به گزارش سرویس فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس همزمان با سالروز شهادت مجید شهریاری، دانشمند هستهای کشور، بیست و چهارمین نشست نقد فیلمسازان جوان سینمای انقلاب نیز با اکران و نقد مستند «میراث مجید» برگزار شد.
شهید شهریاری هشتم آذر 89 در پی یک عملیات تروریستی در یکی از خیابانهای تهران به شهادت رسید. مستند «میراث مجید» به کارگردانی مصطفی آتشمرد، منش این شهید والا مقام را در زندگی شخصی و علمی از زبان خانواده، همکاران و دانشجویان او روایت میکند.
در جلسه این هفته نشست فیلمسازان جوان سینمای انقلاب، عارف افشار از دستاندرکاران تولید میراث مجید و دکتر فریدون عباسی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران حضور داشتند و پس از سخنرانی به سؤالات حاضران پاسخ گفتند. همچنین قرار بود کارگردان این فیلم نیز در نشست حضور داشته باشد اما وی موفق به شرکت در این جلسه نشد.
همه چیز از روز واقعه شروع شد
در نخستین بخش از نشست، حاضران به تماشای مستند «میراث مجید» نشستند. پس از پایان اکران عارف افشار پشت میکروفن قرار گرفت و سخنان خود را آغاز کرد. وی سخنان خود را با تشکر از برگزارکنندگان نشست به خاطر بهای مجدد به فیلم آغاز کرد و گفت: برای تولید این فیلم خیلی زحمت کشیده شده است، قصهی این فیلم از اینجا شروع شد که جمع دانشجویی ما در دانشگاه شهید بهشتی تکتک پلانهای فیلم را درک کرده بودیم. روز هشتم آذر سال 89 من داشتم از کلاسم در دانشکده ریاضی برمیگشتم که دیدم از درب دانشگاه ورودی صدای خیلی عجیب و غریبی آمد.
عارف افشار با بیان اینکه دانشجویان دانشگاه به خاطر ترور شهید علی محمدی با پدیده ترور دانشمندان هستهای بیگانه نبودند افزود: بلافاصله بعد از صدای انفجار من احساس کردم هجده هزار دانشجو به سمت میدان دانشگاه هجوم بردند که واقعاً لحظهی تلخی بود و حتی یادآوریاش هم برای ما سخت است، اما بعداً متوجه شدیم که در اتوبان ارتش هم همین اتفاق افتاده است.
شهید شهریاری، ظرفیتی برای جذب دانشجویان حقطلب
وی در ادامه گفت: یک سال بعد از این ماجرا ما در این فکر بودیم که برای جذب ورودیهای جدید به تشکلهای اسلامی یک عاملِ انگیزشی خیلی جدی پیدا کنیم، به همین خاطر پیش یکی از اساتید رفتیم که ایشان حرف خیلی جالبی زدند، گفتند که در دانشگاه شما یک نفر وجود دارد که اگر شما کل عمرتان را برای این آدم بگذارید، نه تنها دانشجوهای ورودی جدید دانشگاه شما، بلکه کل دانشجوهای حقطلب دنیا را هم میتوانید با او جذب کنید.
افشار افزود: کسی که برای مشورت پیشش رفته بودیم بعد از این جمله، خاطره پوزخند تحقیرآمیز طرف غربی به مذاکرهکنندگان ایرانی برای تولید سوخت بیست درصد را تعریف کرد و گفت شما به خاطر آن پوزخند هم شده باشد، باید بروید برای شهید شهریاری کار کنید، برای همین یک جورهایی به غیرت ما برخورد و از همان روز استارت کار را زدیم.
افشار سپس به مرحله تولید مستند میراث مجید اشاره کرد و گفت: چون ما برای تولید فیلم مشکل پشتیبانی و پولی داشتیم سراغ دفاتر فیلمسازی رفتیم و به طریقی به خانهی مستند معرفی شدیم، اتفاقاً آنها هم گفتند برای تولید مستند در مورد شهید شهریاری پای کار هستند و حتی اگر لازم باشد از خودشان پول میگذارند.
