به گزارش دفاع پرس، عباس اسلامی پور در وبلاگ روشنای صبح نوشت: روزهای آخر شهریور سال 1359 رژیم بعث عراق به نمایندگی از استکبار جهانی، آغازگر جنگی شد که گرچه خسارات و زیانهای فراوانی به جهت اقتصادی و اجتماعی و ... سبب شد اما به گفته عارف مهربان جماران یک، نعمت بود ...
در سال ششم جنگ تحمیلی و در روزهایی که خورشید با اشعههایش سعی داشت گرمای خود را بر سرمای پائیز سال 1365 نشان دهد، آسمان شهر اندیمشک مملو از پرندههای آهنین شد که سعی داشتند پرچم مقاومت و ایستادگی را از دست مردم این دیار به زیر بکشند، هر لالهای که در بمباران یک ساعت و چهل و پنج دقیقه ای شهر بر زمین خونرنگ شهر پرپر میشد، هجای بلند ایثار از گوشهای دیگر فضا را پُر میکرد.
روز سه شنبه چهارم آذر ماه سال 1365 در حالی که ساعت از یازده و چهل و پنج دقیقه گذشته بود دشمن بعثی با بهره گیری از توان نیروی هوایی خود و با 54 فروند هواپیمای اهدایی کشورهای استعمارگر، مردم اندیمشک را مورد هجوم خود قرار دادند و در این مدت دیوارهای شهر همچون گهوارهای مدام می لزرید اما هیچگاه فرو نریخت.
پرسشی که اذهان را مشغول میسازد، انتخاب یک شهر با جمعیتی حدود 50 هزار نفر و بمباران طولانی مدت آن چه ارزشی برای صدام و نیروهای حزب بعث داشت؟
نامگذاری سال 1365 از سوی امام خمینی (ره) به نام سال پیروزی میتوانست نقطه عطفی در حوادث سال ششم جنگ باشد سالی که در تیرماه آن مهران آزاد شد و در شهریور آن اجلاس هشتم غیر متعهدها بر پا و با سخنرانی قاطع و حکیمانه حضرت آیت الله خامنه ای و تحمیلی بودن جنگ و متجاوز بودن عراق مطرح شد.
در این سال قطعنامه 588 در شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد جنگ تحمیلی عراق به ایران تصویب، اما بدلیل این که از نام بردن کشور متجاوز پرهیز شده بود، جمهوری اسلامی ایران آن را نپذیرفت . همچنین اعزام تاریخی سپاهیان حضرت محمد (ص) که در قالب سپاه یکصد هزار نفری شکل گرفته بود، پیام مهم ایستادگی و مبارزه تا پیروزی را نوید میداد و سرانجام نیز عملیات غرور انگیز کربلای 5 که دروازه شهر بصره را به لرزه در آورد از حوادث سال 1365 بود که به عقیده نگارنده سالی متفاوت در دوران هشت ساله جنگ تحمیلی به شمار میرود .
دشمن هم با توجه به پیام مهم حضرت امام (ره) و رصد شرایط جمهوری اسلامی و حوادث میدانی جنگ تحمیلی، هجوم هوایی را سرلوحه کار خود قرار داد و اوج جنگ شهرها را رقم زد.
البته ناگفته پیداست در حملات هوایی دشمن بعثی هدف، ایجاد رعب و وحشت و شکستن حلقه مقاومت مردم در پشت جبهه و انهدام مراکز مهم پشتیبانی کشور بود. در این راستا شهرهای مختلف کشور از جمله تهران، اصفهان، اهواز، قم و تأسیسات نفتی در خلیج فارس مورد هدف بمباران هوایی واقع شدند.
اما برای طولانی ترین بمباران هوایی در اندیمشک می توان دلایل زیادی برشمرد که مهمترین آن پیوند ناگسستنی مردم این دیار با مولا و مقتدای خویش و اعزام فرزندان برومند این شهر در خط مقدم بود، فرزندانی که در قالب گردان حمزه و پیش از آن گردان قائم توانستند در عملیاتهای مهمی چون فتح المبین، بیت المقدس والفجر 8 و نصر 4 فداکاری کنند.
دلیل دوم، نوشته اعتراف گونه آقایان آنتونی کردسمن و آبراهام واگنز در کتاب درسهایی از جنگ مدرن میباشد که در آن به صراحت بیان شده در 25 نوامبر 1986 (4 آذرماه 1365) دور جدیدی از حملات هوایی عراق آغاز شد . حدود 54 جنگنده عراق به 6 هدف که شامل پایگاه شکاری نزدیک دزفول، یک پادگان نظامی، یک پایگاه هوایی، تأسیسات لارک و ایستگاه راه آهن اندیمشک (حمله) شد.
مشاهده میشود این هجوم طولانی مدت با برنامه ریزی و کاملاً هوشمندانه از سوی جبهه دشمن صورت گرفته است چرا که اگر اندیمشک در سال ششم جنگ تحمیلی که سال پیروزیهای بزرگ بود، عقبه استراتژیک و مهم در جبهههای میانی و جنوب محسوب میشد با انهدام و یا کم اثر شدن نقش آن، در صحنه نبرد نیروهای رزمنده دچار مشکلات و چالشهای بزرگ میشدند این اهمیت از آن رو بیشتر خودنمایی میکند که :
1- انهدام خط راه آهن بعنوان حلقه اتصال جبهههای جنوب و میانی با مرکز کشور، سبب اختلال در اعزام نیرو و امکانات پشتیبانی به خط مقدم میشد.
2- انهدام مخازن نفت مستقر در اندیمشک سبب اخلال در تولید نفت و شوک اقتصادی را رقم میزد.
3- انهدام ایستگاه اصلی برق شمال که در منتهی الیه جنوبی شهر واقع است موجب بروز قطعی برق و ذخیره انرژی میشد.
4- از بین بردن نیروی انسانی که در 21 پادگان اطراف شهر اندیمشک مشغول آموزش و آمادگی جهت حضور در خط مقدم بودند، سبب خالی شدن جبهههای میانی و جنوب از نیروی رزمنده میگشت.
دشمن با همه توان خود در آذر ماه 1365 برای شکستن این حلقه مهم سعی کرد اما مردم قهرمان و مقاوم اندیمشک، در حماسهای ماندگار، سرود مقاومت را سر دادند و در این روز که 75 شهید از شهروندان اندیمشک و بیش از 200 شهید متشکل از رزمندگانی که به قصد عزیمت به سرزمین نور وارد ایستگاه راه آهن شده بودند و 500 مجروح نه تنها کمر خم نکردند بلکه در روز هشتم آذر در مراسم تشییع لالههای خود که بر گرد تابوت فرمانده شهید عزت اله حسین زاده از فرماندهان گردان حمزه سید الشهدا لشکر 7 ولیعصر «عج» طواف می نمودند بر عهد و پایمردی خود در دفاع از آرمانهای نورانی اسلام و فرامین عارف مهربان جماران و راه سرخ و ناتمام شهدا مصممتر و ایستادهتر شعار «ما ایستاده ایم» را سر دادند.
