گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ سربازان غیور ایران اسلامی در در راه اقتدار و سربلندی ایران اسلامی خدمات ارزنده‌ای ارائه کرده‌اند که حقیقتا قدر آنها را نمی‌دانیم و به عمق کار آنها پی نبرده‌ایم. سکوت معنادار سلبریتی‌هایی که به هر آهنگی خوش رقصی می‌کنند گویای آن است که فضای فرهنگی ما نیز نیازمند حضور سربازانی است از جنس همان سلحشورانی که اجازه نمی‌دهند حتی پهپادها از کشور بیگانه وارد مرز سرزمین مقدس ایران اسلامی شود.
سلبریتی‌هایی در ایران اسلامی ما نفس می‌کشند و خائنانه دستاوردهای فرزندان این خاک را به تمسخر می‌گیرند که نه درد دین دارند و نه غم وطن. این قشر که هر چند عِده و عُده زیادی ندارند اما به قدر توان خود ضربه می‌زنند و به مثابه استخوان در گلو اجازه نمی‌دهند حلاوت خبر ظفرمندی برادران خود را با همه وجود بچشیم.
متاسفانه این دسته از سلبریتی‌ها در همه اقشار جامعه اعم از سیاسیون و هنرمندان و دانشگاهیان و نویسندگان و اصحاب رسانه دیده می‌شوند که رشته افکارشان در آن سوی مرزها به دست معاندان ایران اسلامی است. این سلبریتی‌ها را باید «سهپاد» خواند، یعنی سلبریتی هدایت پذیر از دور که جسم‌شان در خاک وطن و چشم‌شان به نطق سیاست‌ورزان آمریکایی و انگلیسی است.
بسیار پیش آمده که برای گرفتن جوایزی چون اسکار و نخل طلا و خرس نقره‌ای و ... فریاد شادی سرداده‌اند و برای زمین‌گیر شدن پهپادهای جاسوسی آمریکا و دستگیری جاسوسان و هلاکت تروریست‌ها سکوت کرده‌اند و حتی وقیحانه‌تر برای هلاکت تروریست‌های تکفیری پیام تسلیت و دریغ فرستاده‌اند. البته عجیب نیست که چنین می‌کنند، زیرا حتما با آنها قرابتی دارند؛ حالا این قرابت یا قرابت خویشی است یا قرابت فکری.
مطمئنا زیان سهپادها بسا بیشتر از پهپادها است چرا که پهپادها پرنده‌های فلزی بی‌روحی هستند که دشمن آنها را به آسمان وطن ارسال می‌کند اما سهپادها موجودات صاحب اندیشه‌ای هستند که در خاک وطن رشد کرده‌اند و نفس کشیده‌اند و هم خون فرزندان این آب و خاک هستند. باید تا دیر نشده افسران جنگ نرم با جدیت بیشتری وارد میدان عمل شوند و با نصب‌العین قرار دادن آرمان‌های انقلاب چه در بخش نرم‌افزاری و چه در بخش سخت‌افزاری سپهاد‌های وطنی را زمین‌گیر کنند.
چه انتظاری از این به اصطلاح روشنفکران داریم که همه هم و غمشان تصویب قانونی برای پاک اعلام شدن سگ و حمایت از فلان رقاصه شهیری است که در زمان شاه مخلوع پهلوی هنرنمایی می‌کرد و حالا در خارج از وطن برای ایام شهرتش دریغ می‌خورد. وقتی خون شهدای هسته‌ای وجاهتی برای این دوستان ندارد چرا باید با آنها مدارا کرد. بهتر نیست به جای آنکه پول و سرمایه انقلاب صرف دیده شدن بیشتر آنها شود صرف پرورش کسانی شود که دردشان درد مردم است. سلبریتی‌هایی که از فاصله دوری هدایت می‌شوند جاهلانه گمان می‌کنند انقلاب ریشه در قیام 15 خرداد 1342 دارد و منتظرند تا روزی شاهد خشک شدن درخت مثمرثمر انقلاب باشند. این درخت تناور ریشه در 14 قرن تلاش و کوشش شیعه برای تحقق حکومت اسلامی دارد درختی که بذر آن به دست پیامبر کاشته شد و با رهبری ائمه هدی (ع) رشد کرد و به دست ما رسید. امام راحل در سال 1342 این درخت را هرس کرد تا از آفت طاغوت و سلطنت استعمار خارج مصون بماند.
این درخت تناور نیاز دارد که آفت زدایی شود و این آفت همین سهپادها هستند که با تلاش مذبوحانه سعی می‌کنند رسانه ملی ـ و عموما هر رسانه دیگری ـ را در تنگنا قرار دهد تا مبادا نامی از آنها ببرد و با توسل به ممیزی و سانسور و شانتاژ خبری همه چیز را به نفع خود تغییر می‌دهند. در این فضای تلخ و تهدیدکننده است که چشم به راه آمدن سردارانی داریم از سلک و کسوت مردانی که پهپاد آمریکایی را به زمین می‌نشانند و دشمن را وادار به کرنش می‌کنند که به زودی این امر نیز محقق خواهد شد.
انتهای پیام/ 161
