به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، وبلاگ افاضات عقل کل نوشت:
می گویند چرا اینقدر قضیه را کش می دهید؟ یک سوء تفاهم بود که بعد از چهار سال برطرف شد، بگذارید اگر لکه سیاهی هم هست آفتاب آن را سفید نماید. اینقدر گذشته را یادآوری نکنید، گذشته؛ گذشته است، آن را فراموش کنید.
باشد؛ فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چگونه با آبروی بین المللی نظام اسلامی بازی کرد،
فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 سال ها اقتصاد ایران را عقب انداخت و تحریم ها را تشدید کرد. تحریم هایی که هنوز هم داریم چوبش را می خوریم و هسته ای را معامله می کنیم تا شاید بخشی از آن را بردارند.
فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چقدر دل مردم ایران و حتی دوستداران انقلاب اسلامی در سراسر جهان را خون کرد؛
فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چه خسارت های بزرگی به اموال عمومی و ارزش های دین و انقلاب زد ،
فرض می کنیم فراموش کردیم فتنه 88 چگونه رای 40 میلیونی و انتخاباتی که همیشه مایه شادی و سرور مردم بود به فاجعه ای بزرگ تبدیل کرد که ایران اسلامی را به لبه پرتگاه برد.
اصلا بر فرض که همه این ها را فراموش کردیم اما...
اما مگر می شود به نازنین زهرا ،دختر خردسال شهید سید علیرضا ستاری هم بگوییم پدرش را فراموش کند!
مگر می شود به همسر شهید ستاری بگوییم وقتی پسر کوچکت امیرعباس بزرگ شد و سراغ قاتلان پدر را گرفت به او بگوید یک سوء تفاهم بود که برطرف شد.
بگوید پدرش در روزعاشورا رفت تا جان جوانی را که در آتش فتنه گران می سوخت و با فریاد یا حسین کمک می طلبید نجات دهد و نگذارد یزیدیان زمان ، او را زنده زنده بسوزانند اما فتنه گران ،آنقدر پدرش را زدند و شکنجه کردند که جانباز 70 درصد شد و بعد از چهار سال تحمل درد و جراحت به شهادت رسید.
آیا امیرعباس نمی پرسد قاتلان پدرم را قصاص کردند یا نه؟ آیا نمی پرسد چرا آنها را به حال خود رها کردند؟ آیا نمی پرسد چرا عده ای بی حیا به دنبال رفع حصر آنان بودند؟
یا چگونه به مادر شهید غلام کبیری بگوییم حسینش را فراموش کند و شبانه روز در فراق او نگرید.
آیا می شود به او گفت پسرت را فراموش کن؛ چون فتنه گران، دوباره هوای قدرت طلبی به سرشان زده است و می خواهند خود را تطهیر نمایند.
آیا می شود به او گفت پسرت را فراموش کن چون موسوی که با بی منطقی و لجبازی می گفت «حتی اگر آن سیزده میلیون هم بگویند تقلب نشده من می گویم تقلب شده است» روزی سرمایه نظام بود ، سرمایه ای که تمام سرمایه تو را که حسینت بود از تو گرفت.
آیا می شود به او گفت کروبی چون سال ها خواب رئیس جمهور شدن خود را می دید و باور نمی کرد آرای او از آراء باطله هم کمتر شود بی سند حرف می زد و اراجیف می بافت و اکنون می خواهد از خود رفع اتهام کند.
آیا می شود به او گفت خاتمی که پنج سال پیش لال شده بود و زبان نداشت تا به کسانی که به او اعتماد داشتند بگوید تقلبی در کار نیست و یادش رفته بود که زمانی شعارهای عوامفریب توسعه سیاسی و قانون مداری سر می داد؛ اکنون زبانش باز شده است و حتی در محافل خصوصی هم اذعان می کند تقلبی در کار نبوده است و این روزها از اخلاق هم سخن می گوید تا خود را بی گناه جلوه دهد.
یا چگونه به پدر شهید امیرحسام ذوالعلی بگوییم فرزندش را فراموش کند و پیگیر محاکمه سران فتنه نباشد.
چگونه از مادر امیرحسام بخواهیم اینقدر نگوید « امیرحسام واقعا نفس من بود و با دیدنش تمام غم هایم برطرف می شد.»
چگونه از او بخواهیم وقتی بیقرار فرزندش می شود بی تابی نکند و با عکس فرزندش درد دل ننماید تا سران فتنه تطهیر شوند.
چگونه به خانواده شهدای فتنه بگوییم فراموش کنند فتنه ای در کار بوده است و این فتنه ، سرانی جاه طلب و قانون شکن داشته است و آقازاده هایی که آتش بیار معرکه بودند و علیرضا ها و حسین ها و امیرحسام ها را قربانی جاه طلبی خود نمودند.
آهای کسانی که فرزندانتان را در کنار خود دارید و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد برایشان فراهم می کنید و نمی گذارید از گل نازکتر به آنان بگویند؛ آیا شرم و حیا نمی کنید که انتظار دارید فتنه 88 فراموش شود و خون پاک ده ها جوان معصوم که به خاطر لجاجت و قانون شکنی فتنه گران ، ناجوانمردانه بر زمین ریخته شد به فراموشی سپرده شود؟!
اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید.