ماجرای شکایت به امام زاده صالح (ع)
این فعال فرهنگی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به کسب شناخت بیشتر عوامل تولید مستند از شخصیت شهریاری در روند ضبط مصاحبهها گفت: هرچه پیش میرفتیم میدیدیم شهریاری چقدر آدم ذوابعادِ عجیب و غریب، دانشمندِ بچه مسلمان و عارف وارستهای هستند، شاید هرکدام از این مصاحبههایی که در فیلم هست دیدید، خودش یک ساعت باشد، به قدری مصاحبهها زیاد شد که در تدوین فقط به فعالیتهای علمی و خاص شهید شهریاری در ایام شهادت و روایت شهادت اکتفا کنیم.
عارف افشار با بیان اینکه تا دو هفته قبل از مراسمی که میخواستیم مستند را به آن برسانیم فقط ده بیست درصد کار را تصویربرداری کرده بودیم گفت: هیچ چیز دستمان نبود و من خیلی به هم ریخته بودم، با حالت گله و شکایت به امامزاده صالح (ع) رفتم، فاتحه هم نخواندم. گفتم من آمدم شکایت، ما این کار را برای خودمان شروع نکردیم، حالا دیگر خودتان هر چه میدانید. بعد از 40 دقیقه که به خانه رسیدم دوستی تماس گرفت و گفت آن بنده خدایی که میخواستی مصاحبه بگیری و قبول نمیکرد فردا ساعت 10 منتظرت است. افراد دیگری هم که نمیآمدند یکی یکی زنگ زدند و گفتند ما حاضریم صحبت کنیم.
وی ادامه داد: با این اتفاقات 90 درصد باقیماندهی فیلمبرداری ما در یک روز انجام شد و فیلم هم در مراسمی که بیشتر از هزار نفر شرکت کننده داشت اکران شد و بعد هم در جشنواره عمار جایزه گرفت.
رسانهها از دیپلماتها هم عقبترند
پس از اتمام سخنان عارف افشار، سید حسن موسویفرد مجریکارشناس نشست با بیان اینکه قبل از ترور شهدای هستهای کمتر کسی فکر میکرد برای بحث علمی هم ممکن است شهید بدهیم افزود: واقعیت این است که آنقدری که دانشمندان هستهای تلاش کردند تا ما در مذاکرات سرمان را بالا بگیریم در عرصه رسانه واقعاً کاری نکردهایم، آنقدری که دیپلماتها و دانشمندان ما برای مسائل هستهای جنگیدند رسانهها و رسانهایهای ما نجنگیدند و اصولاً نباید منتظر میماندیم که این حوزه شهید بدهد و بعد برایش فیلمهای قوی بسازیم، بلکه باید زودتر به این حوزهها ورود میکردیم.
موسویفرد با ذکر این مقدمه از دکتر فریدون عباسی برای حضور در جایگاه و طرح مسئله و دیدگاههایش دعوت کرد.
اشتباه رایج درباره خدمات شهید شهریاری
دکتر عباسی سخنان خود را با توضیح در خصوص نقش شهید شهریاری در پیشرفت تکنولوژی هستهای آغاز کرد و گفت: در جامعه بعضاً مطالبی گفته میشود که صحیح نیست، شهریاری آدم باهوشی بود و اگر در بحث غنیسازی کار میکرد میتوانست کار را به نتیجه برساند ولی واقعیت این است که کار ایشان غنیسازی نبود. آقای دکتر شهریاری بخش مهمی از محاسبات نوترونی مربوط به فرآیند تولید سوخت را به نتیجه رسانده بود و میتوانست رآکتور را مدل کند.
وی به فرآیند تبدیل محصول غنیسازی به سوخت ِ پودرِ «یو.س.اُ.8» اشاره کرد و گفت: در این مرحله از کار تابش نوترون زیاد است و نگرانیهایی در خصوص اثرات تشعشعات رادیوآکتیویته بر بدن مهندسان وجود داشت، ولی شهید شهریاری محاسباتی را به انجام رساند و حساب و کتابها را مثل یک ماشین حساب دست مهندسهای شیمی و مکانیک و برق گذاشت و گفت بروید این کارها را بکنید، هیچ چیزتان هم نمیشود.
