نباید از جامعه خشن خشنود بود!

گروه اجتماعی دفاع‌پرس- میثم بشیرنژاد؛ امروز به دلایل مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و ... جامعه با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است و کسی هم منکر این موضوع نیست، ولی خود این مساله باید برای همه شهروندان حائز اهمیت باشد که بیشتر از قبل هوای همدیگر را داشته باشند. گذشت کردن و اجازه دادن و تمکین به قانون در جا‌هایی که ضرورت ایجاد می‌کند، تا حدی زیادی تنش‌ها را کم خواهد کرد.

چه می‌شود فوتبال به عنوان یک ورزش پُرهیجان و جذاب که تماشاگران زیادی را به استادیوم و پای تلویزیون می‌کشاند، به یکباره صحنه جنگ و میدان رزم می‌شود و زیبایی و جذابیت آن، جای خود را به زشتی و پلشتی و رفتار مناسب و پهلوانی، جای خود را به پرخاشگری و خشونت می‌دهد؟

گویا جامعه عصبی‌تر از قبل به سمت خشونت میل کرده است. آستانه تحمل افراد بسیار پایین آمده و هر لحظه کسانی را می‌بینیم که مانند بمبی آماده انفجارند که هم به خود و هم دنیای اطرافشان آسیب می‌زنند. چندی است که هر روز اتفاقات ناگوار درگیری و نزاع که گاهی منجر به قتل هم هست در جامعه به گوش می‌رسد و این بسیار نگران کننده است.

برخی روانشناسان و آسیب شناسان اجتماعی معتقدند که جوان و نوجوان باید هیجانات خود را تخلیه کند و برای محقق شدن این امر، باید امکانات لازم و اقتضای سن آن‌ها فراهم باشد و شرایطی پیش بیاید که ضمن تخلیه روحی و روانی، بروز و ظهور هیجانات ایجاد شده، کمترین تبعات و خسارات را هم برای جامعه و محیط زندگی به دنبال داشته باشد.

 از کارهای خوب هم نمی‌توان به راحتی چشم پوشی کرد. اخیرا در مسابقات لیگ برتر فوتبال تیم نساجی مازندران در زمین خود میزبان تیم صنعت نفت آبادان بود که علی‌رغم اینکه نتیجه بازی را به حریف جنوبی خود واگذار می‌کند؛ اما اتفاقی افتاد که بسیار حائز اهمیت و کلاس درس بود. طرفداران بی‌شمار و متعصب نساجی یکدست و یکصدا هم به تیم فوتبال صنعت نفت و هم به هوادارانش خوش آمد گویی گفتند؛ این حرکت زیبا برخلاف نتیجه بازی که فراموش شدنی است، بدون شک سال‌ها بعد هم ماندگار می‌شود.

نقش گروه همسالان و دوستان در تعدیل و یا بروز و ظهور هیجانات بسیار حائز اهمیت است که خانواده‌ها باید توجه ویژه‌تری نسبت به این موضوع داشته باشند. در واقع توجه خانواده‌ها و حساسیت آنها به این موضوع در سطح کلان‌تر کمک به اجتماع و کاهش تنش‌ها و خشونت‌ها خواهد بود.

وقتی به جای خشونت می‌توان با آرامش و مهربانی برخورد کرد، بی‌ تردید شان و منزلت انسانی‌مان را احترام می‌گذاریم. می‌گویند که آدم‌ها را زمانی که عصبانی‌اند، بهتر می‌توان شناخت. گاهی می‌توان خویشتن داری کرد. نباید بگذاریم جامعه و محیط زندگی مان سیر عصبانیت و پر التهابش بیشتر و عمیق‌تر شود. گاهی قُبح یک عمل فرو می‌ریزد و یک ضد ارزش جای ارزش‌ها را می‌گیرد. متاسفانه امروز هتاکی‌ها و خشونت‌ها هم در فضای مجازی رشد سریعتری به خودش گرفته است و برخی افراد با پخش فیلم و کلیپ و عکس به دنبال لایک و تایید هستند. غافل از اینکه چقدر ترویج این فرهنگ مخرب می‌تواند اثرات وحشتناک و جبران ناپذیری بر روح و روان جامعه و به ویژه نسل جوان داشته باشد.

