«اقدس ظفری» همسر دوست و همکار شهید «سید محسن نقیبی» در گفتوگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس، با بیان برخی ویژگیهای این شهید والامقام اظهار داشت: سالهاست با خانواده شهید در رفت و آمد هستیم و ارتباط نزدیکی داریم؛ وی انسان واقعا دلسوزی بود. شهید نقیبی با همسرم در اوایل کارشان به ماموریتهای زیادی میرفتند تا اینکه همسرم به خاطر سن بیشتر، بازنشسته شد.
وی ادامه داد: همه حرف شهید نقیبی، شهادت بود. آخرینبار چند هفته پیش به منزل ما آمد و سر سفره خواستیم عکسی بگیریم که خوشحال شد و گفت «عکس بگیرید، برای شهادتم به درد میخورد». گفتیم «این چه حرفی است؟ انشاءالله سالم باشید»؛ اما ایشان گفت که آرزوی من شهادت است و دعا کنید به آرزویم برسم. او در همه این سالها به دنبال شهادت بود.
«سیاوشی» فرزند «اقدس ظفری» نیز در ادامه صحبتهای مادر، اظهار داشت: ما از بچگی شهید را میشناختیم و او را مثل دایی و عموی خود دوست داشتیم. وی شخصیت بسیار ولایی و سالمی داشت. پاسداری به تمام معنا بود و از لحاظ اخلاق و رفتار و کردار بسیار مقید بود.
وی بیان کرد: ما شهادت را در این فرد میدیدیم. همه آنچه که شهدا داشتند در وجود شهید «نقیبی» وجود داشت. هر بار میگفت که من شهید میشوم و ممکن است من را نبینید.
«سیاوشی» با اشاره به تلاش شهید «نقیبی» برای پیوستن به صف مدافعان حرم، گفت: وی در درگیریهای غرب کشور از جمله درگیری با جاسوسان حضور داشت؛ در زمان درگیری در جنوب شرق کشور و مبارزه با گروههای تروریستی، دائم در ماموریت بود. برای اعزام به سوریه هم اقدام کرده و خیلی پیگیر بود که برود؛ اما موفق نشد. همیشه در ماموریت بود و بعد از هر ماموریت که بازمیگشت، مشخص بود سختی زیادی کشیده و خیلی لاغر میشد.
به گزارش دفاعپرس، شهید «سید محسن نقیبی» از نیروهای یگان ویژه صابرین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که شامگاه شنبه ۲۹ تیر در اثر حمله اشرار و ضد انقلاب در شهرستان «سراوان» و در نزدیکی مرز پاکستان به همراه بسیجی «عبدالخالق درازهی» به شهادت رسید.
در این حادثه همچنین پاسداران «محمد نوری» و «شمسالدین بوداق» نیز به شهادت رسیدند. شهید نقیبی اصالتا اهل کرمانشاه و ساکن تهران بود که پس از سالها مجاهدت و شرکت در عملیاتهای مختلف، سرانجام در راه دفاع از وطن به شهادت رسید. گروهک تروریستی «جیش النصر» مسوولیت این حادثه را برعهده گرفت.
از شهید نقیبی یک فرزند پسر ۱۷ ساله و یک دختر ۱۳ ساله به یادگار مانده است.
انتهای پیام/ 141