به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس به نقل از «آنا»، فرانسه این روز‌ها در حال کارچاق‌کنی بین ایران با اروپا و آمریکاست. «امانوئل مکرون» تلاش می‌کند که از یک‌سو جمهوری اسلامی را به اسباب‌بازی اینستکس و پیشنهاد ایجاد یک خط اعتباری ۱۵ میلیارد یورویی در چارچوب این ساز و کار مالی معیوب سرگرم کند و از طرفی، کشورمان را مجاب کند تا افزون بر کشیدن ترمز گام سوم، مذاکراتی را با رئیس‌جمهور آمریکا آغاز نماید. اروپا که انبوهی از تعهدات برجامی خود را بر زمین گذاشته و به بهانه فشار آمریکا، از انجام آن‌ها استنکاف می‌ورزد، اکنون در حال پیگیری چند هدف به‌صورت همزمان است.
یکم: استفاده از ابزار تحریمی آمریکا برای کوتاه آمدن ایران در برابر مطالبه از اروپا برای انجام تعهداتش. ماکرون حدود یک هفته پیش به ترامپ پیشنهاد کرده بود که در ازای توقف گام سوم ایران پیش از ۱۴ شهریور (یک روز قبل از موعد گام سوم)، کشورمان مجاز به «فروش محدود نفت» و «در مدت‌زمان معین» شود. در واقع، ماکرون از این طریق تلاش کرد که اولاً تعهدات خود را به گردن آمریکا بیندازد و همان وعده‌های معوقه را به بهایی گران‌تر به ایران بفروشد، ثانیاً از آنجا که آمریکا به‌طور حتم شرایط مضاعفی برای فروش نفت به کشورمان تعیین خواهد کرد، درنتیجه، فرانسه از این طریق در پی آن است که ایران قید پیگیری مطالبات خود را بزند یا حداقل، مجبور به امتیازدهی (توقف گام سوم) شود.
دوم: فرانسوی‌ها می‌کوشند که خط اعتباری ۱۵ میلیارد یورویی را در قالب اینستکس به ایران بقبولانند؛ راهکاری که از یک‌طرف برای اقلام غیرتحریمی (غذا و دارو) در نظر گرفته‌شده و از سوی دیگر، به‌منظور متقاعد کردن ایران برای متوقف کردن برنامه «موشکی»، «نفوذ منطقه‌ای» و دائمی کردن بند «غروب برجام» طراحی‌شده است. به‌بیان‌دیگر، فرانسه با این شیوه، مسیر دومی – در کنار فروش تعهدات بر زمین‌مانده‌اش به ایران – ایجاد کرده تا کشورمان را به باقی ماندن در برجام، بدون ما بازاء مجاب کند و با «وعده درمانی»، به فرایند تدریجی و فرسایشی عدم انجام الزامات برجامی اروپا ادامه دهد.
سوم: دلالی مذاکره ایران با آمریکا، از دیگر اهداف مذاکره مکرون با ظریف و عراقچی است. شاید خطرناک‌ترین نقشی که فرانسه در چند سال اخیر و از ابتدای مذاکرات هسته‌ای بازی کرده است، کارچاق‌کنی دیدار روحانی با ترامپ است. برجام از منظر امنیتی، خواسته آمریکا و غرب را تأمین کرد و این حقیقت را می‌توان در سخنان «فدریکا موگرینی»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و «هایکو ماس»، وزیر امور خارجه آلمان مشاهده کرد. هر دوی آن‌ها تصریح کرده‌اند که اروپا متقاعد شده که برجام، امنیت آن‌ها را برآورده کرده و باید برای حفظ آن تلاش کنند. در واقع، برجام با مختصات محدودیت در ابعاد منطقه‌ای و موشکی، سکوی پرش اروپا و غرب برای حرکت به سمت برجام فرهنگی و اقتصادی است تا اضلاع مثلث مدنظر آن‌ها (امنیتی، فرهنگی و اقتصادی) علیه جمهوری اسلامی تکمیل شود.