پس آقای شهریاری کی قرار است به درد بخورند؟
عباسی سپس تمجیدهای مصاحبه شوندگان مستند میراث مجید از شهید شهریاری را یادآور شد و افزود: این سؤال مطرح است که چرا در سازمان انرژی اتمی از شهریاری خیلی دیر استفاده شد، در یک مجلس ختمی که آقای دکتر شهریاری و بنده بودیم یکی از مدیران سازمان طبق معمول خیلی به ایشان ابراز احساسات و احترام کرد و گفت ما میخواهیم از شما استفاده کنیم. من همانجا اعتراض کردم و گفتم تا کی میخواهید این حرفها را بزنید، استفاده کنید دیگر، آقای شهریاری دیگر کی به درد بخورند؟! شاید این باعث شد یک تکانی بخورند و آقای دکتر شهریاری را به انرژی اتمی دعوت کنند و یک گروه محاسبات اصلی راه بیفتد.
شهدا از آسمان نیفتاده بودند
فریدون عباسی در بخش دیگری از سخنان خود توجه حاضران را به دانشمندان زنده هستهای کشور نیز جلب کرد و گفت: الان استعدادهای خوبی در جامعهی ما هستند که نباید از آنها غفلت کنیم و افراد را به دلایل مختلف کنار بگذاریم یا حذف کنیم.
عباسی با انتقاد از برخی جهتگیریها در خصوص دست نیافتنی نشان دادن خلق و خوی شهدا گفت: من 30 سال با شهید علیمحمدی و 16 سال با شهید شهریاری آشنا بودم و با هم ارتباط خانوادگی داشتیم. نزدیک 10 سال شهید رضایینژاد را میشناختم و 4 سال از نزدیک با هم کار کرده بودیم، حدود 10 ماه هم شهید احمدیروشن را میشناختم و خصوصیات اخلاقیشان را میدانستم، اینها آدمهای خارقالعادهای نبودند، همانطور که شهدایی که در جبهه دیده بودم از آسمان نیامده بودند.
فریدون عباسی تصریح کرد: شهدا موجوداتی زمینی بودند که در همین مدرسهها و دانشگاهها درس خوانده بودند و شاید برخی اوقات یکی را ناراحت کرده باشند یا از دست کسی ناراحت شده باشند، ولی به هر حال به دیانت و به نظام اعتقاد داشتند، سعی میکردند کارشان را درست به انجام برسانند، علمشان را نشر بدهند، بخیل هم نبودند. به نظر من اگر کسی در همین حد در جماعت مسلمین شرکت کند خدا دستش را میگیرد و میبرد.
دانشمند هستهای کشور در ادامه سخنان خود بالا بردن آستانهی تحمل را یکی از نیازهای جامعه امروز توصیف کرد و گفت: در فیلمسازی هم بعضاً رقابتهای ناسالم وجود دارد و رفیق بازی میشود و ممکن است فیلمی را هم برنده کنند، به نظر من به این چیزها نباید توجه کرد، مهم این است که هر کدام از ما کارمان را درست انجام بدهیم.
فریدون عباسی گفت: همیشه در رقابتها شیطان میتواند ما را وسوسه کند. در وادی علمی هم تا موقعی که لوح و سکه میدهند خیلیها میخواهند سری بین سرها دربیاورند، ولی همین که یک مقدار سخت شد، یک عدهای درمیروند و مثلاً میترسند در مستند شهید شهریاری مصاحبه کنند.
به شهریاری و شاگردانش حسادت میورزند
عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) در ادامه سخنان خود گفت: وقتی شهریاری شهید شد، برخیها اسم او را از روی مقالهای که مالِ خود دکتر شهریاری بود حذف کردند و مقاله را به نام خودشان دادند، ولی دخترخانمهایی هم بودند که تا روز آخر، اسم دکتر شهریاری را حتی بعد از شهادت روی تز و مقالاتشان نگه داشتند. هر دوتایش بود، وقتی کوره داغ شد، معلوم شد که چه کسانی ناخالصی دارند.
دکتر عباسی سپس از برخورد تند صورت گرفته با برخی از مصاحبه شوندگان مستند میراث مجید خبر داد و تصریح کرد: برخیها بعداً کسانی را که در این فیلم شجاعانه راجع به دکتر شهریاری اظهار نظر میکردند، تا گردنشان را نزدند ولشان نکردند، آن کسی که در فیلم شجاعانه صحبت میکرد شاگرد اول است و شهریاری به شدت او را دوست داشت، گفتند استادی میگذاریم که ردش بکند، و تا امضای «غلط کردم» از او نگرفتند، نگذاشتند پروپوزال دکترایش را دفاع کند.
