به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از روزنامه جوان، به‌رغم فشار‌ها و تهدید‌ها و تحریم‌های سلطه‌گران غربی، اما مقاومت مردم ایران در ماه‌های اخیر در برابر فزون‌خواهی‌های سلطه‌گران غربی با محوریت امریکایی‌ها، این روز‌ها به تعیین‌کننده‌ترین عنصر در روند تعاملات بین‌المللی تبدیل شده است. آنچه در روزهای اخیر و درپی صدور بیانیه دیرهنگام شورای عالی امنیت ملی اتفاق افتاد و به تبع آن واکنش امریکایی‌ها و اروپایی‌ها را درپی داشت ناشی از این روند است و نشان داد که اگر مسئولان ایران به درستی و به‌موقع از مؤلفه‌های قدرت خود استفاده می‌کردند، روند فشار‌ها و تحریم‌ها به اینجا نمی‌رسید. شاهد مثال این مدعا سخنان پمپئو، وزیر خارجه امریکا هفته گذشته و بعد از اعلام محدودیت‌های هسته‌ای اخیر امریکا علیه ایران است. آنگاه که خبرنگار از وی سؤال می‌کند که ایران گفته می‌خواهد از برخی همکاری‌های مربوط به توافق برجام بیرون برود، در پاسخ می‌گوید که: آن‌ها دو سال است که خیلی تهدید‌ها می‌کنند. هفته پیش از این نیز نشریه واشنگتن‌تایمز در سرمقاله‌ای که توسط شورای سردبیری روزنامه تهیه و نشر یافته بود دلیل تجری ترامپ در تشدید روند تحریم‌های امریکا علیه ایران را همین مسئله دانسته و می‌نویسد که تهران با وجود تهدیداتی که کرده بود به اقدامات امریکا پاسخ نداده و دولت ترامپ احتمالاً به واسطه این انفعال جسور شده، در حال تشدید این وضعیت است و تلاش می‌کند با تهدید خریداران، باقی‌مانده صادرات نفت ایران را نیز حذف کند.
انتشار بیانیه شورای عالی امنیت ملی در روز چهار شنبه که طی آن اعلام شد ایران بر اساس بند‌های ۲۶ و ۳۶ برجام با هدف احقاق حق خود به دلیل عدم رعایت مفاد آن توسط امریکا و اروپایی‌ها، خود را متعهد به رعایت محدودیت‌های مربوط به نگهداری ذخایر اورانیوم غنی شده و ذخایر آب سنگین نمی‌داند و طی آن فرصت ۶۰ روزهای برای امریکا و اروپا برای اجرای تعهدات خود در حوزه بانکی و نفتی قائل شد، گام آغازین و دیرهنگامی بود که ایران در برابر روند فزون‌خواهی‌های استکبار برداشت.
واکنش‌های منفعلانه اروپایی‌ها اگرچه نشان داد که آن‌ها اختیار چندانی در اتخاذ تصمیم مناسب مبتنی بر تعهدات خود به‌عنوان یک نظام مستقل سیاسی را ندارند و به قول آقای روحانی منتظر تصمیم «کدخدا» هستند، اما واکنش ترامپ قابل تأمل و عبرت آموز است.
ترامپ که این روز‌ها در همه عرصه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی خود را ناکام می‌بیند که نه‌تن‌ها نتوانسته ناتوی عربی را پیش برده و کشور‌های منطقه را علیه ایران متحد کند، بلکه ناکامی در جا انداختن طرح معامله قرن هم در درگیری اخیر صهیونیست‌ها و مقاومت فلسطین که با تسلیم رژیم صهیونیستی، پایگاه منطقه‌ای اش را متزلزل‌تر کرد اثبات شد، در مذاکره با کره شمالی نیز به شکست رسید، در ونزوئلا نیز به‌رغم دخالت‌های نابجا و سکوت حقیرانه سازمان ملل در پیشبرد اهدافش در سرنگونی دولت قانونی این کشور ناکام ماند و از جنگ تجاری با چین نیز طرفی نبست اکنون به التماس مذاکره با ایران افتاده است و روز پنج شنبه ۱۹ اردیبهشت می‌گوید دوست دارد ایرانی‌ها با او تماس بگیرند و پای میز مذاکره بنشینند. می‌توانیم توافق کنیم به یک توافق منصفانه (؟!) برسیم. او سپس از همه ادعا‌های گذشته امریکا علیه ایران در زمینه توان موشکی، نفوذ منطقه‌ای، حقوق بشر و... عدول کرد و در حالی که طی سال‌های اخیر آژانس بین‌المللی هسته‌ای بیش از ۱۴ بار سلامت فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تأیید کرده، مدعی می‌شود که ما می‌خواهیم آن‌ها سلاح هسته‌ای نداشته باشند، چیز زیادی از آن‌ها نمی‌خواهیم.