اما نکته مهم اینجاست که اگر به هر دلیلی، خبط ملاقات مقامات کشورمان با ترامپ رخ دهد، رئیس‌جمهور خودشیفته آمریکا بلیت ورود مجدد به کاخ سفید در انتخابات ریاست جمهوری را به دست آورده و آنجاست که ترامپ از سیاست مشت آهنین خود علیه ایران رونمایی خواهد کرد. انفعال و کوتاه آمدن رئیس‌جمهور آمریکا در مقابل ایران و جلو انداختن دلالان کوتوله‌ای همچون مکرون، تنها مصرف داخلی دارد و به دلیل رعایت همه جوانب برای از دست ندادن دور دوم ریاست جمهوری است. این امر البته نافی قدرت بازدارندگی و موازنه وحشتی که جمهوری اسلامی ایجاد کرده نیست، اما یک بخش مهم انفعال مستأجر کاخ سفید، ناظر به انتخابات ۲۰۲۰ است. ائتلاف دریایی که آمریکا با دوره افتادن در اینجا و آنجا در حال تشکیل آن علیه ایران اسلامی است، در واقع، نوعی دست‌گرمی برای تشکیل ائتلاف نظامی اعم از ناتوی اروپایی و عربی پس از ورود دوباره به اتاق بیضی کاخ سفید است؛ سناریویی که در صورت کارگر افتادن وسوسه کلیددار کاخ الیزه و ملاقات روحانی با ترامپ، روی خواهد داد.
با توجه به حقایق پیش‌گفته، باطل‌السحر خواب خطرناکی تروئیکای اروپایی در معیت کاخ سفید برای ایران دیده‌اند، به شرح ذیل است.
۱. برداشتن قدرتمندانه و بدون ملاحظه گام سوم کاهش تعهدات برجامی جمهوری اسلامی. شنیده‌ها حاکی از آن است که بناست در این گام، غنی‌سازی ۲۰ درصد و وارد کردن سانتریفیوژ‌های IR ۸ به خط تولید غنی‌سازی اورانیوم در دستور کار قرار گیرد.
۲. تقویت بنیه دفاعی کشور به‌خصوص در حوزه موشکی و انجام آزمایش‌های موشکی بیشتر. رونمایی از سامانه موشکی «باور ۳۷۳»، تحرکی مهم در این راستاست که باید با انتشار اخبار و حتی رونمایی‌ها بیشتر از دستاورد‌های نظامی تقویت شود.
۳. علنی کردن حمایت «نظامی» از گروه‌های مقاومت ازجمله انصار الله یمن، جنبش نجباء عراق و ارتش سوریه. راهبرد ایران تاکنون این بوده که حمایت از گروه‌های مقاومت یمنی، عراقی و ارتش سوریه را صرفاً به فعالیت‌های مستشاری محدود کرده، درحالی‌که کمپین فشار حداکثری آمریکا و تحرکات دیپلماتیک و صدالبته خطرناک فرانسه برای باقی نگه‌داشتن ایران در برجام، نیازمند افزایش هزینه آمریکا و غرب برای موازنه قواست. آمریکا، در حال تقلا برای شکل دادن ائتلاف دریایی است درحالی‌که ایران هنوز پاسخ قاطعی به این ائتلاف که حمایت بی‌پرده از گروه‌های مقاومت است، از خود نشان نداده است؛ و بالاخره اینکه به نظر می‌رسد که معادلات تهران، بروکسل و واشنگتن به سمت یک‌طرفه شدن در حال حرکت است و در آینده‌ای نه‌چندان دور، جمهوری اسلامی فارغ از تصمیمات جناحی، تصمیم واحدی علیه غرب خواهد گرفت؛ همچنان که گام‌های اول و دوم و حالا گام سوم، نشانه‌های این رویکرد واحد را آشکار کرده است.
انتهای پیام/ 113