فریدون عباسی با طرح این پرسش که چرا با کسانی که میتوانستند خط شهریاری را ادامه بدهند چنین برخوردهایی میشود خاطرنشان کرد: در عین اینکه خیلیها به شاگردان شهریاری و هم به خود ایشان احترام میگذارند اما برخی افراد نسبت به ایشان غیظ دارند. خود من را آقای دکتر شهریاری به زور از دانشگاه قبلیام به دانشگاه شهید بهشتی منتقل کرد، خودش را گذاشت جلوی من و گفت: «به خاطر من بیا». شخصیتش اینجور بود که آدم سنگدلی مثل من را نرم کند، ولی بعداً شرایط به گونهای شد که حتی دانشجوهای من را نگذارند دکترایشان را بگیرند، یا من بخواهم از دانشگاه شهید بهشتی بروم بیرون.
دکتر عباسی در پایان این بخش از سخنان خود گفت: متأسفانه حسادت در جامعهی ما وجود دارد. حسادت خیلی بد است، به خاطرش حاضر نیستند حضور چند نفر را تحمل کنند، باید بزنند همه را درب و داغان کنند. اینجاست که باید عبرتهای عاشورا را جدی بگیریم. میخواهم به آنهایی که در آینده فیلم میسازند، بگویم به حسادت توجه کنید!
و من زنده ماندم
دانشمند هستهای کشور در بخش دیگر سخنان خود به ذکر خاطراتی از دوران دفاع مقدس پرداخت و گفت: من غیر از این بمبی که میخواستند ترورم کنند جاهای دیگری هم زنده ماندهام که شاید بتوانند فیلم بشوند، 30 روز اول جنگ در خرمشهر زنده ماندم. خدا خواست من روز آخر ترکش بخورم، بچهها فکر کردند من اگر آنجا بمانم شهید میشوم. برای همین آمدند من را زیر آتش به آبادان برگرداندند و از اکیپ 25 نفره ما هشت نفر سالم به این طرف آب آمدند.
فریدون عباسی شرکت در عملیات آزادسازی منطقهی فتحالمبین را از دیگر تجربههای حضور خود در دفاع مقدس یاد کرد و یادآور شد: این بار درست در شروع عملیات گلوله خوردم و همراهانم وقتی متوجه شدند زخمی شدهام من را از ماشین بیرون گذاشتند، گفتند ما حوصلهی نعشکشی نداریم، خودشان رفتند عراقیها آنها را زدند. من رئیسشان بودم ولی چون برای کار هیجان داشتند من را از ماشین بیرون گذاشتند، نیتشان خیر بود، میگفتند یک مجروح ممکن است کندشان کند.
دکتر عباسی ادامه داد: پس از اینکه خودم را پانسمان کردم دوباره به خط رفتم و آنجا بودم تا عملیات تمام شد. در عملیات آزادسازی خرمشهر هم من از 6 تا گلولهی مستقیم تانک زنده ماندم. شاید باور نکنید که به نفر با تانک شلیک میکردند.
فریدون عباسی در پایان بخش نخست سخنان خود تأکید کرد: میخواهم بگویم من فقط ایندفعه نبود که مرگ را جواب کردم، خداوند نمیخواست من بروم، بالأخره یک بخشیاش عذاب است که باید تحمل کنیم، یکی بخشی هم شاید این است که من اسباب کاری هستم.
تحقیق خیلی مهم است
پس از پایان سخنان دکتر عباسی، حاضران سؤالات خود را طرح کردند. اولین سؤال کننده از وی در خصوص توصیههایش به مستندسازان و فیلمسازان جوان پرسید. عباسی پاسخ داد من به تحقیق اهمیت زیادی میدهم، به نظرم باید آدم دادههای واقعی را دربیاورد.
دکتر عباسی در تشریح سخن خود خاطره دیگری را از دوران دفاع مقدس بیان کرد و گفت: در عملیات رمضان رزمندهای با یکی دعوایش شد و حرفهای نامربوطی زد که ما انتظار نداشتیم. شب شد، من از کنار خاکریز رد میشدم، صدای همان فرد را شنیدم که داشت استغفار میکرد که خدایا! من چرا این حرفها را زدم، غلط کردم. صبح روز بعد گرگ و میش بود که جلوی دریاچه ماهی شهید شد. اگر ما بخواهیم فیلم این شهید را بسازیم، باید همین پرخاشگری ایشان را هم که جزو واقعیات است خیلی ظریف به آن بپردازیم.
