به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، هر زمان اسم جنگ تحمیلی به میان می‌آید، یاد مقاومت‌ها و شجاعت‌های رزمندگان اسلام می‌افتیم که فتح‌الفتوح آنها عملیات آزادسازی خرمشهر عزیز بود. نتیجه غرورانگیزی که ابهت رزمی و توان طراحی و عملیاتی ایران را به رخ کارشناسان جنگی جهان کشید. فتحی که حضرت امام خمینی (ره) درباره‌اش کلام تاریخی ایراد فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد».
هدف راهبردی ترسیم‌شده، برای حمله ارتش رژیم بعثی عراق به ایران اسلامی، اشغال یک‌روزه خرمشهر و سه‌روزه خوزستان و یک‌هفته‌ای تهران بود. این هدف راهبردی با توجه به وضعیت و اوضاع ظاهری ایران (وقوع انقلاب نوپا، عدم تثبیت برخی ارگان‌های حکومتی، کاهش چشمگیر تعداد سربازان و انتقالی نیروهای پایور ارتش و زمزمه انحلال ارتش، غائله کردستان و برخی درگیری‌های داخلی و ...) از یک طرف و برنامه‌ریزی و آمادگی نظامی رژیم بعثی عراق برای حمله به ایران و کمک‌های تجهیزاتی و لجستیکی کشورهای بلوک غرب و شرق از او، راهبردی بلندپروازانه و خیالی به نظر نمی‌رسید، بلکه بر اساس منطق نظامی اتخاذشده بود.
برای درک این واقعیت، گریزی می‌زنیم به حمله عراق به کویت بعد از جنگ تحمیلی هشت ساله به ایران اسلامی. در این جنگ، عراق باوجود فاصله نزدیک به 120 کیلومتری با کویت (در مقایسه با خرمشهر که تنها 15 کیلومتر با قوای عراقی فاصله داشت)، هفت ساعته این کشور را به اشغال کامل خود درآورد. پس می‌توان گفت عراق توان نظامی برای گرفتن سه روزه خوزستان را داشت. حال این سوال مطرح است که چرا علی‌رغم اقدام سریع و برنامه‌ریزی‌شده نتوانست به این هدف برسد و باگذشت 34 روز تنها توانست بخش غربی خرمشهر را اشغال کند؟
به عقیده فرماندهان ایرانی، مقاومت و ایستادگی قوای نظامی و مردمی عامل اصلی به هم خوردن معادلات صدام در جنگ بود.
صدام و صدامیان از همان لحظه آغاز جنگ با استقامت وصف‌ناپذیر ایرانیان مواجه شدند. ازجمله گروه‌هایی که در ابتدای جنگ خود را به جبهه خرمشهر رساندند و در کنار نیروهای لشکر 92 زرهی ارتش، سپاه پاسداران، نیروهای شهید چمران و نیروهای مردمی منطقه، تکاوران نیروی دریایی ارتش و دانشجویان دانشکده افسری نیروی زمینی ارتش جلوی پیشروی بعثی‌ها را گرفتند.
نقش دانشجویان دانشکده افسری ارتش از جهت عملیاتی، منحصربه‌فرد است، زیرا نتیجه این حضور، در کُند کردن و توقف و در مواردی شکست دشمن بسیار مؤثر و جاودانه بود.
با آغاز جنگ تحمیلی یکی از مراکز نظامی و علمی که در ارتش آماده و دست‌نخورده باقی‌مانده بود، دانشکده افسری بود. در دوم مهر سال 59 به دانشکده افسری دستور داده شد دانشجویان سال دوم و سوم به‌صورت گردان رزمی پیاده سازمان داده شده و به خوزستان اعزام شوند. شهید سرلشکر «سید موسی نامجوی» فرمانده وقت دانشکده افسری، دانشجویان را در سالن اجتماعات دانشکده جمع کرد و با چشمانی اشک‌بار گفت «هل من ناصر ینصرنی؟» و ادامه داد «عزیزان، رژیم بعثی عراق تا پشت دروازه‌های اهواز رسیده است و الان وقت آن رسیده است که ما به کمک ایران اسلامی بشتابیم».
