به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، جنگ، واژه‌ای است شناخته شده در جهان کنونی که به درگیری‌های نظامی و غیرنظامی به اشکال مختلف اطلاق می‌شود، اما برعکس این عنوان، هشت سال مقابله مردم ایران با رژیم متجاوز بعثی صدام، عنوان دیگری وارد واژگان لغت فارسی کرد.
در نگاه اول شاید چنین به نظر بیاید که انتخاب دفاع مقدس به خاطر نشان دادن عدم شروع جنگ از سوی ایران انقلابی به جنگ تحمیلی اطلاق شده است، که این مفهوم نیز می‌تواند درست باشد، اما باید گفت که واژه دفاع مقدس عمق معنایی خاصی دارد که آن را باید در شکل مقاومت و حضور داوطلبانه قاطبه مردم در آن از هر نژاد، زبان، قوم و مذهب و ارزش‌های بالای معنوی و فرهنگی که در آن پدیدار شد جست‌وجو کرد. تبدیل واژه جنگ به دفاع مقدس، ترجمان فرهنگی اندیشه‌های دفاعی ملت ایران در برابر تجاوزگری دشمنان و برآیند عملی فرهنگ دفاعی مردم ایران بود که در سایه آموزه‌های معمار کبیر انقلاب به یک امر معنوی و قدسی تبدیل شد و منشأ خلق ارزش‌های بی‌نظیر انسان‌های معناگرا و الهی در بحبوحه آتش و خون شد.
مرور تاریخ جنگ‌ها طی دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که در جنگ‌های کلاسیک، عموماً طرفین منازعه یک نوع موضع‌گیری‌های خصمانه زبانی قبل از شروع درگیری‌ها نسبت به همدیگر اتخاذ می‌کنند و با حل و فصل نشدن اختلافات، درگیری‌های جسته و گریخته انجام داده و در نهایت با افزایش تنش‌ها، بر حجم درگیری‌ها افزوده می‌شود و در نهایت جبهه جنگ گسترده‌تر می‌شود.
اما آنچه در خصوص دفاع مقدس اتفاق افتاد، روندی خارج از عرف بین‌المللی و غیر همانند با تاریخ منازعات و جنگ‌ها بود. ایران اسلامی مواجه با یک انقلاب مردمی با خواسته‌های دینی و فرهنگی بود. جمهوری اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) تازه تأسیس شده بود و هنوز فرصت اتخاذ مواضع رسمی در خصوص همسایگان را پیدا نکرده بود، لذا عنوان یک رابطه واگرایانه و یا هم‌گرایانه با همسایگان و دیگر کشورها به موازات آن بسیار زودتر از انتظار بود. در واقع هنوز اختلاف در مواضع و یا توافقی صورت نگرفته بود که امکان حل و فصل آن متصور باشد یا نه؛ که به ناگاه ایران اسلامی مواجهه با یک تهاجم همه‌جانبه از زمین و هوا شد و طبیعتاً در چنین شرایطی سازمان‌های نظامی و دفاعی کشور سامان آنچنانی نداشت که به محض شروع تجاوز ناجوانمردانه صدام، جبهه مقابله به صورت سریع و رسمی شکل بگیرد. آنچه در این میانه به کمک ایران انقلابی آمد، فرهنگ دفاعی، روحیه انقلابی و هدایت‌های پیر جماران بود که در لحظه خطرناک تاریخ انقلاب، تمامیت ارضی و کیان امت اسلام را از خطر یک توطئه بزرگ با عاملیت صدام دیوانه و پشتیبانی نظام استکباری و تمامی ایادی آنها حفظ کرد.
مردم انقلابی ایران بر اساس آموزه‌های رهبر بزرگ خود، آموخته بودند که می‌توانند با اتحاد و یکدلی و پیروی از ولایت فقیه خود، بزرگترین اتفاق قرن بیستم را که همانا ساقط کردن یکی از قدرت‌مندترین حکومت‌های دیکتاتوری جهان بود، این بار عزم خود را جزم کردند تا با حضور در جبهه‌های دفاع از تمامیت ارضی و استقلال خود در مقابل دشمن تا دندان مسلح، حماسه‌ای بزرگتر از انقلاب اسلامی خلق نمایند و آن حفاظت ازانقلاب در برابر توطئه‌ای بزرگ و ویرانگر بود.
