خروش زنان بسیجی در زمان جنگ با فتوای امام خمینی (ره)/ فتوایی که آموزش نظامی زنان را تسهیل کرد
به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، از همان روزهای اول حمله صدام به ایران، زنان هم پا به پای مردان در نقش‌های مختلفی برای دفاع از کشور حاضر شدند. خرمشهر محل مقاومت مردم و مسجد جامع شهر پایگاه اصلی حضور مدافعان خرمشهر، شاهد حضور زنان بسیاری بود که از پشتیبانی رزمندگان در خط مقدم گرفته تا حضور دختران جوان در صحنه درگیری‌ها هر آنچه در توان داشتند به میدان آورده بودند.
در روزهای نزدیک به جنگ، وقتی احتمال حمله عراق به شهرهای مرزی خوزستان بیشتر شد آموزش‌ها به زنان هم جدی‌تر شد. گاهی لازم بود که زنان در خط مقدم بجنگند، این اتفاق اوایل رایج بود اما کم کم زنان پشت به جبهه رفتند و مردان در خط مقدم حضور یافتند. در شهرهای دیگر هم آموزش‌های نظامی برای زنان دایر شده بود تا در مواقع نیاز بتوانند دفاع کنند. در اهواز برای نوجوانان و جوانان دختر و پسر دوره‌های آموزش نظامی برگزار کرده بودند. در این میان خانم «داعی پور» مسوول آموزش به گروه هزار نفری دختران بود.
از طرف دیگر برخی زنان با ماندن در شهرهای مرزی به عنوان نیروی اطلاعاتی با ستون پنجم مبارزه می‌کردند. برخی هم با مردم در محله‌ها صحبت می‌کردند تا مانع از خالی شدن شهر شوند. این کار روحیه زیادی به مردم برای ماندن در شهر می‌داد.
حرکت‌های خودجوش زنان سبب شد تا سال 64 در سالروز ولادت حضرت زهرا (س) امام خمینی فتوا داد: «بانوان ما باید آموزش دفاعی ببینند و آمادگی داشته باشند تا اگر دشمن نظر به کشور داشته باشد بتوانند از کشورشان دفاع کنند.» با فتوای امام موانع فعالیت زن‌ها در بسیج کمتر شد. کم کم زمینه آماده شد و از سال 65 در هر استان شخصی را بعنوان مسوول بسیج خواهران تعیین کردند.
«فرزانه مافی» در کتاب «آشنایان آشنا» نوشته است: «نخستین دوره تربیت مربی آموزش نظامی در اوایل سال 65 تشکیل شد و حدود 450 خواهر عضو بسیج سپاه پاسداران فنون مختلف دفاع عمومی، پدافند شیمیایی _ میکروبی و رادیواکتیو را آموزش دیده و دوره‌های امداد و نجات را فرا گرفتند.»
یکی از زنان فعال اهوازی تعریف می‌کند: «در همان ایام جنگ در نماز جمعه از قول امام گفتند خانم‌ها باید از شهر بروند. همان موقع گروهی از دفتر امام آمدند اهواز. می‌گفتند شاخه نظامی دفتر امام‌اند. رفتم پیششان و گفتم از قول امام گفته‌اند زنان باید از شهر بروند اما این جا به ما نیاز هست. ما چنین کارهایی می‌کنیم. از امام بپرسید تکلیفمان چیست. خیلی زود زنگ زدند و گفتند امام گفته دفاع بر همه واجب است. زن و مرد باید دفاع کنند. اذن ولی هم لازم نیست. زنان هم باید بمانند دفاع کنند، تا جایی که احتمال اسارت نرود. از فردا این پیام را در شهر پخش کردیم. همین پیام شفاهی مساله را ختم کرد و ما با خیال راحت‌تری مشغول کارهایمان شدیم. می‌دانستیم اگر زنان اهواز را ترک کنند، عراقی‌ها رزمندگان را بی پشتوانه می‌بینند و جسورتر می‌شوند.
گروه‌های زنان به چندین دسته تقسیم شده بودند، عده‌ای با ستون پنجم مبارزه می‌کردند. آن‌ها برای شناسایی این افراد در سطح شهر اهواز و حومه فعالیت می‌کردند. مثلا یکی از این افراد به نام خانم عقیلی توانسته بود در روستاهای اطراف اهواز 40 تانک را که عراقی‌ها پنهان کرده بودند شناسایی کند و به برادران سپاه خبر دهد. یا عده‌ای دیگر از خانم‌ها شب‌ها کار ثبت ورود و خروج هواپیماهای دشمن در آسمان اهواز را برعهده داشتند. گروهی هم برای ردیابی رادیوهای بیگانه و تهیه بولتن اخبار این رادیوها را پیگیری می‌کردند.»
انتهای پیام/ 141
