به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از میزان، حمید داودآبادی نویسنده کتاب «۳۷ سال» در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان با اشاره به مشکلات حوزه نویسندگان اظهار داشت: نویسندگی را نمی‌توان به عنوان یک شغل برای امرار معاش انتخاب کرد. نویسندگی تنها یک عشق است. امروزه کسانی دست به قلم می‌برند که دغدغه برخی موضوعات فرهنگی را دارند و برای برطرف کردن آن دست به نوشتن می‌زنند، بدین ترتیب با نگارش کتاب به آرامش می‌رسند.
وی با ضروری دانستن پژوهش در تولید کتاب‌های ارزشی گفت: پژوهش برای نگارش کتاب‌های ارزشی از جمله ضروریات است، همین امر علاوه بر زمان هزینه‌های هنگفتی را بر نویسنده هموار می‌کند و زمان زیادی را نیز به خود اختصاص می‌دهد، لذا تولید یک کتاب هزینه اش بیش از دستمزدش و این مسئله نسبت به زمانی که می‌گیرد قابل توجه است.
داود آبادی با اشاره به کتاب «کمین جولان» و تحقیقات انجام شده برای تهیه این کتاب ابراز کرد: کتاب «کمین جولان» حاصل تحقیقات هفت ساله من است؛ برای به دست آوردن حقایق و بررسی شرایط بار‌ها به کشور لبنان سفر کردم و این اتفاق هزینه هنگفتی را برای من به عنوان یک نویسنده به همراه داشت. این کتاب نیازمند تحقیقات میدانی بود، لذا تلاش بسیاری را طلب می‌کرد، اما بازگشت هزینه هایی که برای کتاب انجام شده بود تنها یک سوم هزینه‌ای بود که برای تحقیقات در زمینه این کتاب انجام داده بودم.
نویسنده کتاب «۳۷ سال» با اشاره به دلایل نپرداختن نویسندگان به این حرفه ادامه داد: هزینه‌ای که نویسندگان در قبال کتاب انجام می‌دهند بدون توجه به زمانی که برای نگارش و تحقیقات انجام می‌شود هیچگاه با حق تالیفی که دریافت می‌کنند قابل مقایسه نیست، این امر سبب می‌شود که نویسندگان نسبت به شغل نویسندگی دلسرد شوند.
وی تبلیغات در زمینه کتاب‌های ارزشی را ناکافی دانست و اظهار کرد: بودجه‌هایی که به حوزه فرهنگ اختصاص داده می‌شود بسیار کم است و نمی‌توان از آنها برای تبلیغ یک کتاب و یا اثر استفاده کرد. وقتی رسانه‌ها به تبلیغات برای برخی برنامه‌های ورزشی که مخاطب تنها آن را نگاه می‌کند و به تقویت جسمی وی کمکی نمی‌کند می‌پردازد جذاب نیست. این انتقاد به معنای نپرداختن مردم و ورزش برای سلامتی جسم نبوده، بلکه تنها به هزینه‌هایی پخش برخی رشته‌های ورزشی اشاره دارد که عموما فایده‌ای برای جسم بیننده ندارد. این هزینه‌ها عموما هزینه‌های سنگینی است.
داود آبادی تاکید کرد: سلامتی جسم و سلامتی فکر هر دو در کنار هم می‌تواند جامعه‌ای سالم را تشکیل دهد لذا همان میزان هزینه که برای دیدن یک برنامه ورزشی انجام می‌شود برای تولید محتوا و تغذیه روحی و فکری جامعه نیز باید سرمایه گذاری شود.
تاثیر قیمت کاغذ بر نشر
وی به افزایش قیمت کاغذ طی دو سال اخیر اشاره کرد و افزود: افزایش قیمت کاغذ و زینک تاثیر بسیاری بر حوزه نشر گذاشت به حدی که هم اکنون ناشران برای چاپ یک کتاب باید چندین برابر هزینه کنند.
داودآبادی به تسهیلاتی که دولت برای کاهش قیمت کاغذ در بازار ارائه کرده اشاره و تصریح کرد: امروز هیچ یارانه و یا سوبسیدی برای حوزه فرهنگ دیده نمی‌شود کار‌های خوب و ارزشی همواره نادیده انگاشته می‌شود. تسهیلاتی که برای رشد فرهنگ اختصاص می‌یابد متأسفانه بدون هرگونه نظارت پرداخت می‌شود و این مقدمه فساد در حوزه فرهنگ است.
نویسنده «۳۷ سال» در ادامه اظهار کرد: تسهیلات در قالب ارز دولتی به کاغذ تعلق گرفت، ولی پس از مدتی شاهد فروش کاغذ‌ها با قیمت ارز آزاد به برخی ناشران بودیم.
وی با اشاره به کمرنگ بودن تبلیغات در حوزه کتاب ابراز کرد: شعار‌های نخ‌نما نمی‌توانند به تبلیغ و شناسایی کتاب منجر شود، ما نیازمندیم که فرهنگ سازی در چارچوب و با اصول و قواعد و تدابیر لازم را در دستور کار قرار بگیرد.
داود آبادی به جایگاه کتاب در جامعه اشاره کرد و افزود: جایگاه کتاب به حدی نزول پیاده کرده که هم اکنون تنها به ویترین کتابفروشی بسنده کرده است، تبلیغ نیز نتوانسته شرایط را تغییر دهد. کتاب را باید به خانه‌های مردم آورده و برای انجام این کار باید تدابیر لازم اندیشیده شود. رسانه‌ها باید تدابیری مناسب در این زمینه بیندیشد.
پایانی تلخ، اما حقیقی
وی در خصوص کتاب «۳۷ سال» ابراز کرد: این کتاب در مورد حاج احمد متوسلیان فرمانده قوای محمد رسول الله (ص) که از ایران برای دفاع از مظلومان لبنان اعزام شده بودند، سیدمحسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت، کاظم اخوان خبرنگار و عکاس خبرگزاری ایرنا و بسیجی رزمنده تقی رستگار، طولانی‌ترین حادثه ربایش ۴ نفر را رقم زد.
داودآبادی خاطرنشان کرد: این کتاب پایانی حقیقی به یک رویداد واقعی است. گروگان‌گیریی طولانی که بیش از هر کس خانواده هایشان را نگران و چشم انتظار می‌گذاشت، با نگارش این کتاب داستان ربودن حاج احمد متوسلیان به پشتوانه تحقیقات میدانی سر انجام پیدا کرد و نگاه چشم انتظاران را با یقینی تلخ به پایان رساند.
انتهای پیام/ 141