تصور شرایط اولین روزهای جنگ و روند آن نشان می‌دهد که جز با اتکا به فرهنگ دفاعی که در نیروهای مسلح و تمامی ملت ایران به وجود آمده بود، امکان پیروزی در جنگ وجود نداشت، چرا که از یک سو سازمان‌های نیروهای مسلح در وضع مساعدی نبودند و از سوی دیگر، کشور هنوز در داخل مشکلات عدیده‌ای با گروهک‌ها، ضد انقلاب و ته مانده‌های رژیم پهلوی داشت، لذا در چنین شرایطی آنچه سرنوشت جنگ را تعیین کرد، فرهنگ دفاعی مردم ایران و باور به پیروزی در برابر دشمن بود، چرا که فرهنگ دفاعی زیر ساخت اراده ملت ایران برای مقابله و مقاومت در برابر دشمن را تشکیل می‌دهد و این گونه دلاوری و حماسه آفرینی یکی از درس‌های بزرگ نهضت عاشورا به ملت ایران است.
اولین بروز آشکار فرهنگ دفاعی، حضور جانانه ارتش و سپاه در برابر هجوم برق‌آسای نظامیان بعثی بود. صدام با وعده پیروزی سریع و برق آسا، به ایران انقلابی حمله کرده بود و به هیچ عنوان قصد ماندن در خوزستان و مناطق مرزی را نداشت. او انتظار مقاومت آن چنانی نیز از ملت ایران متصور نبود. اما در اولین روزهای درگیری و مواجهه با اندک حضور سربازان خمینی کبیر (ره) و مردم مرزنشین، مزه دهانش گس شد، اگر چه غرور و نخوت دیوانه وارش، اجازه پذیرفتن اشتباه را به او نمی‌داد. بنابراین بر خلاف وعده پیشروی‌های سریع و بدون مانع تا تهران، نیروهای بعثی در دشتهای خوزستان، کردستان، ایلام و ... زمین‌گیر شدند.
دومین تبلور عینی فرهنگ دفاعی، شکل‌گیری بسیج همگانی مردم ایران بود که با حضور در مساجد و پایگاه‌های بسیج مردمی، خط مقدم و داخل شهرها را تبدیل به مرزهای دفاعی خود کردند. حضور بسیجیان از اقشار مختلف مردم در جبهه، ضمن تقویت قوای دفاعی، روحیه ایثار و ازخودگذشتگی را بیش از پیش معنا و مفهومی تازه و عمیق‌تر بخشید و در داخل شهرها و روستاها نیز، بدون نیازجدی به نیروهای امنیتی و انتظامی، امنیت عمومی، روانی، فرهنگی و فیزیکی کل کشور تامین شد و این تجربه ارزشمند، فرهنگ دفاعی را به عنوان یک نظریه اثبات شده در پیش چشم آینده نظام قرار داد که ادامه آن نیز در گذرگاه‌های خطرناک تا به امروز حافظ منافع ملی، تمامیت ارضی و مهم‌تر از همه با ترجمه آیه شریفه و اعدولهم … چشمان طمع کار و مغزهای خام‌اندیش دشمنان انقلاب اسلامی را متوجه قدرت و عظمت ملت ایران کرده است.
امروز نیز با وجود تهدیدات مختلف و طرح‌های گوناگون نظام استکباری علیه ملت ایران، کماکان شاهد اراده مستحکم ملت ایران برای صیانت ازخود و انقلاب خود هستیم که نشان ازفرهنگ دفاعی بالا در کلیت جامعه ایران دارد و ملت ایران در برابر تمام هجمه‌های اقتصادی، فرهنگی، روانی و نظامی دشمن مصمم‌تر از گذشته آمادگی مقاومت و دفاع از خود را دارند.
انتهای پیام/ 151
