به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، عملیات والفجر 1 در 21 فروردین ماه سال 62 در منطقه عمومی فکه با رمز «یا الله، یا الله، یا الله» آغاز شد. شهدای مربوط به قتلگاه فکه که امروزه عاشقان زیادی را برای زیارت شهدا به این منطقه می‌کشاند در این عملیات به شهادت رسیدند. شهید آوینی که در پی شناسایی پیکر شهدا و ساخت فیلم به منطقه فکه رفته بود در چند قدمی قتلگاه فکه به شهادت رسید.
تابلویی که روی آن محل شهادت 120 شهید عملیات وافجر مقدماتی درج شده است بر رمل‌های منطقه‌ای قرار دارد که هر ساله میزبان زائران زیادی از سراسر کشور است. به گفته گلعلی بابایی «نقطه‌ای که 120 شهید «والفجر مقدماتی» را پیدا کردیم، یک گودی بزرگی بود که وقتی در این عملیات در محاصره دشمن قرار گرفتیم، مجروحان را به این نقطه امن می‌آوردند و امدادگران آنها را مداوا می‌کردند؛ پیکر شهدا را نیز به این نقطه منتقل می‌کردند تا در صورت شکسته شدن خط، آنها را به عقب ببرند؛ رزمندگانی هم که می‌خواستند در تیررس دشمن قرار نگیرند، در این نقطه بودند؛ در واقع گودال قتلگاه جان‌پناه رزمندگان بود وقتی منطقه به محاصره دشمن درمی‌آید، عراقی‌ها شهدای داخل قتلگاه را در همان مکان نگه می‌دارند، حتی به برخی از مجروحان تیرخلاص می‌زنند و بعضی از آنها را مانند آقای ربیعی، با خودشان به اسارت می‌برند.»
رضا چراغی فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله در این عملیات به شهادت رسید. حاج حسین الله کرم از همرزمان شهید چراغی درباره این شهید و شهادت وی گفته است: «در عمليات والفجر يک در منطقه عمومی فكه كه حاج همت فرماندهی قرارگاه ظفر را بر عهده گرفت، رضا همچنان فرمانده لشكر 27 بود.
لشكر وظيفه داشت كه با نيروهای ارتش ادغام شود و ارتفاعات پيچ انگيزه و جبل فوقی را فتح كند و به سمت عمق خاک دشمن برای تصرف تاسيسات نفتی پيش برود. ارتفاعات 112 توسط گردان مالک و گردان كميل به تصرف در آمد. گردان ميثم و ديگر گردان ها نيز به سمت ارتفاعات 143 و پاسگاه بجيله و در امتداد آن به تاسيسات نفتی قزلبان حمله كردند كه محور عمليات لشكر را تشكيل می‌داد.
صبح روز عمليات، رضا خود را زير رگبار تيربارها و دوشكاهای دشمن كه بی‌امان شليک می‌كردند، به كانال گردان كميل در سمت راست ارتفاع 112 رساند. آن روز جهت همه قبضه های كاتيوشا و خمپاره دشمن به طرف محور لشكر بود.
در عمليات والفجر يک، از روحيه بالای رضا، بچه های گردان كميل و انصار و مالک روحيه می‌گرفتند. به همراه حاج عباس كريمی و زجاجی و چراغی، به گردان ميثم (به فرماندهی شهيد مختار سليمانی) رفتيم و آنجا درباره الحاق بين ارتفاعات 112 و 143صحبت كرديم. گردان ميثم بايد از سمت راست، يعنی محور 143 عمل می‌كرد. رضا خودش را به خط اول گردان ميثم رساند. با وجود شهيد سليمانی در آن محور، لزومی نداشت رضا هم آنجا باشد. ولی هر چه اصرار كرديم برگردد عقب، قبول نكرد. سرانجام هم به شهادت رسيد. او لايق شهادت بود و سرانجام به آرزويش رسيد.»
انتهای پیام/ 141
