی این کشور را بازتعریف و آن را در مسیری متفاوت تعریف کنند.
طبیعتا صاحبان قدرت جدید برای بازتعریف شرایط حاکم و بهبود وضعیت سودان ناچارند علاوه بر همکاری با سایر بازیگران منطقه‌ای با کشور‌های بزرگ جهانی، چون ایالات متحده همکاری کرده و از حمایت‌شان برخوردار شوند. سرنوشت بشیر حقیقتی را یادآوری کرد، دیکتاتور‌ها به همان اندازه که قدرت‌شان به نظر پایان‌ناپذیر است، به همان میزان آسیب‌پذیرند. افزایش قیمت نان می‌تواند سرنوشت یک دیکتاتور را تحت تاثیر قرار دهد.
انتهای پیام/ 112