بلافاصله دانشجویان که همان آموزش‌دیده‌های مکتب «فیضیه ارتش» بودند اعلام آمادگی کردند و در روز سوم تجاوز دشمن، تعداد 731 نفر دانشجو، 41 نفر افسر و 24 نفر درجه‌دار را در قالب پنج گردان پیاده با جنگ‌افزار انفرادی و تیربار و آرپی‌جی 7 سازمان داده شدند و با هواپیمای ترابری سی 130 نیروی هوایی به اهواز انتقال داده شده و در اختیار لشکر 92 زرهی قرار گرفتند. وقتی خبر حضور دانشجویان به گوش ملت ایران اسلامی، به‌ویژه مناطق جنوب رسید باعث ایجاد خرسندی و عامل روحیه بخشی شد، حتی نیروها دشمن را نیز متحیر کرد.
دانشجویان دانشکده افسری با ورود به منطقه خوزستان در همان مدت کوتاه حضور خود، با عملیات گشتی و اطلاع از مکان و استعداد نیروهای عراقی، آموزش و اعزام نیروهای مردمی به محورهای حساس دفاعی، گشتی رزمی، تک‌های پراکنده و پدافند در نقاط حساس، اعزام به نقاط مختلف خوزستان مانند دزفول، سوسنگرد، حمیدیه، دب حران، آبادان و ... با حضوری مؤثر در محافظت از اهواز و دفاع حماسی از خرمشهر، آسایش و آرامش را از نیروهای عراقی سلب کردند و تحرک تازه‌ای در خطوط عملیاتی به وجود آوردند. نقش مهم دانشجویان، کار ساده‌ای نیست که بتوان آن را در قالب کلمات بیان کرد، زیرا عشق و ایمان، ایثار و جانبازی، قابل وصف در جمله‌ها و حتی در تصاویر نیست.
نقش دانشجویان دانشکده افسری در نخستین روزهای جنگ تحمیلی نقشی استراتژیک و اثرگذار بوده است، به نحوی که حضور گسترده دانشجویان دانش‌آموخته سال‌های 1359 و 1360 به‌عنوان اولین نیروهای واکنشی در مقابل تهاجم گسترده ارتش عراق به مرزهای جنوب کشور و در منطقه خوزستان و به‌ویژه خرمشهر، دزفول و اهواز تا حد بسیار زیادی مانع از پیشروی سریع‌تر و توسعه وضعیت در منطقه شد. شکست یگان‌هایی از دو لشکر 9 زرهی و 5 مکانیزه ارتش عراق در بعد از ظهر هشتم و صبح نهم مهر 59 از جمله مهم‌ترین رویدادهای اول جنگ به شمار می‌آید که به دست مدافعان شجاع ایرانی انجام گرفت و دانشجویان دانشکده افسری در هر دو عملیات نقش اصلی و محوری به عهده داشتند.
برقراری تأمین، امنیت شهر و منطقه عملیاتی اهواز یکی دیگر از مأموریت‌های رزمی دانشجویان بود که به‌خوبی و به شایستگی از عهده آن برآمدند و سرانجام حضور سه گردان دانشجویان در سه نوبت زمانی متفاوت در کمتر از دو هفته و قرارگرفتن در صف مدافعان دلیر خرمشهر یکی دیگر از اوراق زرین رویدادهای دفاع مقدس در روزهای اول جنگ تحمیلی است که نام دانشجویان دانشکده افسری نیروی زمینی ارتش را برای همیشه در تاریخ نبردهای نظامی به‌عنوان شجاع‌ترین و فداکارترین رزمندگان، همانند دانشجویان سایر دانشگاه‌های کشور که در عرصه سیاسی و در 16 آذر سال 1332 برای مبارزه با استکبار در تاریخ دانشگاه تهران ماندگار شدند، ثبت کرد.
دانشگاه افسری امام علی (ع) یک هزار و 184 دانش‌آموخته شهید را تقدیم نظام اسلامی و کشور کرده است و حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نیز در این خصوص فرموده‌اند «این دانشگاه (دانشگاه افسری امام علی (ع)) محل پرورش و رشد انسان‌هایی است که امروز ملّت ایران به وجود آنها می‌بالد و آنها را مایه اقتدار معنوی خود به حساب می‌آورد».
انتهای پیام/ 141
