به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «حمید داودآبادی» رزمنده، جانباز و پژوهشگر دوران دفاع مقدس، در صفحه اجتماعی خود، در بیان خاطره‌ای از دوران حماسه و ایثار، نوشت: شب عملیات، وظیفه تخریبچی‌ها این بود؛ در زیر شدیدترین آتش که بر سرشان می‌بارید، بدون سلاح و هرگونه امکان دفاع در برابر تیربارهای سنگین دشمن، جلوتر از همه نیروها حرکت کنند؛ مین‌ها را خنثی کنند، سیمخاردارها را با سیم‌چین ببرند تا از وسط میدان مین، یک راه باریک (معبر) برای گذر نیروها و آغاز عملیات باز کنند. این کار، یکی از مهم‌ترین و حیاتی‌ترین نکته عملیات بود و فقط بسته به توان، مهارت، ایمان، شجاعت و اخلاص رزمندگان تخریب داشت.
یکی از رزمندگان گردان تخریب می‌گفت: یکی از نکات مهمی که حاج «منصور رحیمی» فرمانده گردان تخریب لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)، همیشه قبل از هر عملیات به بچه ها گوشزد می‌کرد، این بود که: «هرگاه وسط میدان مین و پشت سیم خاردار، احساس کردید که این «من» هستم که دارم مین‌ها را خنثی می‌کنم و سیمخاردارها را می‌بُرم، سریع سیم‌چین را همان‌جا بگذار و از وسط میدان مین بیا عقب؛ چون آن لحظه کار را خراب می‌کنی. این تو نیستی که معبر باز می‌کنی، فقط خداست».
انتهای پیام/ 113
