گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ سال گذشته «نرگس آبیار» با فیلم «وقتی‌که ماه کامل شد» نگاهی غیر مستقیم و البته زنانه به ماجرای «عبدالمالک ریگی» داشت که البته در جای خود اثر قابل تأملی است. امسال و در جشنواره سی و هشتم «سعید ملکان» با فیلم نفس‌گیر و مهم «روز صفر» آمد که نگاه بی‌واسطه‌ای به شخص «عبدالمالک ریگی» و ماجرای دستگیری او داشته است.
سینمای ایران نه‌تنها سال‌ها از سینمای ملی محروم بود که حتی قهرمان به معنای درست کلمه نیز نداشت. «سعید ملکان» با ساختن فیلم «روز صفر» هر دو را به سینمای ایران ارزانی داشت. «روز صفر» بدون اغراق یکی از بهترین‌های سینمای ایران است که جای خالی آن احساس می‌شد.
ملکان چهره‌پرداز قابلی است و چند باری نیز سیمرغ جشنواره را به‌خاطر طراحی گریم به خانه برده است؛ اما ملکان فیلم‌ساز بسیار متفاوت با ملکان چهره‌پرداز است. انتظار چنین اثری از سینمای ایران نمی‌رفت. این فیلم از یک حسن بی‌نظیر بهره می‌گیرد و آن فیلم‌نامه حرفه‌ای این فیلم است.
ملکان و بهرام توکلی در کسوت نویسندگان «روز صفر» قدرتمند ظاهر شده‌اند و بعید نیست که سیمرغ فیلم‌نامه را هم تصاحب کنند. در فیلم‌نامه «روز صفر» همه چیز همانی است که باید باشد. نویسندگان در این اثر نه کم‌فروشی کرده‌اند و نه دچار اطناب و پیچیدگی شده‌اند. شخصیت‌ها، دیالوگ‌ها، کنش و همه لوازم یک داستان استاندارد در فیلم‌نامه حضوری پررنگ دارد.
فیلم‌نامه درست «روز صفر» سبب شده تا بازیگران بدانند در چه مسیری باید قرار بگیرند. ملکان نویسنده به همان میزان قدرتمند است که ملکان کارگردان. «روز صفر» از آن دسته از آثاری است که نمی‌توانست در هنگام تدوین گرفتار وسوسه‌های معمول فیلم‌های اکشن قرار بگیرد؛ اما سعید ملکان همه سعی خود را کرده تا مرعوب فیلم نشود و ریتم درستی به اثرش بدهد.
حلقه مفقوده بسیاری از آثار سینمای ایران نبود ریتم درست و بیگانگی فیلم‌ساز با چنین عنصری است. اینکه فیلم‌سازی تمپوی پلانش را بشناسد و مانند یک تنظیم کننده حرفه‌ای ریتم اثرش را خلق کند یعنی گام بلندی برداشته است.
شخصیتی که امیر جدیدی ایفاگر آن بود یک مأمور امنیتی بود که بنا به الگوی امتحان پس‌داده قهرمانان جهانی است. شاید یکی از معدود اشکالاتی که به فیلم وارد کنیم همین است که قهرمان فیلم قهرمان جهانی است نه ایرانی. البته این امر نمی‌تواند اشکالی جدی به پیکره فیلم وارد کند چراکه مابه‌ازی یک مأمور امنیتی در جامعه کمتر دیده شده است و مخاطب نمی‌داند کاراکتری مانند مأمور امنیتی «روز صفر» را چگونه مورد ارزیابی قرار دهد. خلاصه اینکه «روز صفر» را باید بارها دید تا ظرائف و نکته‌های پنهان مانده آن بهتر درک شود.
انتهای پیام/ 161
