نقش عزاداری با اخلاص سیدالشهدا در درونی‌سازی فرهنگ عاشورا
به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، برنامه «گفت‌وگوی فرهنگی» با موضوع جایگاه عزاداری محرم در ادبیات آئینی ایران و با حضور مجید هوشنگی مدرس دانشگاه، نویسنده و پژوهشگر حوزه ادبیات عرفانی و تطبیقی از شبکه رادیویی گفت‌وگو به روی آنتن رفت.
هوشنگی اظهار داشت: بسیاری از فیلسوفان زبانشناس معتقدند که زبان، قاصر از بیان حقیقت است. این مسئله در نهج البلاغه نیز ذکر شده که حتی نمی‌توان به خدا اشاره کرد.
وی در ادامه گفت: رسانه نیز یک ماهیت زبانی تصویری و یا شنیداری دارد که از بیان حقیقت قاصر است، اما گریزی هم نیست.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه ادبیات عاشورایی از چهار بخش تشکیل شده مطرح کرد: بخش اول، اساطیری است که شاعران و هنرمندان و نمایشگران برای به تصویر کشیدن مقوله عاشورا از منبع ادبی تخیلی شاهنامه فردوسی استفاده می‌کردند. بخش دوم، عاطفی است که عده‌ای صرفاً از مقوله عاطفه، شور و گریه در هنر استفاده می‌کنند و روح عاطفی افراد را دستخوش تغییر قرار می‌دهند.
این پژوهشگر حوزه ادبیات عرفانی و تطبیقی، نگرش عرفانی را بخش سوم ادبیات عاشورایی معرفی کرد و گفت: عرفا مانند مولانا در برخی موارد به عاشورا اشاره کرده‌اند، اما تمرکز بر عاشورا به عنوان یک عنصر عرفانی در تاریخ، از دوران قاجار به بعد شکل گرفت و از دوران صفی‌علیشاه آغاز شد.
وی با اشاره به اینکه تلقی سیاسی و اجتماعی از عاشورا تنها بعد از حاکمیت پهلوی شکل گرفت، خاطرنشان کرد: قبل از آن کسی تلقی سیاسی از عاشورا را مبنای حرکت سیاسی و انقلابی قرار نداده بود.
هوشنگی همچنین در ادامه از «کسایی مروزی» به عنوان پدر ادبیات شیعی یاد کرد و گفت: کسایی مروزی اولین کسی است که مدح را در خدمت اهل بیت (ع) قرار داده و بعد از او، باباطاهر همدانی، مولانا، عطار نیشابوری و خواجوی کرمانی ابیاتی را در زمینه عاشورا سرودند، اما هیچ یک از این نگاه‌ها، نگاه مرثیه‌ای نبوده و یک نگاه قهرمانانه، اثباتی و تبیینی داشتند.
این نویسنده در پاسخ به این سوال که عزاداری‌ها تا چه اندازه در درونی‌سازی فرهنگ عاشورا و اسوه نشان دادن امام حسین (ع) و اصحاب ایشان موثرند؟ گفت: مراسم عزاداری به شیوه درست و با اخلاص می‌تواند در درونی سازی فرهنگ عاشورا موثر باشد کمااینکه در تاریخ عرفای معاصر بسیاری از افراد با دیدن مراسم عزای امام حسین (ع) متحول شدند.
انتهای پیام/ 112