واقعی بسازید
فریدون عباسی همچنین بر واقعی بودن فیلمسازی تأکید کرد و گفت: من همیشه به جوانها میگویم شما هم عین همان رزمندگان قبلی اسلام هستید که مجروح یا شهید شدند، اگر شرایط پیش بیاید شما هم همینجور میشوید و نباید خیلی از جوانهایی که شاید ظاهرشان مثلاً یک جوری است بترسیم. مثلاً شهریاری در دورهی بچگیاش شیطنت نمیکرد؟ فقط نماز میخواند؟ یا هیچ وقت با تیرو کمان کسی را نزده است؟ من میدانم از این کارها کرده است، یک آدم اگر میخواهد راجع به یکی مستند درست کند، خوب است همان را هم به شکل محترمانه به تصویر بکشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) با اشاره به اینکه طبع فیلمساز گاهی موجب میشود قیافه سوژه مظلوم نشان داده شود گفت: مثلاً شهریاری شوخی نمیکرد؟ فوتبال نمیکرد؟ در مستند شما اصلاً این نیست که ایشان فوتبال هم خوب بازی میکرد، من دروازهبان میایستادم و او همیشه یا خودش یا پسرش به من گل میزدند، یا مثلاً شهریاری سیزده بهدر نرفته؟ اتفاقاً با شهید علیمحمدی در همان سیزدهبهدر فوتبال بازی میکنند و چه کریهایی میخوانند، بنابراین اگر تحقیق درست انجام بشود حتماً میتوانیم مستند دلچسبتر و واقعیتری بسازیم و شهید را درست معرفی کنیم.
وقتی علیه ایران فیلم میسازند یعنی مهم هستیم
در ادامه این جلسه شرکت کننده دیگری از دکتر عباسی در خصوص استراتژی ما برای تولید با موضوع فعالیتهای هستهای سؤال کرد و گفت: آیا تلاشی میشود که آنها مثل حادثه طبس با تولید فیلمهای سینمایی از شکستهای خود یک پیروزی بسازند؟
دکتر عباسی در خصوص سؤال این شرکت کننده، ضمن اشاره به عمر 35 ساله جمهوری اسلامی گفت: برای به قدرت رسیدن یک تفکر انقلابی در سطح کشور 35 سال زمان طولانیای نیست و ما نباید خودمان را با کشوری مثل آمریکا مقایسه کنیم که تمام دستآوردهای بشری و مهاجران فکری کرهی زمین را به کشور خودش برده است.
فریدون عباسی رشد صنعت سینمای یک کشور را با میزان سرمایههای انسانی و اجتماعی موجود در آن کشور مرتبط دانست و گفت: در آمریکا مدتهاست همه سرمایهها از اروپا، آسیا و کشورهای عربی به دست آمده است اما ما تا 35 سال قبل یکی از اقمار آنها بودیم و همین که ظرف 35 سال به صدور اندیشه رسیدیم و دنیای غرب از تفکر ما به وحشت افتاده است و این همه فیلم علیه ما میسازد نشانگر توانمندی اندیشه ماست.
مشکل از بودجه نیست
دکتر عباسی با تأکید بر اینکه برای پیدا کردن راهحل نباید همیشه سراغ ساختارهای کلاسیک و بحثهایی مثل بودجه برویم گفت: درباره سؤال شما تفکر بسیجی، همدلی، انسجام مدیریت و حاکمیت تفکر علمی خیلی میتواند کمک کند. یکبار من و شهید شهریاری با شهید تهرانی مقدم ملاقاتی داشتیم قرار شد ما جواب این اشکالی را که میگفت در سوخت موشک وجود دارد بدهیم. حتی آن موقع من و شهریاری از جیبمان 5 میلیون تومان گذاشتیم، چون ایشان میگفت کار لشکر خدا و آقا امام زمان (عج) مانده است. اگر بخواهید فیلم بسازید، روی این مقوله کار کنید که وقتی دانش و فناوری در کشور پیشرفت میکند، متخصصان، علما و دانشمندان چطور همدیگر را پیدا میکنند، چگونه تهرانیمقدم به عقلش میرسد که از آدمهایی مثل شهریاری و عباسی که رشتهشان چیز دیگری است کمک بگیرد.
