به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خراسان شمالی، «عبدالله شاه محمدی» در تاریخ پنجم آبان ۱۳۳۸ در شهر درق از توابع شهرستان گرمه در استان خراسان شمالی به دنیا آمد. پدرش «ذبیح الله» و مادرش «سلطان» نام داشت. خواندن و نوشتن نمی‌دانست. دامدار بود. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد.
«عبدالله شاه محمدی» به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت و در شانزدهم اردیبهشت ۱۳۶۱ در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سینه شهید شد. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.
وصیت‌نامه شهید «عبدالله شاه محمدی»:
به نام الله یگانه معبود عالم و به نام او که تمامى هستى و نیستى ما از آن اوست، به نام او که یار و یاور مستضعفین است و دشمن مستکبرین، در هم کوبنده کاخ ستمکاران و جنایتکاران.
اینجانب سرباز وظیفه عبدالله شاه محمدى فرزند ذبیح ساکن روستاى جاجرم که هم‌اکنون مشغول مبارزه و جنگ با دشمن از خدا بى‌خبر صدام یزید کافر و مزدور آمریکائى در حال نبرد هستم که در اینجا بر خود لازم مى‌دانم که وصیت نامه خود را بنویسم.
با درود و سلام بر حسین (ع) سرور آزادگان جهان و با سلام و درود به یگانه منجى عالم بشریت مهدى موعد (عج) تعالى فرجه الشریف و با درود بیکران به نائب بر حقش امام خمینى و با سلام به روح پاک و گلگون کفن شهیدان راه حق و حقیقت از صدر اسلام تاکنون مخصوصا شهیدان این جنگ تحمیلى و با درود به رزمندگان کفر ستیز اسلام که همچون سدى در مقابل صدامیان قرار گرفته‌اند و با سلام به مادران شهید پرور ایران که جوانان را تربیت کرده و روانه میدان جنگ مى‌کنند تا با صدامیان جنگ و مبارزه کنند، مادرانى که همچون زینب هستند و امیدوارم که همه مادران در این دوران همچون زینب صبر و شکیبا باشند و در مقابل دشمنان همچون شیر غران ایستادگى کنند.
اینجانب چند کلمه‌اى براى پدر و مادرم از راهى که انتخاب کرده‌ام مى‌نویسم، وصیت نامه‌ام را آغاز مى کنم:
من این راهى که حسین (ع) سرور آزادگان براى اسلام رفته است انتخاب مى‌کنم و کرده‌ام.
پدر جان و مادر جان، هر چند که از خبر شنیدن مرگ من شما ناراحت مى‌شوید ولى از شما‌ها عاجزانه خواهش مى‌کنم که براى مرگ من ناراحت و نگران نباشید. پدر جان، روزى که من از قرارگاه تیپ ۱ بجنورد براى حمله‌اى که ارتش در پیش داشت به گردان رزمى ۱۳۶ رفتم تا بلکه بتوانم دین خودم را به اسلام و میهن عزیزم ایران اهدا کنم.
خوب پدر جان، من خودم براى ادامه دادن راه حسین (ع) به گردان رزمى رفتم فقط از شما پدر جان و مادرجان، عاجزانه مى‌خواهم که براى من ناراحت نباشید و به جان امام بزرگوار دعا کنید و از خداوند سلامتى امام و تمامى رزمندگان را طلب کنید.
والسلام علیکم
عبدالله شاه محمدى مورخه ۱۳۶۱/۲/۱۲ به امید پیروزى نهائى رزمندگان و طول عمر امام عزیز و نابودى تمامى دشمنان اسلام.
انتهای پیام/
