به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، وقتی صحبت از خانواده به‌ویژه خانواده ایرانی و اسلامی به میان می‌آید باید شئون مختلف آن را در نظر گرفت به‌عنوان مثال باید درباره ساختار خانواده به اسکن درباره حجم خانواده گفتگو کرد و فراوان لازم است مورد نظر قرار بگیرد رسانه هم اگر بخواهد به مبحث خانواده ورود کند که البته باید این چنین کند ناگزیر است برای هرکدام از مباحث مربوط به حوزه خانواده برنامه داشته باشد.
در مباحث ساختار خانواده یک ساختار مطلوب داریم و یک ساختار موجود ساختار مطلوب آن ساختاری که واقعاً یک متخصص و یک اندیشمند دلسوز برای تعالی خانواده در جامعه در نظر می‌گیرد ساختاری که در آن تعامل والدین با هم تعامل والدین با فرزندان تعامل فرزندان با یکدیگر و دیگر تعاملات مبتنی بر احترام و زیست‌شناسی شکرگزاری بهره‌وری از امکانات خانواده همراهی با خانواده و ارزش‌ها و باورهای خانواده و در مسیر رشد افراد با رعایت حقوق افراد در یک جمع صمیمی و منسجم و یکپارچه در بحران‌ها شکل‌گرفته است و این هویت را شکل می‌دهد.
رسانه ملی یکی از کارهایش این است که در نمای ساختاری خانواده‌های این وضع موجود و وضع مطلوب نوعی برنامه‌سازی داشته باشد تا وضع موجود خانواده‌ها به سمت وضع مطلوب حرکت کند اما متأسفانه امروزه طرح این زمینه شاهد کمترین تلاش هدفمند و منسجم هستیم.
مسئله بعد خانواده و دوره‌های رشد زمانی خانواده‌هاست خانواده از هنگامی‌که می‌خواهد شکل بگیرد موقعی که شکل می‌گیرد و زمانی که فرزند وارد خانواده می‌شود تا زمانی که دوباره والدین تنها می‌مانند سیل زمانی پیوسته‌ای را طی می‌کند مطلوب این است که برنامه‌سازها در رسانه‌ها این پیوست‌ها را به‌صورت متعادل و موضوع می‌ترسیم کنند اما ما می‌بینیم که اکثر برنامه‌ها صرفاً به مراحل اولیه طیف که مسئله همسرگزینی و اوایل زندگی آن‌هم زندگی واقعی که در جامعه می‌بینیم می‌پردازد.
از طرفی در همین پرداخت برنامه‌های رسانه به دلایل مختلف محدود به دیدگاه سبک‌زندگی تیم تولید شده است حال آنکه قرار است تیم تولید در کار رسانه ملی خودش را نبیند و منافع جامعه و نیازهای جامعه را رصد کند و آنها را تأمین کند اما می‌بینیم در خیلی از تولیدات سبک زندگی و تعاملات خانوادگی و خانواده‌ای که معرفی می‌شود نمایش این است که بیشتر برگرفته از همان سبک زندگی گروه بسیار اندک بود اما دارای ابزار و دارای امکان و بودجه است.
نکته مهم دیگر این است که چه بخواهیم و چه نخواهیم رسانه به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم هنجار سازی می‌کند فقط ارزش‌های نمایان مثل حجاب هم مدنظر نیست. گاهی رسانه حتی ارزش‌های غیر نمایان را هم زیر سؤال می‌برد یا به نحوی فانتزی با آن مواجه می‌شود.
وقتی می‌گوییم رسانه ملی رسانه‌ای است که از بوشهر و اصفهان و کرمانشاه و آبادان و همه شهرهای کشورمان و حتی روستاهای ما مخاطب دارد بچه‌های سراسر کشور این شبکه‌ها و برنامه‌ها را می‌بینند همه بچه‌های ما وقتی یک خوراکی را می‌بینند وقتی یک اسباب‌بازی را می‌بینند وقتی یک ابزار تکنولوژیک را می‌بینند انتظارشان تحریک می‌شود. بچه، بچه است. بچه‌ای که در کپر زندگی می‌کند وقتی تلویزیون می‌بیند دوست دارد آن خوراکی آن تبلت، آن اسباب‌بازی را داشته باشد آن بچه که در بالاترین قسمت منطقه شهری زندگی می‌کند همین انتظار را دارد.
درمجموع می‌خواهیم به‌سان همان رسانه رشد دهنده تعالی‌بخش انسجام‌بخشی از هویت‌بخش تأمین‌کننده منافع ملی و سعادت اخروی ما باشد باید خانواده محور باشند محور اصلی در تولیدات رسانه باید خانواده و حفظ و اعتلای آن باشد در فیلم سریال مسابقات اخبار ما باید این مهم را در نظر بگیریم باید به اخباری را که خشن‌ترین است بگذاریم برای ساعاتی که فرزندان خواهر هستند.
در ساعات اولیه شب و ساعاتی که پیک بازدید است باید اخبار را خیلی نرم و مناسب همه اعضای خانواده روایت کنیم مثلاً در روایت بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله عمق فاجعه را باید زمانی روایت کنیم که بچه‌ها خواب هستند چراکه هدف برانگیختن حس وطن‌دوستی و نوع‌دوستی والدین است پس چه روز می‌دارد بچه‌ها در جریان قرار بگیرند؟
اگر راهبرد خانواده محوری در رسانه رعایت بشود رسانه تفریحی به همان دانشگاهی می‌شود که می‌تواند برای افراد جامعه رشد سعادت امنیت مسئولیت‌پذیری و تلاش کردن را توسعه در ویژگی‌هایی که همیشه در جامعه به آن نیاز داریم اما در شرایطی مثل الآن که بایستی دست روی زانوی خود بمب‌گذاری و کشور را بسازیم این نیاز بیشتر است.
منبع: ماهنامه راه/ محسن اصغری
انتهای پیام/ 161