شاید اگر خیانت آل‌سعود علیه مردم خود و کشور‌های منطقه نبود که با قرارداد‌های تسلیحاتی و تجاری بیش از ۵۰۰ میلیارد دلاری خود به اقتصاد امریکا رونق داد، ترامپ هیچ کارنامه‌ای جز تصویر یک رئیس‌جمهور دیوانه و غیرقابل‌پیش‌بینی برای جامعه جهانی نداشت. او اکنون در شرایطی که کمتر از ۲۰ ماه به انتخابات آینده امریکا مانده، در حالی که هیچ کارنامه روشنی ندارد و جایگاه امریکا را در عرصه جهانی به شدت تنزل داده است، با فشار تحریم علیه ایران انتظار دارد تا در یک جلسه که از منظر او بسیار فرمایشی‌تر از برجام است، ایران را پای میز مذاکره نشانده و با القای تسلیم ایران، آینده خود را تضمین کند.
فارغ از انتخابات آینده امریکا، آنچه فراتر از انتخاب ترامپ و یا رقیبی از حزب دموکرات هیئت حاکمه امریکا را از روند تحولات کنونی نگران کرده، تحقیر و ناتوانی کاخ سفید در برابر عزت و عظمت مردم ایران است، که با ایستادگی و اقتدار خود در برابر بی نظیر‌ترین فشار‌ها و تحریم‌ها تمامیت کاخ سفید را به چالش کشیده و آنگاه هم که دم از آمادگی نظامی و یا اعلام اعزام ناو هواپیمابر به منطقه می‌کند، در واکنش به آمادگی‌ها و هشدار‌های نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران و یا نیرو‌های مقاومت در منطقه است که بیش از سیاسیون، نظامیان امریکا را در برابر جبهه گسترده‌ای قرار داده که هیچ حد و مرزی برای آن نیست که باید همواره آماده باشند و هر لحظه آماده اصابت تیر غیبی باشند که سرمنشأ آن را نتوانند رهگیری کنند.
ترامپ که در ماه‌های اخیر ضدایرانی‌ترین و شدید‌ترین سیاست‌های تحریمی علیه مردم ایران را اعمال کرده، در حالی دم از مذاکره می‌زند که با پشت پا زدن به توافق برجام، عملاَ رؤیای «مذاکره»، برخی در ایران و اینکه با مذاکره با «کدخدا» با ایران می‌توانند اهداف را پیش ببرند به کابوس تبدیل کرد و آن‌ها را حداقل در کلام، در صف مقابل کاخ سفید و مخالفان مذاکره قرار داد.
اما فارغ از شعار‌های دولتمردان، آنچه به ایستادگی مردم ایران در مقابله با فزون‌خواهی‌های امریکا قوام می‌بخشد، کار و تلاش آن‌ها برای حل مشکلات مردم است که متأسفانه نه‌تن‌ها هیچ اراده‌ای برای کمک به مردم و حل مشکلات اقتصادی و معیشتی دیده نمی‌شود، بلکه عرصه بازار ر‌ها شد و معاون اول رئیس‌جمهور نیز اذعان می‌کند که کاری از دستش برنمی‌آید و می‌گوید توان نظارتی ما همین مقداری است که هست و البته این همان پاسخی است که در کنار بی عملی دشمن را به تشدید فشار‌ها مصمم‌تر می‌کند. ایستادگی در مقابل جبهه گسترده و همه‌جانبه دشمن عملکرد جبهه‌ای و آرایش همه جانبه‌ای را می‌طلبد، مردم به سهم خود عمل کرده‌اند، دولت و حامیانش نیز باید به سهم خود به درستی عمل کنند.
انتهای پیام/ 241