هرچند به اعتقاد روان شناسان «ناکامی‌ها» از عوامل عمده پرخاشگری و خشونت در جامعه به حساب می‌آید، ولی  این مساله باعث نمی‌شود که از عوامل کنترل اجتماعی با پدیده خشم هم غفلت کرد.

باید درنظر داشت اماکن عمومی و ورزشی ما باید عاری از مسائل تنش زا باشد. توی خیابان، مترو، اماکن عمومی و استادیوم‌ها قطعا آدم‌های مختلف با طرز تفکر گوناگون هستند که به انحاء مختلف و شرایطی که در زندگی شخصی خود دارند امکان سرریز  شدن این مشکلات برای آن‌ها زیاد است. مهم این است که ما در کنار آنها، با این مقوله و این افراد چطور برخورد بکنیم؟ گاهی با یک لبخند و یک عذرخواهی کوچک جلوی اتفاقات بزرگتر گرفته می‌شود. گاهی با گذشت کردن و حق به دیگری دادن، می شود جلوی تجمع افراد، فیلم گرفتن و عواقب ناپیدای یک مسئله را  گرفت.

آمار‌ها نشان می‌دهد که در سال گذشته بیش از 600 هزار نفر به پزشکی قانونی مراجعه داشته‌اند و روند نزاع‌های خیابانی نیز نسبت به سنوات قبل رو به افزایش است و این همان آلارم‌هایی است که نباید به راحتی از کنار آن گذشت. به‌خصوص برای مردمی که به مهربانی و میهمان نوازی در دنیا شهره هستند.

به میزان جمعیت کلان شهرها، اتفاقات و وقایع و آسیب های اجتماعی در شهر‌های بزرگ با وجود ترافیک، آلودگی هوا و .. بیشتر از جا‌های کم جمعیت تر است که برای کاهش تنش و خشونت، مسئولان با کمک روان شناسان و آسیب شناسان اجتماعی در این خصوص باید تدابیر بهتر و موثرتری اتخاذ کنند.

خشونت و تنش‌های اجتماعی قابل دفاع نیست و همیشه جامعه را با چالش‌های مختلف رو به رو می‌کند. ولی آن‌چیزی که باید به آن دقت‌نظر شود، کاهش این میزان از حجم تنش و التهاب و خشونت است که بسیار افزایش یافته است؛ و باید همانطور که   بستن کمربند در قانون راهنمایی و رانندگی برای کاهش تصادفات، تاثیرگذار بود، برای کاهش خشونت و نزاع هم از کمربند قانون استفاده شود که قبل از اینکه حادثه و اتفاق ناگوار و جبران ناپذیری بیفتد، در این رابطه؛ قانون، دستگاه قضایی و محکمه ورود پیدا کنند.

البته نباید فراموش کرد که  اگر هر کسی از افراد جامعه از خودش شروع کند و در بروز رفتار‌های بیرونی و تعاملات اجتماعی ظرفیت روحی و روانی‌اش را بالا ببرد، می‌تواند در طیف وسیع‌تر به جامعه و محیط زندگی خود نیز، بهتر کمک نماید. هر چند توجه به خوش اخلاقی و خوش رفتاری و مردمدار بودن هم می‌تواند بسیاری از گره‌ها را باز کند.

لازم است دستگاه‌ها، مسئولان و متولیان امر هم در این خصوص حساسیت بیشتری به خرج بدهند، با کاهش فشار اقتصادی و اجتماعی و همچنین رفاه نسبی، ایجاد و احداث اماکن ورزشی و تفریحی، راه‌اندازی پارک‌ها و فضای سبز مناسب، دسترسی به مراکز مشاوره، روانشناسی و روان‌پزشکی برای همه افراد، تهیه فیلم‌ها و محصولات فرهنگی و اجتماعی و ... خود می‌تواند تا حد بالایی در تعدیل بسیاری از رفتار‌های تند و ناخوشایند و خشونت‌آمیز در جامعه پُرالتهاب و پراسترس امروز جلوگیری بعمل آورد.

انتهای پیام/102