گروه استان‌های دفاع‌پرس - محمدامین میربلوچ‌زهی؛ کمربند فقر و محرومیت کشور نیاز به نگاه دلسوزانه و مسئولانه دولتمردان و نیز حضور گرم و صمیمانه و پرفروغ خیران ارزشمند برای رفع و برچیدن محرومیت‌ها و به حداقل رساندن مشکلات محرومان دارد.
در جریان برپایی کاروان سلامت و حضور خیران و داوطلبان جمعیت هلال احمر استان تهران در منطقه محروم چاه احمد خاش سیستان و بلوچستان که کاری ارزشمند و قابل سپاسگزاری بوده، متاسفانه شاهد اهانت یک پزشک داوطلب به یک همکار و به نوعی یک مسئول ارزشی و بسیجی تمام عیار بودیم.
نفس کار و حضور عزیزان خیر و داوطلبان در منطقه محروم قطعا درک شرایط دشوار و آشنا شدن با عمق محرومیت‌ها بوده و قطعا با همین نیت این حضور و خدمات داوطلبانه و سفر به منطقه محروم انجام شده است.
اعتراض کردن یک فرد که سالها و عمر خود را در تهران و در ناز و نعمت سپری کرده و برای چندمین بار به عنوان داوطلب در مناطق محروم حضور یافته و کمبودها را لمس کرده، نوعی بی‌انصافی بوده و باید متذکر شویم که حضور در مناطق محروم قطعا دشواری‌هایی را به همراه داشته و دارد و تحمل آن انکار ناپذیر است.
همه ما میدانیم که خط فقر کشور از ایرندگان خاش گرفته و تا مناطق کارواندر، دشت آبخوان، سرتلاپ، گوهرکوه و چاه احمد خاش، کورین و نصرت آباد زاهدان ادامه پیدا میکند و این کمربند فقر نشان میدهد که در سالهای اخیر این نقاط مورد بی‌مهری و کم توجهی و غفلت مسئولان واقع شده و سالهاست که مردم این مناطق با شرایط دشوار مواجه بوده و سختی‌های فراوانی را متحمل گشته‌اند و همچنان زندگی اسف باری دارند.
وجود صدها زن سرپرست خانوار، فاجعه بیسوادی و معضلات فقر و بیکاری و تنگی معیشت و عدم امکان برای انجام کارهای کشاورزی و دامداری و متاسفانه فشارهای مسئولان محلی بر مردمی که با قوانین و سلسله مراتب اداری نا آشنا بوده و سالها از خدمات نظام اسلامی محروم مانده‌اند، از یک نوع احساس نیاز حکایت دارد که می‌طلبد خیران و دولت مردان و داوطلبان جمعیت هلال احمر و صلیب سرخ جهانی برای حل مشکلات آنها بیش از گذشته به میدان عمل بیایند و ان شاءالله تدبیری بشود که از مشکلات این مردم رنج کشیده و واقعا محروم گره گشایی شود.
منطقه چاه احمد مانند دهها نقطه دیگر خاش و سیستان و بلوچستان از وجود زیرساخت های ارتباطی و اینترنت و دسترسی به آب شرب و ظرفیت های اشتغالزایی و امکانات بهداشتی و آموزشی و تفریحی و گردشگری بی‌بهره است و این را در تردد و عبور و مرور کاروان های سوخت و فراوانی دپوهای سوختی و یا کوله بری و قاچاق مواد مخدر میتوانیم دریابیم که با چه فاجعه ای روبرو هستیم.
واقعا زجرآور است که یک پدر و یک سرپرست خانوار برای تهیه آب و غذا و پوشک و شیرخشک فرزندان؛ خود را به آب و آتش می‌زند تا بتواند حداقل‌های زندگی و معیشتی خانوار خود را فراهم کند.
عدم استقرار یک معلم، کارمند و یا پزشک به این دلیل که امکاناتی برای زندگی او و خانواده‌اش با توجه به بعد مسافت زیاد از شهرستان به محل خدمت در اختیار ندارد، قابل پذیرش و درک بوده و هیچ انسان عاقلی آسایش خود را با حضور در یک منطقه محروم تباه نمی‌کند.
حال با این تفاسیر باید گفت؛ فراهم نبودن زیرساختها و نبود امکانات که طی چهل سال تامین و فراهم نگردیده، گناه یک فرد مسئول نیست که چند ماه بیشتر از عمر مسئولیت او نمی‌گذرد و انتظار می‌رفت که این مهمان دوست داشتنی با درک شرایط موجود و با صبر و تحمل بیشتری شیرینی خدمت داوطلبانه خود و همکارش را تلخ نمی‌کردند.
قابل ذکر است؛ منطقه چاه احمد خاش افزون بر ششصد زن سرپرست خانوار و چند هزار کودک یتیم و بازمانده از تحصیل دارد که در سالهای اخیر به همت خیران ارزشمند مورد محبت و نوازش قرار گرفته‌اند ولی حقیقتا این خدمات ناکافی است و می‌طلبد که دولتمردان برای حل مشکلات ساکنان در این منطقه و کمربند فقر کشور پیشگام شده و هر چه سریعتر تدبیر کنند.
انتهای پیام/