پشتیبان تیم مذاکره کننده هستیم
وی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر پشتیبانی از دولت جمهوری اسلامی گفت: فرق نمیکند رئیس اجرایی دولت آقای روحانی یا آقای احمدی نژاد یا کس دیگری باشد، تا موقعی که مقام معظم رهبری از دولت حمایت میکنند و دولت میتواند در یک چارچوب درستی عمل کند، ما همه باید تیم مذاکرهکننده را پشتیبانی بکنیم، ولی در عین حال به آنها یادآوری کنیم که از طایفهگرایی دست بردارند، از کارهای شتابزده دست بردارند و خرد جمعی را به خدمت بگیرند، کمکم باید یاد بگیریم کار کارشناسی بکنیم.
موضوعات راهبردی تشکیلات ندارند
در ادامه بیست و چهارمین نشست فیلمسازان جوان سینمای انقلاب شرکت کننده دیگری با اشاره به تصمیم خود برای تولید یک مستند در خصوص مذاکرات جاری هستهای، از دکتر عباسی پرسید چرا دولت یا تیم مذاکره کننده مردم را در جریان اطلاعات مذاکرات قرار نمیدهند؟
دکتر عباسی در پاسخ گفت: به نظر من اشکال اصلی در این است که معلوم نیست موضوعات راهبردی در کشور با چه تشکیلاتی باید اداره شود، به نظر من شما اگر درباره این موضوع مستند بسازید مهمتر است. اینکه چرا با افتادن یک هواپیما رئیس جمهورمان اعلام موضع میکند یا قرار میشود دیگر هواپیماهای مشابه آن پرواز نکنند، البته موضوع افتادن هواپیما که عزیزان ما از دست رفتند واقعاً تأسفبار است، ما باید حتماً این تأسف را داشته باشیم. ولی نیاییم یک دفعه صنعت راهبردی هوایی را مخدوش بکنیم و آن را به تعطیلی بکشانیم و تلقین کنیم هر تکنولوژی غیرغربی بد است.
عدم انتشار محتوای مذاکرات علت سیاسی دارد
عباسی سپس به محور سؤال شرکت کننده نشست برگشت و گفت: مسئله هستهای در همه دنیا با یک دیسیپلین و تشکیلات و ساختار خاصی اداره میشود و هر شخص یا فارغالتحصیل دانشگاهی نمیتواند وارد صنعت هستهای شود، ولی ما به دلیل عجله و ناپختگیهایی که در تشکیلات داشتیم همیشه مجبور بودیم برای اینکه اطلاعاتمان درز نرود و آدمها و مکانها را شناسایی نکنند در خروج اطلاعات محدودیتهای بیشتری قائل شویم.
دکتر عباسی در ادامه اهداف تیم مذاکره کننده فعلی را در منتشر نکردن اطلاعات مذاکرات متفاوت از گذشته ارزیابی کرد و گفت: این که الان اطلاعاتی نمیدهند بیشتر جنبه سیاسی دارد، چون الان تفکری که در کشور حاکم شده است در دفاع از دیدگاههایش، مرعوب غرب است، و اگر اطلاعات کامل مذاکرات را در اختیار جامعه بگذارند جناحهای سیاسی رقیب میتوانند از این اطلاعات استفاده کنند.
دانشمند هستهای کشور تصریح کرد: اگر سیاستمدارهای ما مرعوب غرب باشند و فکر کنند آنها سلاحهای عجیب و غریبی دارند که میتواند ما را یک دفعه نابود کند و اگر تیم مذاکره کننده ایرانی با وادادگی مذاکره کند مطمئناً موفق نخواهند شد، البته خوشبختانه رهبری معظم در جریان امور هستند و خط قرمزها را مشخص کردند.
دکتر عباسی در انتهای سخنان خود وجود نظارت مجلس، مردم و رسانه ها بر تیم مذاکره کننده هستهای را ضروری خواند و تأکید کرد: اینکه ما فکر کنیم هیچ کسی از خط قرمزهای مشخص شده مقام معظم رهبری عدول نمیکند، من به این خوشباوری نیستم و معتقدم حتما باید زور مجلس و رسانهها در این موضوع باشد تا یک جناح سیاسی خاص نتواند دستاوردهای تا الان ما را از بین ببرد، شتابزده امتیاز بدهد و دیگر هیچ چیز نگیرد.
انتهای پیام/
