به گزارش خبرنگار دفاعپرس از آذربایجان شرقی، شهید «حسین نجفی» در شهریور سال 1338 در خانوادهای مذهبی به دنیا آمد. بین سالهای تولد و ورود به مدرسه با پدرم به مسجد میرفت و پدر قبل از اینکه او به مدرسه برود به او آموزش قرآن میداد.
در سن شش سالگی وارد مدرسه شد. در کلاس دوم بود که نصف روز به مدرسه میرفت و نصف روز در آهنگری کار میکرد. بعد به مغازه خیاطی میرفت و هر وقت بیکار میشد نزد پدر کار میکرد. حسین در درسها به برادر و خواهرش کمک میکرد و در هیئات و مراسمات قرآن شرکت داشت.
سال 1355 در نیروی دریایی ارتش استخدام شد، اولین دوره آموزشی خود را در بندر انزلی گذراند و بعداً به خارک منتقل شد. آنجا فعالیتهای مختلفی انجام میداد. مسافرکشی میکرد و آموزش رانندگی میداد. بعد به بوشهر منتقل شد و همان کارهایی را که در خارک انجام میداد را در بوشهر از سر گرفت.
حسین سال 1357 در مراسم تظاهرات و راهپیماییهای انقلاب شرکت داشت و نهایتاً بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1358 ازدواج کرد. در هنگام ازدواجش تمام مخارج ازدواج را خودش به عهده گرفت و نهتنها از خانوادهاش مساعدت نخواست بلکه کمک خرج پدر شد.
در سال 1359 با همسرش به تبریز آمد. در این اثنا جنگ شروع شد و به پالایشگاه تبریز بمب انداختند. مردم که هراسان بودند او همه را دلداری و تسلی خاطر میداد و میگفت نترسند و نهایتاً داوطلبانه عازم جبهه شد.
فرماندهش گفته بود تو نباید به جبهه بروی، بارها رفتهای، اما او مخفیانه در جبهه شرکت میکرد. با وجود سن کمش خمس و زکات میپرداخت. در سال 1360 وقتی که در جبهه بود بچهاش به دنیا آمد. بچه 52 ماهه بود که به تبریز آمد و هر دو را (خانم و بچه) را به بوشهر برد.
خانوادهاش میگویند دی بود که به جبهه رفت، زنگ زد که بیایید بچه و خانمم را ببرید. پدرم که رفته بود آنها را بیاورد در همانجا (بوشهر) شنیده بود که او شهید شده است. بعد پدرم به همراه خانم و بچهاش به تبریز آمدند و ما خبردار شدیم که او شهید شده است.
او در 28 دی سال 1360 در حالی که با دشمن بیشتر از صد قدم فاصله نداشت به درجه عالی شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/