به گزارش خبرنگار فرهنگ هنر دفاع‌پرس، روابط عمومی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، با پایان ثبت نام متقاضیان حضور در سینمای رسانه، تعداد کسانی را که برای پوشش خبری، نقد و بررسی آثار این رویداد فرهنگی ثبت نام کرده‌اند، دو هزار و ۱۲۹ متقاضی اعلام کرد که شامل رسانه‌های مجازی و مکتوب، اعضای انجمن صنفی منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران، عکاسان و دست‌اندرکاران رسانه‌های دیداری (شبکه‌های تلویزیونی داخلی و خارجی، رسانه‌های تصویری فضای مجازی) و شنیداری (رادیو) می‌شوند.
از این تعداد، یک هزار و ۳۱۷ خبرنگار، ۲۷۰ منتقد، ۲۱۶ عکاس، ۱۸۲ تصویربردار و ۱۴۴ نفر از عوامل فنی هستند.
شورای رسانه در روابط عمومی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در حال بررسی وضعیت متقاضیان بر اساس شیوه‌نامه ۱۴ بندی، اعلام شده است که نتیجه آن متعاقبا منتشر خواهد شد.
در دوره گذشته، دو هزار و ۷۳ نفر متقاضی دریافت کارت جشنواره در سینمای رسانه بودند که این تعداد در این دوره ۵۶ نفر بیشتر شده است.
نکته‌های قابل تاملی در این خبر نهفته است. اول اینکه تعداد بسیاری از متقاضیانی که نام آن‌ها از سوی روابط عمومی جشنواره سی و هشتم فجر اعلام شده است، هیچ‌گونه ارتباطی با سینما و اصولا مقوله هنر ندارند، در طول سال نیز با این ادعا که سیاست رسانه‌ایشان مشخص است به مسائل فرهنگی ورود نمی‌کنند. دوم اینکه با وجود این تعداد متقاضی حضور در جشنواره سی و هشتم فجر که ادعای فرهنگی بودن نیز دارند، چرا همچنان با این اوضاع اسف‌بار فرهنگی روبه‌رو هستیم.
بیش از دو هزار متقاضی برای حضور در سینمای رسانه برای کدام جریان فرهنگی قلم می‌زنند. خبرنگارانی که از آن‌ها به عنوان افسران جنگ نرم یاد می‌شو،د سربازان کدام جبهه فرهنگی هستند. این جمعیت انبوه اصحاب رسانه، چرا در روز‌های جولان دادن سلبریتی‌های معلوم‌الحالی که نان وطن می‌خورند و آب گوارا دست دشمنان مردم می‌دهند، خود را سرگرم روزمرگی می‌کنند. یک‌دهم متقاضیان حضور در سینمای رسانه کافی است تا جنگ رسانه‌ای غرب را به نفع جمهوری اسلامی ایران مغلوبه کنند. ناگفته پیداست که بیش از دو هزار خبرنگار و منتقد و عکاس و... حتی به اندازه ۲۰۰ نفر کارکرد ندارند تا ارزش‌های نظام را تبیین کنند و به غیر از عده‌ای معدود بیشتر سیاهی‌لشکرانی است که درکی از رسانه‌ای چون سینما ندارند. اغلب این خبرنگاران، جشنواره فیلم فجر را با گعده‌ها و دورهمی‌های دوستانه اشتباه گرفته‌اند. برای همین است که بنفشه آفریقایی‌ها و درخونگاه‌ها ساخته می‌شوند و اگر صدایی هم از خبرنگارانی به نشانه اعتراض بلند می‌شود در میان سوت و کف و هیاهوی شبه خبرنگاران سلفی‌بگیر شنیده نمی‌شود.
حال آنکه اصحاب رسانه اصلا در شأن خود نمی‌بینند تا با ستارگان و سلبریتی‌های کذایی سلفی بگیرند. انبوه این رسانه نما‌های سترون جز اخلال در نظم جشنواره و ایجاد زحمت برای خبرنگاران و رسانه‌های حقیقی کار دیگری نمی‌کنند. متاسفانه همین نگاه دورهمی به رویداد‌های فرهنگی نظر جشنواره فجر، سینما حقیقت، فیلم کوتاه تهران و... باعث شده سینمای ایران که باید دژ و سنگر انقلاب اسلامی ایران باشد، تبدیل به حضور فیلمسازانی شود که بیشتر لژیونر‌های بیگانه‌اند تا هنرمند متعهد وطن. اگر انبوه متقاضیان حضور در جشنواره فجر واقعاً مطالبه‌گر بودند و فیلمسازان را به خاطر آنچه ساخته‌اند، بازخواست می‌کردند با وضعیت این‌چنینی روبه‌رو نبودیم که دیدن هر فیلم برای مخاطبان یک تجربه پر از اضطراب و استرس باشد که مبادا با فیلمی علیه ارزش‌های خانواده مواجه شوند. حضور بیش از دو هزار نفر از اصحاب رسانه ابدا نکته‌ای منفی محسوب نمی‌شود به شرط آنکه به رسالت فرهنگی خویش واقف باشند و با همه وجود به آن عمل کنند.
انتهای پیام/ 161
