به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از سازندگی، اروپا بعد از خروج یکجانبه ایالات متحده امریکا از اقدام جامع مشترک یا همان برجام اعلام کرد که به تعهداتش نسبت به این توافق چندجانبه پایبند است. حقیقتا در آن برهه زمانی اروپا به‌شدت سیاست‌های انحصارگرایانه واشنگتن درباره برجام، توافقی که میان چند بازیگر بین‌المللی محقق شده بود و حتی توسط شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد، را به چالش کشید، اما این کنش صرفا لفظی بود و در عمل شاهد هیچ حرکت جدی نبودیم.
با این حال نکته‌ای که نباید آن را فراموش کرد نقش و بازی دو گانه فرانسه در معادلات میان ایران و امریکا است. در جریان رایزنی‌ها میان مقام‌های ایران، اروپا و امریکا برای تحقق برجام پاریس تلاش داشت تا در مسیر تحقق این مهم سنگ‌اندازی کند، این حقیقتی است که در همان برهه زمانی نیز رسانه‌ها بدان پرداختند و تحلیل‌هایی درباره چرایی این سیاست مطرح شد.
پس از خروج «دونالد ترامپ» به شکلی یکجانبه از برجام فرانسه نیز هم‌صدا با دو کشور اروپایی دیگر یعنی آلمان و بریتانیا اعلام کردند که خواستار حفظ برجام هستند، آن‌ها با صدور بیانیه‌ای از تهران نیز خواستند تا به مفاد این توافق پایبند باشد، با این حال در همان بیانیه سه‌گانه‌ای مطرح شد که در راستای آن می‌توان بازی متناقض اروپا را بررسی کرد.
براساس این بیانیه اروپا (فرانسه، آلمان، بریتانیا) از ایران خواسته بودند که برنامه موشکی‌اش را متوقف کرده، فعالیت منطقه‌ای‌اش را کاهش دهد و به حمایتش از گروه‌های به ادعای آن‌ها تروریستی پایان دهد. طبیعتا شروط مطرح شده نشان‌دهنده تاکتیک متناقض این بازیگران است که در راس آن‌ها فرانسه قرار دارد.
«امانوئل مکرون» رئیس‌جمهوری فرانسه تلاش دارد تا هم خود را متحد واشنگتن قلمداد کند و در عین حال در قامت حامی برجام هم‌صدا با همتایان اروپایی‌اش تعهداتی را برای حراست از برجام و منافع تهران مطرح کرده است که بخشی از آن قرار بود به واسطه ساز و کار ملی موسوم به «SPV» محقق شود که بعد‌ها زمینه ساز ایجاد شرکتی موسوم به اینستکس شد، موسسه‌ای که قرار بود فارغ از فشار‌های ایالات متحده روند تعاملات تجاری- مالی ایران و اروپا را هموار کند.
اما در عمل شاهد فعالیت منفعل این شرکت و بازیگران اروپایی بودیم. از همین رو می‌توان از عبارت «بازی دو گانه اروپا با ایران» استفاده کرد. وزیر امور خارجه فرانسه نیز بسان همتایان آلمانی و بریتانیایی‌اش بار‌ها مسئله موشکی ایران را مطرح کرده، در صورتی که مسئله موشکی ایران کاملا جنبه داخلی دارد و هر کشوری برای دفاع از تمامیت ارضی خود باید به چنین تجهیزاتی مجهز شود، از همین رو مذاکره درباره آن در هیچ شرایطی موضوعیت ندارد.
علاوه بر این فرانسه در نحوه محکومیت واشنگتن برای تبعیت نکردن از قطعنامه ۲۲۳۱ بسان همتایانش بسیار منفعل عمل کرد که این خود نشانی واضح از بازی دوگانه این کشور دارد. در صورتیکه اروپا خواهان حفظ برجام باشد، داشتن چنین استاندارد‌های دوگانه و تناقضات آشکار می‌تواند روی نگاه ایران به این توافق هسته‌ای تاثیر بگذارد.
طبیعتا در بازه زمانی دو ماهه ارائه‌شده توسط حسن روحانی، رئیس‌جمهوری کشورمان اروپایی‌ها به خصوص بازیگرانی، چون فرانسه فرصت دارند تا مواضعشان را به روشنی مشخص کنند، آیا می‌خواهند در قامت متحد ایالات متحده بمانند یا آن که در دفاع از هنجار‌های حقوقی و اخلاقی کنار تهران قرار خواهند گرفت. موضع گیری درباره چنین مهمی نمی‌تواند صرفا لفظی باشد، اروپا به خصوص فرانسه در عمل باید ثابت کند که به تعهداتش برای ارسال تکنولوژی و خرید یک سوم نفت و گاز ایران و غیره... پایبند است.
انتهای پیام/ 241
